Προσφυγή της 17ης Ιουλίου 2006 - L'Air Liquide κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-185/06)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: L'Air Liquide SA (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: R. Saint Esteben, avocat, και M. Pittie, avocat,)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή·
να ακυρώσει το άρθρο 1(i) της αποφάσεως της Επιτροπής C(2006)1766 τελικό, της 3ης Μαΐου 2006, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/F/38.620 - υπεροξείδιο του υδρογόνου και υπερβορικό άλας), καθό μέρος έκρινε ότι η Air Liquide παρέβη το άρθρο 81 ΕΚ και το άρθρο 53 ΕΟΧ κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 12ης Μαΐου 1995 και 31ης Δεκεμβρίου 1997·
συνακολούθως, να ακυρώσει τα άρθρα 2(f) και 4 της αποφάσεως της Επιτροπής C(2006)1766 τελικό της 3ης Μαΐου 2006, καθό μέρος αφορούν την Air Liquide·
να καταδικάσει την Επιτροπή στην απόδοση του συνόλου των δικαστικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα σε σχέση με την παρούσα προσφυγή.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με την παρούσα προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί τη μερική ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2006)1766 τελικό της 3ης Μαΐου 2006 επί της υποθέσεως COMP/F/38.620 - υπεροξείδιο του υδρογόνου και υπερβορικό άλας, με την οποία η Επιτροπή διαπίστωσε ότι οι επιχειρήσεις προς τις οποίες απευθύνεται η απόφαση, και εξ ονόματος των οποίων ενεργεί η προσφεύγουσα, παρέβησαν το άρθρο 81, παράγραφος 1, ΕΚ και το άρθρο 53 της συμφωνίας ΕΟΧ, συμμετέχοντας σε συμφωνίες και εναρμονισμένες πρακτικές συνιστάμενες στην ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των ανταγωνιστών και σε συμφωνίες επί των τιμών και της παραγωγικής ικανότητας, καθώς και στην επίβλεψη της εφαρμογής των συμφωνιών αυτών στον κλάδο του υπεροξείδιο του υδρογόνου και του υπερβορικού άλατος.
Προς στήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως:
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως, θεωρώντας ότι τα στοιχεία που προσκομίζει προκειμένου να υποστηρίξει την αλληλέγγυα και εις ολόκληρον ευθύνη της Air Liquide λόγω της συμπεριφοράς της θυγατρικής της είναι επαρκή υπό το πρίσμα των κριτηρίων που έχει θέσει η νομολογία και ότι η Επιτροπή δεν είχε λάβει υπόψη της τους κανόνες που διέπουν τον καταλογισμό ευθύνης σε μια μητρική εταιρία λόγω της συμπεριφοράς της θυγατρικής της, παραβαίνοντας έτσι το άρθρο 81 ΕΚ.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή, καταλογίζοντας εσφαλμένως ευθύνη στην Air Liquide, αντέστρεψε ως μη όφειλε το βάρος αποδείξεως, προσβάλλοντας έτσι τα δικαιώματα της προσφεύγουσας ως αμυνομένης.
Με τον τρίτο λόγο, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, ακόμη και αν το Πρωτοδικείο έκρινε ότι δικαιολογημένα η Επιτροπή καταλόγισε ευθύνη στην Air Liquide για τη συμπεριφορά της θυγατρικής της Chemoxal, η Επιτροπή θα είχε πάντως παραβεί την υποχρέωσή της αιτιολογήσεως, καθόσον δεν συζήτησε κανένα από τα στοιχεία που προσκόμισε η Air Liquide προκειμένου να αποδείξει την αυτονομία της Chemoxal, ανατρέποντας έτσι το τεκμήριο αλληλέγγυας και εις ολόκληρον ευθύνης, το οποίο αποτελεί μαχητό τεκμήριο.
Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε με επαρκή νομικά και πραγματικά στοιχεία το έννομο συμφέρον της να κινηθεί εναντίον της προσφεύγουσας στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, εκδίδοντας, παρά την παρέλευση της προθεσμίας εντός της οποίας θα μπορούσε να επιβάλει κυρώσεις στην Air Liquide, απόφαση με την οποία διαπίστωνε την παράβαση εκ μέρους της Air Liquide των άρθρων 81, παράγραφος 1, ΕΚ και 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ και ότι, επομένως, ελλείψει τέτοιου έννομου συμφέροντος, η Επιτροπή δεν είχε αρμοδιότητα να εκδώσει τέτοια απόφαση κατά της προσφεύγουσας.
____________