ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 27ης Οκτωβρίου 2010

Υπόθεση T-65/09 P

Enzo Reali

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Συμβασιούχοι υπάλληλοι — Πρόσληψη — Κατάταξη σε βαθμό — Επαγγελματική πείρα — Δίπλωμα — Ισοτιμία»

Αντικείμενο: Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα), της 11ης Δεκεμβρίου 2008, F-136/06, Reali κατά Επιτροπής (Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑A‑1‑451 και II‑A‑1‑2495).

Απόφαση: Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως. Ο Enzo Reali φέρει τα δικαστικά του έξοδα, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της κατ’ αναίρεση δίκης.

Περίληψη

1.      Προσφυγή ακυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Αναρμοδιότητα του θεσμικού οργάνου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη — Αυτεπάγγελτη εξέταση από τον δικαστή

(Άρθρο 263 ΣΛΕΕ)

2.      Υπάλληλοι — Συμβασιούχοι υπάλληλοι — Κατάταξη

1.      Οι λόγοι ακυρώσεως που αντλούνται από την εξωτερική νομιμότητα πράξεως ή οι ενστάσεις απαραδέκτου μπορούν να προβληθούν αυτεπαγγέλτως από τον δικαστή, με αποτέλεσμα η διαπίστωση περί αρμοδιότητας του εκδότη της πράξεως να πρέπει να εξεταστεί αυτεπαγγέλτως από το δικαστή, έστω και αν κανείς εκ των διαδίκων δεν του το έχει ζητήσει.

(βλ. σκέψη 43)

Παραπομπή:

ΔΕΕ, 10 Μαΐου 1960, C‑19/58, Γερμανία κατά Ανωτάτης Αρχής, Συλλογή 1960, σ. 469, 488· 13 Ιουλίου 2000, C‑210/98 P, Salzgitter κατά Επιτροπή, Συλλογή 2000, σ. I‑5843, σκέψη 56

2.      Η αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων επιβάλλει να μην αντιμετωπίζονται παρόμοιες καταστάσεις κατά τρόπο διαφορετικό και διαφορετικές καταστάσεις κατά όμοιο τρόπο, εκτός εάν μια τέτοια αντιμετώπιση δικαιολογείται αντικειμενικώς.

Συναφώς, όσον αφορά την περίπτωση προσφεύγοντος που έλαβε πτυχίο «Laurea» μετά από τετραετή φοίτηση πριν την εισαγωγή νέου συστήματος πτυχίων κατόπιν της Διακηρύξεως της Μπολώνιας, παρά τη χορήγηση του τίτλου του «Dottore magistrale» στους κατόχους τέτοιου «Laurea», όπως και στους κατόχους «Master» χορηγηθέντος μετά την εισαγωγή του προαναφερθέντος συστήματος, η περίπτωση ενός τέτοιου προσφεύγοντος και εκείνη ενός προσώπου που έλαβε τέτοιο «Master» δεν μπορούν να θεωρηθούν παρόμοιες δεδομένου ότι οι προϋποθέσεις χορηγήσεως των πτυχίων αυτών, ιδίως η απαραίτητη για τη χορήγησή τους διάρκεια, είναι διαφορετικές. Επομένως, δεν μπορεί να γίνει εγκύρως δεκτό, για τους σκοπούς της κατατάξεώς του ως συμβασιούχου υπαλλήλου, ότι ο εν λόγω προσφεύγων είναι κάτοχος δύο πτυχίων, ενός «Licence» και ενός «Master», δεδομένου ότι το τελευταίο ως άνω πτυχίο πρέπει να εκληφθεί ως ένα έτος επαγγελματικής πείρας.

(βλ. σκέψεις 62 και 64)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ, 12 Δεκεμβρίου 2006, T‑373/94, Werners κατά Συμβουλίου και Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. II‑4631, σκέψη 98 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία