Skarga wniesiona w dniu 4 listopada 2011 r. - Hassan przeciwko Radzie

(Sprawa T-572/11)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Samir Hassan (Damaszek, Syria) (przedstawiciele: adwokaci E. Morgan de Rivery i E. Lagathu)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie, na podstawie art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), nieważności:

-    decyzji wykonawczej Rady 2011/515/WPZiB z dnia 23 sierpnia 2011 r. dotyczącej wykonania decyzji 2011/273/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii, w zakresie, w jakim dodaje ona nazwisko S. Hassana do wykazu stanowiącego załącznik do tej decyzji Rady 2011/273/WPZiB z dnia 9 maja 2011 r. w sprawie środków ograniczających wobec Syrii;

-    rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 843/2011 z dnia 23 sierpnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 442/2011 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii, w zakresie, w jakim dodaje ono nazwisko S. Hassana do wykazu stanowiącego załącznik II do rozporządzenia Rady (UE) nr 442/2011 z dnia 9 maja 2011 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii;

-    naprawienie, na podstawie art. 268 i 340 TFUE, szkody poniesionej przez S. Hassana na skutek podjęcia wobec niego środków ograniczających i w związku z tym:

-    uznanie odpowiedzialności pozaumownej Rady Unii Europejskiej za szkody poniesione i przyszłe oraz za krzywdę;

-    przyznanie S. Hassanowi kwoty 250.000 EUR miesięcznie, począwszy od dnia 1 września 2011 r., celem naprawienia poniesionej przez niego szkody;

-    przyznanie S. Hassanowi symbolicznej kwoty 1 EUR tytułem doznanej krzywdy i

-    zasądzenie od Rady Unii Europejskiej odszkodowania za przyszłe szkody;

w każdym razie obciążenie Rady Unii Europejskiej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie popełnionego przez Radę w ramach oceny okoliczności faktycznych i wynikającego z tego naruszenia prawa.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa własności i zasady proporcjonalności.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia domniemania niewinności strony skarżącej.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez Radę własnych wytycznych w zakresie wykonywania i ewaluacji środków ograniczających w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa.

Zarzut szósty dotyczący nadużycia władzy przez Radę.

Zarzut siódmy dotyczący naprawienia szkody spowodowanej przez bezprawne środki podjęte przez Radę.

____________