Language of document : ECLI:EU:T:2010:554

POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 17 grudnia 2010 r.


Sprawa T‑38/10 P


Luigi Marcuccio

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Odpowiedzialność pozaumowna – Zwrot kosztów podlegających zwrotowi – Zarzut skargi równoległej – Uchybienia proceduralne – Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne

Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 10 listopada 2009 r., wydanego w sprawie F‑70/07 Marcuccio przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑423, II‑A‑1‑2293.

Orzeczenie:      Odwołanie zostaje częściowo odrzucone, a częściowo oddalone. Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w niniejszej instancji.


Streszczenie


1.      Postępowanie – Koszty – Ustalenie – Postępowanie szczególne wyłączające zastosowanie postępowania w sprawie stwierdzenia odpowiedzialności odszkodowawczej

(art. 236 WE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 92 § 1; regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21 akapit pierwszy, art. 53 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem, art. 44 § 1 lit. c))


1.      Procedura szczególna, przewidziana w art. 92 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem, mająca na celu ustalenie kosztów, wyklucza roszczenie zwrotu tych samych sum lub sum poniesionych w tych samych celach w ramach skargi mającej na celu stwierdzenie odpowiedzialności pozaumownej Unii. Zastosowanie tej zasady w postępowaniu o stwierdzenie odpowiedzialności odszkodowawczej instytucji Unii występującej w charakterze pracodawcy skarżącego nie stanowi naruszenia art. 90 lub 91 regulaminu pracowniczego, ponieważ stosunek istniejący między stronami na podstawie regulaminu pracowniczego jest niezależny od okoliczności, że w zakresie ustalania kosztów prawodawca ustanowił postępowanie szczególne, określone w art. 92 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem, które stosuje się bez wyjątku do skarg z zakresu służby publicznej.

(zob. pkt 27, 28)

Odesłanie: Sąd, sprawa T‑214/00 X przeciwko Komisji, 27 czerwca 2001 r., RecFP s. I‑A‑143, II‑663, pkt 37, 38; Sąd, sprawa T‑351/03 Schneider Electric przeciwko Komisji, 11 lipca 2007 r., Zb.Orz. s. II‑2237, pkt 297, wyrok częściowo uchylony wyrokiem Trybunału w sprawie C‑440/07 P Komisja przeciwko Schneider Electric, 16 lipca 2009 r., Zb.Orz. s. I‑6413

2.      Zgodnie z art. 21 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości, mającym zastosowanie do postępowania przed Sądem na mocy art. 53 akapit pierwszy tegoż statutu i art. 44 § 1 lit. c) regulaminu postępowania przed Sądem, skarga powinna zawierać, między innymi, zwięzłe przedstawienie stawianych zarzutów. Powinna ona zatem wyjaśniać, na czym polega zarzut stanowiący podstawę skargi, co oznacza, iż samo jego przywołanie nie spełnia wymogów statutu Trybunału i regulaminu postępowania przed Sądem. Ponadto przedstawienie zarzutów powinno być dostatecznie jasne i dokładne, aby umożliwić stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Sądowi – rozstrzygnięcie skargi, jeśli okaże się to konieczne, bez pomocy innych informacji. Zasady pewności prawa i prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości wymagają dla dopuszczalności skargi, a w szczególności zarzutu zawartego w skardze, by istotne okoliczności faktyczne i prawne, na których omawiane skarga i zarzut zostały oparte, wynikały w sposób spójny i zrozumiały z samej treści skargi. W tym względzie Sąd nie ma obowiązku badania, czy wśród wszystkich okoliczności przywołanych na poparcie zarzutu pierwszego znajdują się takie, które można wykorzystać również dla poparcia zarzutu drugiego.

(zob. pkt 45)

Odesłanie: Sąd, sprawa T‑224/00 Archer Daniels Midland i Archer Daniels Midland Ingredients przeciwko Komisji, 9 lipca 2003 r., Rec. s. II‑2597, pkt 36; Sąd, sprawa T‑322/01 Roquette Frères przeciwko Komisji, 27 września 2006 r., Zb.Orz. s. II‑3137, pkt 208, 209; Sąd, sprawa T‑308/05 Włochy przeciwko Komisji, 12 grudnia 2007 r., Zb.Orz. s. II‑5089, pkt 72, 72