Sprawa T‑421/07

Deutsche Post AG

przeciwko

Komisji Europejskiej

Pomoc państwa – Środki przyjęte przez władze niemieckie na rzecz Deutsche Post AG – Decyzja o wszczęciu postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 WE – Brak wcześniejszej decyzji ostatecznej – Niedopuszczalność

Streszczenie wyroku

Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty zaskarżalne – Akty wywołujące skutki prawne – Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w odniesieniu do wdrażanego środka krajowego uznanego tymczasowo za nową pomoc – Akt zaskarżalny – Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego dotyczącego tych samych środków, co te, które były przedmiotem decyzji o wszczęciu wcześniejszego postępowania – Niedopuszczalność w przypadku niezakończenia pierwszego postępowania

(art. 87 ust. 1 WE, art. 88 ust. 2, 3 WE, art. 230 WE; rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 7)

Aktami lub decyzjami, które mogą być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności, są w rozumieniu art. 230 WE jedynie akty wywołujące wiążące skutki prawne mogące wywierać wpływ na interesy skarżącego poprzez istotną zmianę jego sytuacji prawnej. Tak jest w przypadku decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w dziedzinie pomocy państwa w sytuacji, gdy Komisja zakwalifikuje obowiązujący środek jako nową pomoc, i to zarówno wówczas, gdy władze danego państwa członkowskiego uznają ten środek za pomoc istniejącą, jak i wtedy, gdy kwestionują one, iż jest on objęty zakresem stosowania art. 87 ust. 1 WE.

Decyzja o wszczęciu procedury formalnego postępowania wyjaśniającego w przedmiocie środka obowiązującego i zakwalifikowanego przez Komisję jako nowa pomoc zmienia bowiem nieuchronnie zakres prawny danego środka, jak również sytuację prawną przedsiębiorstw z niego korzystających, w szczególności jeśli chodzi o dalsze jego stosowanie. Na taką decyzję można powołać się również przed sądem krajowym, który jest zobowiązany do wyciągnięcia wszystkich konsekwencji wynikających z naruszenia art. 88 ust. 3 zdanie ostatnie WE. Wreszcie może ona skłonić przedsiębiorstwa korzystające ze środka do odmowy przyjęcia nowych wpłat lub korzyści albo do zaoszczędzenia kwot pieniężnych koniecznych na pokrycie przyszłego rozrachunku finansowego. Środowisko przedsiębiorców bierze także pod uwagę we wzajemnych stosunkach z beneficjentami pomocy ich osłabioną sytuację prawną i finansową.

Natomiast tego rodzaju decyzja nie może wywołać autonomicznych skutków prawnych i nie może zatem stanowić decyzji zaskarżalnej w ramach postępowania o stwierdzenie nieważności, ponieważ dotyczy tych samych środków co te, które były przedmiotem decyzji o wszczęciu wcześniejszego postępowania, jeśli formalne postępowanie wyjaśniające w przedmiocie tych środków nie zostało zakończone i jeśli w ramach tego postępowania Komisja wspominała już, że sporne środki mogą wchodzić w zakres stosowania zakazu z art. 87 ust. 1 WE.

W takim bowiem przypadku związane z formalnym postępowaniem wyjaśniającym autonomiczne skutki prawne zostały już wywołane wskutek wydania pierwszej decyzji o wszczęciu postępowania.

(por. pkt 49–51, 61, 63)