Υπόθεση T-336/04

TV Danmark A/S και Kanal 5 Denmark Ltd

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Εμπιστευτική μεταχείριση»

Περίληψη της διατάξεως

1.      Διαδικασία – Παρέμβαση – Ανακοίνωση των εγγράφων της διαδικασίας στους παρεμβαίνοντες – Εξαίρεση

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 116 § 2· οδηγίες προς τον Γραμματέα του Πρωτοδικείου, άρθρο 5 § 4, εδ. 1· πρακτικές οδηγίες του Πρωτοδικείου στους διαδίκους, τμήμα VIII,σημεία 2 και 3)

2.      Διαδικασία – Παρέμβαση – Ανακοίνωση των εγγράφων της διαδικασίας στους παρεμβαίνοντες – Εξαίρεση

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 116 § 2· οδηγίες προς τον Γραμματέα του Πρωτοδικείου, άρθρο 5 § 4, εδ. 1· πρακτικές οδηγίες του Πρωτοδικείου στους διαδίκους, τμήμα VIII,σημεία 2 και 3)

1.      Το άρθρο 116, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου θέτει την αρχή ότι όλα τα έγγραφα της διαδικασίας που έχουν επιδοθεί στους διαδίκους πρέπει να κοινοποιούνται στους παρεμβαίνοντες. Μόνον κατά παρέκκλιση είναι δυνατόν, βάσει της δεύτερης περιόδου της διατάξεως αυτής, να επιφυλαχθεί εμπιστευτική μεταχείριση σε ορισμένα έγγραφα της δικογραφίας και, ως εκ τούτου, να εξαιρεθούν τα εν λόγω έγγραφα από την υποχρέωση κοινοποιήσεως στους παρεμβαίνοντες.

Για να εκτιμηθεί υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να επιφυλαχθεί σε ορισμένα στοιχεία εμπιστευτική μεταχείριση, πρέπει, για κάθε έγγραφο ή χωρίο εγγράφου για το οποίο ζητείται εμπιστευτική μεταχείριση, να σταθμίζεται το εύλογο συμφέρον του αιτούντος να αποφύγει ουσιώδη βλάβη των εμπορικών του συμφερόντων με το εξίσου εύλογο συμφέρον των παρεμβαινόντων να έχουν στη διάθεσή τους τις πληροφορίες που τους είναι αναγκαίες ώστε να είναι πλήρως σε θέση να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους και να εκθέσουν τις απόψεις τους ενώπιον του κοινοτικού δικαστή.

Εξάλλου, το άρθρο 5, παράγραφος 4, πρώτο εδάφιο, των οδηγιών προς τον Γραμματέα του Πρωτοδικείου, της 3ης Μαρτίου 1994, προβλέπει ότι το αίτημα διαδίκου με το οποίο ζητείται να διαταχθεί η εμπιστευτική μεταχείριση ορισμένων στοιχείων ή εγγράφων της δικογραφίας πρέπει να διευκρινίζει τα στοιχεία ή χωρία εμπιστευτικής φύσεως και να περιλαμβάνει τους λόγους που δικαιολογούν τον εμπιστευτικό χαρακτήρα κάθε επίμαχου στοιχείου ή χωρίου. Το τμήμα VIII, σημεία 2 και 3, των πρακτικών οδηγιών του Πρωτοδικείου στους διαδίκους, της 14ης Μαρτίου 2002, διευκρινίζει, εξάλλου, ότι αίτηση η οποία δεν είναι επαρκώς ακριβής δεν λαμβάνεται υπόψη και ότι η αίτηση εμπιστευτικής μεταχειρίσεως πρέπει να αναφέρει επακριβώς τα σχετικά στοιχεία ή χωρία και να περιλαμβάνει σύντομη αιτιολόγηση του απορρήτου ή εμπιστευτικού χαρακτήρα καθενός από τα στοιχεία ή χωρία αυτά.

Επομένως, αίτηση εμπιστευτικής μεταχειρίσεως η οποία δεν είναι επαρκώς ακριβής ως προς τα στοιχεία τα οποία αφορά είναι απορριπτέα.Από τα ανωτέρω συνάγεται επίσης ότι λαμβάνεται υπόψη ο συνοπτικός χαρακτήρας της αιτιολογίας που παρέχεται προς στήριξη της αιτήσεως εμπιστευτικής μεταχειρίσεως στις περιπτώσεις όπου από την εξέταση των στοιχείων που αφορά η αίτηση αυτή δεν προκύπτει με επαρκή σαφήνεια ότι τα στοιχεία αυτά έχουν εμπιστευτικό χαρακτήρα. Αυτό επιβάλλεται κατά μείζονα λόγο, για λόγους καλής απονομής της δικαιοσύνης, στην περίπτωση που η ζητούμενη εμπιστευτική μεταχείριση αφορά σημαντικό αριθμό στοιχείων.

Από την άλλη πλευρά, η εκ μέρους των παρεμβαινόντων αμφισβήτηση του εμπιστευτικού χαρακτήρα πρέπει να αφορά συγκεκριμένα στοιχεία των εγγράφων της διαδικασίας που απεκρύβησαν και να αναφέρει τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να επιφυλαχθεί εμπιστευτική μεταχείριση στα έγγραφα αυτά. Επομένως, μια αίτηση εμπιστευτικής μεταχειρίσεως πρέπει να γίνεται δεκτή εφόσον αφορά στοιχεία τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν ή τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν κατά τρόπο ρητό και συγκεκριμένο.

(βλ. σκέψεις 39-45)

2.      Ένας παρεμβαίνων δεν μπορεί να στερηθεί, υπό την προϋπόθεση της τηρήσεως των προθεσμιών που τάσσει προς τούτο το Πρωτοδικείο, του δικαιώματος να αμφισβητήσει μια αίτηση περί εμπιστευτικής μεταχειρίσεως στοιχείων ενός δικογράφου με την αιτιολογία ότι παρέλειψε να αμφισβητήσει εμπροθέσμως τον εμπιστευτικό χαρακτήρα των ίδιων αυτών στοιχείων όταν αυτά προσκομίστηκαν σε προγενέστερο στάδιο της διαδικασίας.

(βλ. σκέψη 50)