Sprawa T‑187/06

Ralf Schräder

przeciwko

Wspólnotowemu Urzędowi Ochrony Odmian Roślin (CPVO)

Wspólnotowy system ochrony odmian roślin – Odmiana rośliny SUMCOL 01 – Odrzucenie wniosku o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony – Brak odrębnego charakteru zgłoszonej odmiany

Streszczenie wyroku

1.      Rolnictwo – Jednolite ustawodawstwo – Ochrona odmian roślin – Przesłanki przyznania ochrony

(rozporządzenie Rady nr 2100/94, art. 7 ust. 1, 2)

2.      Rolnictwo – Jednolite ustawodawstwo – Ochrona odmian roślin – Przesłanki przyznania ochrony

(rozporządzenie Rady nr 2100/94, art. 7 ust. 2)

3.      Rolnictwo – Jednolite ustawodawstwo – Ochrona odmian roślin – Decyzja o przyznaniu lub o odmowie przyznania ochrony

(rozporządzenie Rady nr 2100/94, art. 76, 78)

1.      Choć sąd wspólnotowy uznaje, że organowi administracji przysługuje pewien zakres swobodnego uznania w dziedzinie ekonomicznej lub technicznej, nie oznacza to, że powinien on powstrzymać się od kontroli interpretacji danych o takim charakterze dokonanej przez ten organ. Sąd wspólnotowy powinien bowiem dokonać przede wszystkim weryfikacji nie tylko materialnej dokładności przywołanego materiału dowodowego oraz jego ścisłości i spójności, ale także kontroli tego, czy ten materiał stanowi zbiór istotnych danych, które należy wziąć pod uwagę w celu oceny złożonej sytuacji, i czy może on stanowić uzasadnienie dla wniosków wyciągniętych na jego podstawie. Jednakże w ramach tej kontroli sąd wspólnotowy nie może zastępować oceny ekonomicznej lub technicznej dokonanej przez organ administracji swoją własną oceną.

Złożoność naukowo‑techniczna oceny odrębnego charakteru odmiany rośliny według kryteriów sformułowanych w art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 2100/94 w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin może uzasadniać ograniczenie zakresu kontroli sądowej. Ocena taka wymaga bowiem doświadczenia i szczególnej wiedzy technicznej, zwłaszcza w dziedzinie botaniki i genetyki. Natomiast ocena istnienia innej odmiany powszechnie znanej zgodnie z kryteriami z art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia nie wymaga szczególnej wiedzy technicznej i nie przedstawia trudności mogących uzasadnić ograniczenie zakresu kontroli sądowej.

(por. pkt 61, 63–65)

2.      Zgodnie z brzmieniem zaleceń Międzynarodowej konwencji o ochronie nowych odmian roślin (konwencji UPOV), publikacja w literaturze naukowej szczegółowego opisu danej odmiany jest jednym z elementów, które należy wziąć pod uwagę przy ustalaniu jej powszechnej znajomości. Element ten może być również uwzględniony na gruncie art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 2100/94, w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin. Po pierwsze, przepis ten nie zawiera bowiem wyczerpującej listy elementów mogących przesądzać o powszechnej znajomości odmiany referencyjnej, co potwierdza użycie określenia „w szczególności”. Po drugie, zgodnie z przedostatnim motywem rozporządzenia nr 2100/94, uwzględnia on między innymi konwencję UPOV.

(por. pkt 94, 97, 99)

3.      Izbie Odwoławczej Wspólnotowego Urzędu Ochrony Odmian Roślin przyznano na mocy art. 76 rozporządzenia nr 2100/94 w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin uprawnienie w zakresie badania stanu faktycznego z urzędu, w szczególności za pomocą środków dowodowych wymienionych w art. 78 tego rozporządzenia. W konsekwencji, skoro środek dowodowy może zostać dopuszczony z urzędu, bez obowiązku wcześniejszego przedyskutowania przez Izbę Odwoławczą jego stosowności lub niezbędności ze stronami, może być on również cofnięty z urzędu, na tych samych warunkach, jeżeli rozważając sprawę, Izba Odwoławcza dojdzie do odmiennych wniosków. Nie jest to decyzja podjęta z zaskoczenia, z naruszeniem rzekomej ogólnej zasady prawa wspólnotowego, lecz wykonywanie przez Izbę Odwoławczą przyznanego jej na mocy wyżej wymienionego art. 76 swobodnego uznania.

(por. pkt 121)