Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2007 r. - Martin przeciwko Parlamentowi

(Sprawa T-276/07)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Hans-Peter Martin (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: É. Boigelot, avocat)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 10 maja 2007 r. wydanej przez Sekretariat Generalny Parlamentu Europejskiego, doręczonej skarżącemu w dniu 14 maja 2007 r., na podstawie której stwierdzono, że została mu nienależnie wypłacona określona kwota, i że zgodnie z art. 27 ust. 3 przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego, kwota ta musi zostać przez skarżącego zwrócona;

w razie konieczności, stwierdzenie nieważności wydanej celem wykonania ww. decyzji z dnia 10 maja 2007 r. decyzji Dyrektora Generalnego Dyrekcji Generalnej ds. Finansów Parlamentu Europejskiego z dnia 13 czerwca 2007 r. wzywającej skarżącego do zapłaty tej kwoty lub przedstawienia propozycji planu spłaty na piśmie zatwierdzonego przez Parlament w ciągu trzydziestu dni od tej decyzji;

stwierdzenie nieważności, w odpowiednim przypadku i w razie konieczności, wszelkich decyzji wydanych celem wykonania przywołanych wyżej decyzji w trakcie postępowania w sprawie;

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W związku z dochodzeniem dotyczącym przyznanych skarżącemu jako członkowi Parlamentu Europejskiego diet na sekretariat, OLAF sporządził sprawozdanie, w którym stwierdzono pewne nieprawidłowości. W oparciu o to sprawozdanie Sekretariat Generalny Parlamentu wydał w dniu 10 maja 2007 r. zaskarżoną decyzję, na mocy której postanowił, że kwoty nienależnie wypłacone skarżącemu muszą zostać przez niego zwrócone na podstawie art. 27 ust. 3 przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego.

W uzasadnieniu swojej skargi skarżący podnosi cztery zarzuty.

Pierwszy zarzut dotyczy niewłaściwego i niedokładnego zastosowania przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego, a w szczególności ich art. 14 i 27 ust. 3.

Drugi zarzut dotyczy błędu w ocenie co do znaczenia dokumentów dowodowych przedstawionych przez skarżącego.

Ponadto, skarżący podnosi zarzut naruszenia rozporządzenia Rady nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich¹ oraz naruszenia zasad proporcjonalności i niedyskryminacji.

Wreszcie, skarżący podnosi zarzut naruszenia zasady kontradyktoryjności oraz prawa do obrony.

____________

¹ - Dz. U. L 248, str. 1.