Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2014 r. – North Drilling Co. przeciwko Rada Unii Europejskiej

(Sprawa T-539/14)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: North Drilling Co. (Teheran, Iran) (przedstawiciele: J. Viñals Camallonga, L. Barriola Urruticoechea i J. Iriarte Ángel, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Rady 2014/222/WPZiB z dnia 16 kwietnia 2014 r., w zakresie, w jakim decyzja ta jej dotyczy i do wykluczenia jej z załącznika do tej decyzji;

stwierdzenie nieważności art. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 397/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w zakresie, w jakim ono jej dotyczy i do wykluczenia jej z załącznika do tego rozporządzenia, i

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ustaleniach faktycznych, na których opierają się zaskarżone przepisy, ponieważ pozbawione są one rzeczywistej podstawy faktycznej dowodowej.

Zarzut drugi dotyczący braku wykonania obowiązku uzasadnienia, ponieważ zaskarżone przepisy pozbawione są w odniesieniu do skarżącej uzasadnienia odnośnie do rzeczywistych podstaw, a przedstawione uzasadnienie jest nieprecyzyjne, niedokładne i ogólne, uniemożliwiając w ten sposób skarżącej prawidłowe sformułowanie obrony.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa i skutecznej ochrony sądowej w zakresie uzasadnienia przepisów, braku dowodów na podnoszone zarzuty oraz naruszenie prawa do obrony i prawa własności, ponieważ nie wykonano obowiązku uzasadnienia i obowiązku przedstawienia rzeczywistych dowodów, co ma wpływ na pozostałe prawa. Czwarty zarzut opiera się na przekroczeniu kompetencji, ponieważ istnieją wskazówki obiektywne, precyzyjne i zgodne, które pozwalają na stwierdzenie, że Rada nadużywając swojej pozycji w sprzeczny z prawem sposób przyjęła środki sankcjonujące dążąc do osiągniecia innych celów niż przez nią wskazane Piąty zarzut opiera się na nieprawidłowej wykładni przepisów prawa, które zastosowano, ponieważ dokonano zbyt szerokiej wykładni i zbyt szerokiego zastosowania, co jest niedopuszczalne w przypadku przepisów sankcjonujących.Szósty zarzut opiera się na naruszeniu prawa własności, ponieważ zostało ono ograniczone bez uzasadnienia i z naruszeniem zasady proporcjonalności.Siódmy zarzut opiera się na naruszeniu zasady równego traktowania, ponieważ naruszono pozycję k

onkurencyjną skarżącej, przy czym brak było powodów ku temu.