Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 27ης Νοεμβρίου 2023 –
Groupama Asigurări

(Υπόθεση C‑310/23)

«Προδικαστική παραπομπή – Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου – Απάντηση που μπορεί να συναχθεί σαφώς από τη νομολογία – Άρθρο 267 ΣΛΕΕ – Ερμηνεία προγενέστερης αποφάσεως του Δικαστηρίου – Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Κανονισμοί (ΕΚ) 864/2007 και (ΕΚ) 593/2008 – Ατύχημα που προκλήθηκε από όχημα που ρυμουλκούσε ημιρυμουλκούμενο – Όχημα και ημιρυμουλκούμενο ασφαλισμένα σε διαφορετικούς ασφαλιστές – Ατύχημα που προκλήθηκε σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο καταρτίστηκαν οι συμβάσεις ασφαλίσεως αστικής ευθύνης – Αγωγή εξ αναγωγής μεταξύ των ασφαλιστών – Εφαρμοστέο δίκαιο»

1.      Προδικαστικά ερωτήματα – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου – Πράξεις των θεσμικών οργάνων – Ερμηνεία του σκεπτικού προγενέστερης αποφάσεως του Δικαστηρίου – Εμπίπτει

(Άρθρο 267, εδ. 1, στοιχείο βʹ, ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 18, 19, διατακτ. 1)

2.      Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές – Κανονισμός 593/2008 – Εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές – Κανονισμός 864/2007 – Ατύχημα που προκλήθηκε από ρυμουλκό όχημα το οποίο ρυμουλκούσε ημιρυμουλκούμενο, έκαστο των οποίων ήταν ασφαλισμένο σε διαφορετικό ασφαλιστή – Αγωγή εξ αναγωγής μεταξύ των ασφαλιστών – Κατανομή της υποχρέωσης αποζημίωσης – Δυνατότητα του ασφαλιστή του έλκοντος οχήματος να ασκήσει τα δικαιώματα του θύματος κατά του ασφαλιστή του ημιρυμουλκούμενου – Εφαρμοστέο δίκαιο

(Κανονισμοί του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 593/2008, άρθρο 7, και 864/2007, άρθρα 4 επ.)

(βλ. σκέψεις 21, 22, διατακτ. 2)

Διατακτικό

1) Το άρθρο 267, πρώτο εδάφιο, στοιχείο βʹ, ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι εθνικό δικαστήριο το οποίο τρέφει αμφιβολίεςως προς την ερμηνεία του σκεπτικού προδικαστικής αποφάσεως εκδοθείσας από το Δικαστήριο κατόπιν αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως άλλου εθνικού δικαστηρίου δύναται να υποβάλει στο Δικαστήριο προδικαστικά ερωτήματα σχετικά με την ερμηνεία του εν λόγω σκεπτικού.

2) Ο κανονισμός (ΕΚ) 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι), και ο κανονισμός (ΕΚ) 864/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2007, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές (Ρώμη II),

έχουν την έννοια ότι:

στο πλαίσιο αγωγής εξ αναγωγής που ασκήθηκε από τον ασφαλιστή ενός ρυμουλκού οχήματος, ο οποίος αποζημίωσε το θύμα ατυχήματος που προκάλεσε ο οδηγός του οχήματος αυτού, κατά του ασφαλιστή ενός ημιρυμουλκούμενου που, κατά τον χρόνο του επίμαχου ατυχήματος, ήταν συνδεδεμένο με το εν λόγω όχημα, πρέπει, πρώτον, να διαπιστωθεί, σύμφωνα με το εφαρμοστέο δίκαιο που καθορίζεται σύμφωνα με τα άρθρα 4 και επόμενα του κανονισμού 864/2007, αν και κατά πόσον η καταβλητέα στον εν λόγω ζημιωθέντα αποζημίωση πρέπει να κατανεμηθεί, ενδεχομένως σε ίσα μέρη, μεταξύ αφενός του οδηγού και κατόχου του οικείου ρυμουλκού οχήματος και αφετέρου του κατόχου του ημιρυμουλκούμενου που ήταν προσαρτημένο στο όχημα αυτό, και, επομένως, μεταξύ των αντίστοιχων ασφαλιστών του οχήματος αυτού και του ημιρυμουλκούμενου. Δεύτερον, πρέπει να κριθεί αν, σύμφωνα με το εφαρμοστέο δίκαιο, δυνάμει του άρθρου 7 του κανονισμού 593/2008, στην επίμαχη ασφαλιστική σύμβαση, ο ασφαλιστής του εν λόγω ρυμουλκού οχήματος, ο οποίος αποζημίωσε το εν λόγω θύμα, δύναται να ασκήσει, κατ’ αναγωγή, τα δικαιώματά του έναντι του ασφαλιστή του εν λόγω ημιρυμουλκούμενου οχήματος, όπως αυτά αναγνωρίζονται από το εφαρμοστέο δίκαιο δυνάμει των άρθρων 4 και επόμενα του κανονισμού 864/2007.