Sprawa T‑123/04

Cargo Partner AG

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Słowne oznaczenie CARGO PARTNER – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 – Brak charakteru odróżniającego

Streszczenie wyroku

1.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Podpis złożony przez adwokata lub radcę prawnego – Skarżąca reprezentowana przez osobę prawną uprawnioną, poprzez wspólników, do wykonywania zawodu adwokata w państwie członkowskim – Dopuszczalność

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 19 akapity trzeci i czwarty)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu wspólnotowego – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Powtórzenie, w całości lub w części, argumentów podniesionych wcześniej w postępowaniu przed Urzędem – Dopuszczalność

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21; regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c); rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 6)

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Oznaczenie słowne CARGO PARTNER

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b))

1.      Z art. 19 akapity trzeci i czwarty statutu Trybunału Sprawiedliwości, stosowanego do postępowania przed Sądem na mocy art. 53 akapit pierwszy tego statutu, wynika, że tylko adwokat lub radca prawny uprawniony do występowania przed sądami państwa członkowskiego lub innego państwa, które jest stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, może w postępowaniu przed Sądem skutecznie działać w imieniu innych stron niż państwa i instytucje.

Z tych względów dopuszczalna jest skarga złożona przez nieuprzywilejowaną stronę, reprezentowaną przez osobę prawną uprawnioną, poprzez wspólników uprawnionych do reprezentacji, do wykonywania zawodu adwokata w państwie członkowskim i występowania przed wszystkimi sądami tego państwa członkowskiego.

(por. pkt 18, 20)

2.      Na podstawie art. 21 statutu Trybunału Sprawiedliwości i art. 44 § 1 lit. c) regulaminu Sądu skarga powinna zawierać zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów, a wskazanie to musi być na tyle klarowne, aby umożliwić stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Sądowi rozpatrzenie skargi.

W postępowaniu w sprawie skargi wniesionej, na podstawie art. 63 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, na decyzję izby odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) całkowite lub częściowe ponowienie argumentów przedstawionych już wcześniej w postępowaniu przed Urzędem, zamiast zwykłego odesłania do nich, nie może stanowić naruszenia art. 21 statutu i art. 44 regulaminu. W istocie, skoro skarżąca kwestionuje dokonaną wykładnię lub stosowanie prawa wspólnotowego przez Urząd, kwestie prawne rozstrzygane przez Urząd mogą zostać na nowo rozpatrzone w postępowaniu przed Sądem. Należy to do kontroli sądowej, której decyzje Urzędu podlegają na podstawie art. 63 rozporządzenia nr 40/94, zgodnie z którym na decyzje izb odwoławczych przysługuje skarga, w szczególności z uwagi na naruszenie traktatu, wspomnianego rozporządzenia lub przepisu prawnego dotyczącego ich stosowania.

(por. pkt 26, 29)

3.      W odczuciu ogółu odbiorców anglojęzycznych oznaczenie słowne CARGO PARTNER, zgłoszone do rejestracji jako wspólnotowy znak towarowy dla „transportu; pakowania i składowania towarów; organizowania podróży” należących do klasy 39 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, pozbawione jest charakteru odróżniającego w odniesieniu do właściwego produktu, ponieważ pojęcia „cargo” i „partner” są słowami ogólnymi, które w rezultacie nie są zdolne do wyróżniania usług zgłaszającego spośród usług innych przedsiębiorstw, i brakuje dowodów wskazujących na to, że angielskie wyrażenie „cargo partner” ma dodatkowe znaczenie poza partnerem oferującym usługi transportu, pakowania i składowania towaru.

(por. pkt 50, 54, 56, 59)