Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2016 r. – Le Pen / Parlament

(Sprawa T-140/16)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Jean-Marie Le Pen (La Trinité-sur-Mer, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Ceccaldi i J.P. Le Moigne)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego opatrzonej datą 29 stycznia 2016 r., doręczonej pismem nr D 302191 z dnia 5 lutego 2016 r., podjętej na podstawie art. 68 decyzji 2009/C 159/01 Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r. „ustanawiającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego” z późniejszymi zmianami, w której to decyzji stwierdzono roszczenie wobec skarżącego w wysokości 320 026,23 EUR z tytułu nienależycie wypłaconych kwot w ramach pomocy parlamentarnej i uzasadniono odzyskanie tej sumy;

stwierdzenie nieważności noty debetowej nr 2016–195 z dnia 4 lutego 2016 r. informującej skarżącego, że stwierdzono wobec niego roszczenie w związku z decyzją sekretarza generalnego z dnia 29 stycznia 2016 r., że postanowiono odzyskać nienależycie wypłacone kwoty z tytułu pomocy parlamentarnej i zastosować art. 68 przepisów wykonawczych do Statutu posła oraz art. 78, 79 i 80 rozporządzenia finansowego;

obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania;

zasądzenie od Parlamentu Europejskiego zapłaty na rzecz Jean-Marie Le Pena kwoty 50 000,00 EUR tytułem zwrotu kosztów podlegających zwrotowi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący uchybień wpływających na formalną legalność zaskarżonych aktów. Zarzut ten dzieli się na dwie części.

Część pierwsza, zgodnie z którą kompetencja w zakresie decyzji finansowych, które dotyczą partii politycznych i tym samym posłów, należy do Prezydium Parlamentu Europejskiego, a nie do sekretarza generalnego.

Część druga, zgodnie z którą Prezydium Parlamentu Europejskiego nie może zmieniać charakteru i zakresu swoich kompetencji. Sekretarz generalny nie dysponuje bowiem należytym upoważnieniem udzielonym przez Prezydium Parlamentu Europejskiego, na którego podstawie mógłby on przyjmować i doręczać zaskarżone akty, w których chodzi o kwestie finansowe dotyczące posła.

Zarzut drugi dotyczący uchybień wpływających na materialną legalność zaskarżonych aktów. Zarzut ten dzieli się na cztery części.

Część pierwsza, zgodnie z którą zaskarżone akty są obarczone oczywistym błędem w ocenie.

Część druga, zgodnie z którą Prezydium Parlamentu Europejskiego nie przedstawiło żadnego dowodu na poparcie zaskarżonych aktów.

Część trzecia, zgodnie z którą zaskarżone akty stanowią nadużycie władzy i nadużycie proceduralne.

Część czwarta, zgodnie z którą zaskarżone akty mają dyskryminacyjny charakter.

____________