Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Asylgerichtshof (Austria) w dniu 27 sierpnia 2012 r. - Shamso Abdullahi
(Sprawa C-394/12)
Język postępowania: niemiecki
Sąd krajowy
Asylgerichtshof
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Shamso Abdullahi
Strona pozwana: Bundesasylamt
Pytania prejudycjalne
Czy art. 19 rozporządzenia nr 343/2003 w związku z art. 18 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie wyrażające zgodę zgodnie z tymi przepisami jest tym państwem członkowskim, które jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu w rozumieniu art. 16 ust. 1 zdanie wprowadzające rozporządzenia nr 343/2003, czy też krajowy organ odwoławczy musi w świetle prawa Unii, jeśli w toku postępowania w sprawie środka odwoławczego, o którym mowa w art. 19 ust. 2 rozporządzenia nr 343/2003, niezależnie od takiej zgody dojdzie do wniosku, że zgodnie z rozdziałem III rozporządzenia nr 343/2003 odpowiedzialne byłoby inne państwo członkowskie (nawet jeśli do tego państwa nie został skierowany wniosek o przejęcie lub nie wyraziło ono zgody na takie przejęcie), stwierdzić w odniesieniu do postępowania w przedmiocie rozstrzygnięcia środka odwoławczego jako wiążącą odpowiedzialność tego innego państwa członkowskiego? Czy każdej osobie ubiegającej się o azyl przysługuje w tym względzie prawo podmiotowe do rozpatrzenia jej wniosku o udzielenie azylu przez odpowiedzialne państwo członkowskie określone zgodnie z tymi kryteriami właściwości?
Czy art. 10 ust.1 rozporządzenia nr 343/2003 należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie, w którym następuje pierwszy nielegalny wjazd ("pierwsze państwo członkowskie"), musi w przypadku urzeczywistnienia się poniższego stanu faktycznego uznać swoją odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku obywatela państwa trzeciego o udzielenie azylu:
Obywatel państwa trzeciego, przybywając z państwa trzeciego, wjeżdża nielegalnie do danego pierwszego państwa członkowskiego. Nie składa tam wniosku o udzielenie azylu. Następnie wyjeżdża do państwa trzeciego. Po okresie krótszym niż trzy miesiące wyjeżdża z państwa trzeciego i przybywa nielegalnie do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej ("drugie państwo członkowskiego"). Z tego drugiego państwa członkowskiego udaje się od razu dalej bezpośrednio do trzeciego państwa członkowskiego i tam składa swój pierwszy wniosek o udzielenie azylu. W tym momencie nie upłynęło jeszcze nawet dwanaście miesięcy od pierwszego nielegalnego wjazdu do pierwszego państwa członkowskiego.
Niezależnie od odpowiedzi na pytanie drugie, czy jeśli wymienione w pytaniu drugim "pierwsze państwo członkowskie" jest państwem, którego system azylowy wykazuje systemowe nieprawidłowości, porównywalne do nieprawidłowości opisanych w wyroku ETPC z dnia 21 stycznia 2011 r. w sprawie M.S.S., 30.696/09, wymagana jest inna kwalifikacja zasadniczo odpowiedzialnego państwa członkowskiego w rozumieniu rozporządzenia nr 343/2003, bez względu na wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 grudnia 2011 r. w sprawach połączonych C-411/10 i C-493/10? Czy można w szczególności uznać, że pobyt w takim państwie członkowskim od samego początku nie może stanowić okoliczności faktycznej ustanawiającej odpowiedzialność w rozumieniu art. 10 rozporządzenia nr 343/2003?
____________1 - Rozporządzenie Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiające kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz.U. L 50, s. 1).