Αναίρεση που άσκησε στις 21 Δεκεμβρίου 2022 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 12 Οκτωβρίου 2022 στην υπόθεση T-502/19, Francesca Corneli κατά ΕΚΤ
(Υπόθεση C-777/22 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (εκπρόσωποι: C. Hernández Saseta, A. Pizzolla, M. Lamandini, avvocato)
Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Francesca Corneli, Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Οκτωβρίου 2022, Francesca Corneli κατά ΕΚΤ (T-502/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2022:627), καθόσον ακύρωσε τις αποφάσεις της ΕΚΤ της 1ης Ιανουαρίου 2019 και της 29ης Μαρτίου 2019, και για τον σκοπό αυτόν,
να κρίνει απαράδεκτη την προσφυγή που άσκησε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου η Francesca Corneli βάσει του άρθρου 263, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ και, ως εκ τούτου, να την απορρίψει στο σύνολό της,
επικουρικώς, να κρίνει ότι είναι νόμιμες οι αποφάσεις της ΕΚΤ στο μέτρο που αποτελούν αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας και, ενδεχομένως, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου να αποφανθεί επί των λόγων ακυρώσεως που προβλήθηκαν με την προσφυγή και οι οποίοι δεν εξετάστηκαν με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, και
να καταδικάσει τη Francesca Corneli στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η ΕΚΤ σε αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως.
Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η ΕΚΤ υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο, η οποία οφείλεται εν μέρει σε παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών, κατά την εκτίμηση της ενεργητικής νομιμοποίησης και του εννόμου συμφέροντος της Francesca Corneli, η οποία δεν πληροί τις απαιτήσεις του άρθρου 263 παράγραφος 4, ΣΛΕΕ. Ειδικότερα, η ΕΚΤ προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο:
i. παραμόρφωσε τα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά κρίνοντας ότι οι ακυρωθείσες αποφάσεις επηρέασαν τα φερόμενα ως υφιστάμενα «δικαιώματα» της Francesca Corneli ως μετόχου της Banca Carige, τα οποία στην πραγματικότητα δεν υφίσταντο ή δεν επηρεάστηκαν από τις αποφάσεις αυτές,
ii. υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο αναγνωρίζοντας ότι οι ακυρωθείσες αποφάσεις είχαν άμεσο αποτέλεσμα στη νομική κατάσταση της Francesca Corneli, μίας εκ των 35 000 και πλέον μικρών μετόχων της Banca Carige κατά τον χρόνο ασκήσεως της προσφυγής,
iii. υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι οι ακυρωθείσες αποφάσεις αφορούσαν ατομικά τη Francesca Corneli για τον λόγο ότι αυτή επηρεάστηκε βάσει ιδιότητάς της -μέτοχος της Banca Carige- η οποία, κατά το Γενικό Δικαστήριο εξατομίκευε έκαστο εκ των μετόχων, και ότι επομένως υφίστατο ατομικός επηρεασμός,
iv. υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η Francesca Corneli είχε έννομο συμφέρον για την ακύρωση των ακυρωθεισών αποφάσεων, διαφορετικό από αυτό του αποδέκτη τους, ήτοι της Banca Carige, στο μέτρο που το αίτημα αυτό δεν ήταν σύμφωνο με την πάγια νομολογία όσον αφορά τις εξαιρετικές περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να αναγνωριστεί το έννομο συμφέρον του εταίρου.
Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η ΕΚΤ υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εκτίμηση της νομικής βάσης που χρησιμοποίησε η ΕΚΤ για την έκδοση των ακυρωθεισών αποφάσεων, δεδομένου ότι η «σημαντική επιδείνωση πιστωτικού ιδρύματος», ως έκφραση των σοβαρών περιστάσεων που περιγράφονται αναλυτικά στις ακυρωθείσες αποφάσεις, εμπίπτει στις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για τη λήψη μέτρου προσωρινής διαχείρισης. Ειδικότερα, η ΕΚΤ θεωρεί ότι το Γενικό Δικαστήριο:
i. δεν έλαβε υπόψη την εκ μέρους των εθνικών δικαστηρίων ερμηνεία του άρθρου 70 του Κώδικα Τραπεζικής Νομοθεσίας και υπέπεσε, ως εκ τούτου, σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία της διάταξης αυτής και του περιεχομένου της παραπομπής της ίδιας διάταξης στο άρθρο 69 παράγραφος 1, στοιχείο β ΄, του Κώδικα Τραπεζικής Νομοθεσίας,
ii. υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον δεν έλαβε υπόψη το εθνικό δίκαιο θεωρούμενο στο σύνολό του, από το οποίο προκύπτει σαφώς η βούληση του Ιταλού νομοθέτη να μεταφέρει πλήρως και ορθώς την οδηγία 2014/59/ΕΕ 1 ,
iii. υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον δεν έλαβε υπόψη τη συστηματική και τελολογική ερμηνεία των άρθρων 69-octiesdiecies και 70 του Κώδικα Τραπεζικής Νομοθεσίας υπό το φως του σκοπού των μέτρων έγκαιρης παρέμβασης, συμπεριλαμβανομένης της έκτακτης διαχείρισης,
iv. υπέπεσε σε νομική πλάνη καθόσον έκρινε ότι η σύμφωνη προς το άρθρο 29 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ ερμηνεία του άρθρου 70 του Κώδικα Τραπεζικής Νομοθεσίας συνιστά contra legem ερμηνεία της ιταλικής ρύθμισης.
____________
1 Οδηγία 2014/59/ΕE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων και για την τροποποίηση της οδηγίας 82/891/ΕΟΚ του Συμβουλίου, και των οδηγιών 2001/24/ΕΚ, 2002/47/ΕΚ, 2004/25/ΕΚ, 2005/56/ΕΚ, 2007/36/ΕΚ, 2011/35/ΕΕ, 2012/30/ΕΕ και 2013/36/ΕΕ, καθώς και των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 και (ΕΕ) αριθ. 648/2012 (ΕΕ 2014, L 173, σ. 190).