Αγωγή της 11ης Ιουνίου 2013 – Pappalardo κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-316/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Ενάγοντες: Salvatore Aniello Pappalardo (Cetara, Ιταλία), Pescatori La Tonnara Soc. coop. (Cetara, Ιταλία), Fedemar Srl (Cetara, Ιταλία), Testa Giuseppe E C. Snc (Κατάνη, Ιταλία), Pescatori San Pietro Apostolo Srl (Cetara, Ιταλία), Camplone Arnaldo & C. Snc di Camplone Arnaldo EC (Πεσκάρα, Ιταλία) και Valentino Pesca Sas di Camplone Arnaldo & C. (Πεσκάρα, Ιταλία) (εκπρόσωποι: V. Cannizzarro και L. Caroli, δικηγόροι)

Εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των εναγόντων

Οι ενάγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

Να διαπιστώσει την εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσον αφορά τη ζημία που προκάλεσε η έκδοση του κανονισμού (ΕΚ) 530/2008 της Επιτροπής, της 12ης Ιουνίου 2008, για τη θέσπιση επειγόντων μέτρων όσον αφορά τα σκάφη γρι-γρι που αλιεύουν τόνο στον Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά του γεωγραφικού μήκους 45 °Δ, και στη Μεσόγειο, ο οποίος κηρύχθηκε ανίσχυρος με την απόφαση του Δικαστηρίου, της 17ης Μαρτίου 2011, που εκδόθηκε επί της υποθέσεως C-221/09, και

κατά συνέπεια, να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αποκαταστήσει τις προκληθείσες ζημίες·

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Οι ενάγοντες στην υπό κρίση υπόθεση επισημαίνουν ότι η επίμαχη εξωσυμβατική ευθύνη οφείλεται στο ότι, με τον κανονισμό 530/2008, η Επιτροπή αποφάσισε αυθαίρετα την απαγόρευση της αλιείας ερυθρού τόνου, από 16ης Ιουνίου 2008, από σκάφη που φέρουν ελληνική, γαλλική, ιταλική, κυπριακή σημαία και σημαία Μάλτας, ενώ αντίστοιχη απαγόρευση για τα σκάφη που φέρουν ισπανική σημαία αποφασίσθηκε μόλις από 23ης Ιουνίου 2008.

Κατά τους ενάγοντες, πληρούνται εν προκειμένω όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις προκειμένου να στοιχειοθετείται ευθύνη των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω της νομοθετικής δράσεώς τους, συγκεκριμένα δε η σοβαρή παράβαση κανόνα που προστατεύει τα συμφέροντα των ιδιωτών, το υποστατό της ζημίας και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της συμπεριφοράς αυτής και της προβαλλομένης ζημίας.

Επισημαίνουν συναφώς ότι ο κανονισμός 530/2008 κηρύχθηκε στο σύνολό του ανίσχυρος από το Δικαστήριο λόγω παραβιάσεως της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και ότι, κατά πάγια νομολογία, η παραβίαση της αρχής αυτής καταλέγεται μεταξύ των περιπτώσεων σοβαρής παραβάσεως κανόνα υπέρτερης τυπικής ισχύος που σκοπεί στην προστασία των ιδιωτών.