Προσφυγή που ασκήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2009 - Ιταλία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-84/09 )
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: L. Ventrella, avvocato dello Stato)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Να ακυρώσει την απόφαση της 8ης Δεκεμβρίου 2008, C(2008) 7820, που κοινοποιήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2008, περί εξαίρεσης από την κοινοτική χρηματοδότηση ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, κατά το μέτρο που επιφέρει διορθώσεις εις βάρος της Ιταλίας.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η Ιταλική Κυβέρνηση προσβάλλει ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων την απόφαση της Επιτροπής C(2008) 7820, της 8ης Δεκεμβρίου 2008, περί εξαίρεσης από την κοινοτική χρηματοδότηση ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων.
Ειδικότερα η Επιτροπή απέκλεισε τη χρηματοδότηση από το ΕΓΤΠΕ, τμήμα Εγγυήσεων, διαφόρων κατηγοριών δαπανών που είχε πραγματοποιήσει το Ιταλικό κράτος κατά τις περιόδους 2003 έως 2007.
Η προσφυγή βάλλει ειδικότερα κατά τριών σημείων της αποφάσεως:
Καθόσον επιφέρει ορισμένες κατ' αποκοπήν και μεμονωμένες διορθώσεις χρηματοδοτήσεων σχετικά με ενέργειες ενημέρωσης και προώθησης των γεωργικών προϊόντων στην εσωτερική αγορά (κανονισμός (ΕΚ) 94/2002) για τα οικονομικά έτη 2004 έως 2007, συνολικού ύψους 4.678.229,78 €·
Καθόσον επιφέρει κατ' αποκοπήν διορθώσεις χρηματοδοτήσεων για ενισχύσεις στην παραγωγή ελαιολάδου και εδωδίμων ελαιών για τα οικονομικά έτη 2004 έως 2006, συνολικού ύψους 105.536.076,42 €·
Καθόσον επιφέρει διορθώσεις χρηματοδοτήσεων λόγω εκπρόθεσμης πληρωμής και υπερβάσεως των ανωτάτων ποσών για το έτος 2005 κατά 12.020.178 €, και για το έτος 2006 κατά 44.567.569,37 €.
Ως προς το πρώτο σημείο, στην προσφυγή υποστηρίζεται ότι η θέση της Επιτροπής πάσχει παράβαση ουσιώδους τύπου (άρθρο 243 ΕΚ) λόγω μη ακροάσεως του ετέρου μέρους, μη διενέργειας έρευνας και ελλείψεως αιτιολογίας, αλλά και προσβολή της αρχής της αναλογικότητας και αλλοίωση πραγματικών περιστατικών.
Μεταξύ άλλων, στην επίδικη περίπτωση, χωρίς να αμφισβητηθεί η πλήρης έλλειψη και απόλυτη αναποτελεσματικότητα των ελέγχων, η Επιτροπή αποφάσισε να εφαρμόσει μια κατ' αποκοπήν διόρθωση 10%, όλως δυσανάλογη και αδικαιολόγητη, πλήττοντας έτσι εμφανώς το κύρος -και υπ' αυτή την έποψη- της προσβαλλομένης αποφάσεως.
Ως προς το δεύτερο σημείο, η Επιτροπή εφάρμοσε κατ' αποκοπήν διορθώσεις χρηματοδότησης (10% και 5%), συνολικού ποσού 105.536.076,42 €, για τις περιόδους 2001-2002 και 2002-2003.
Στην προσφυγή υποστηρίζεται συναφώς ότι η απόφαση πάσχει παράβαση ουσιώδους τύπου (άρθρο 243 ΕΚ) υπό το πρίσμα της ελλείψεως αιτιολογίας, αλλά και προσβολή της αρχής της αναλογικότητας και παράβαση των άρθρων 26 και 28 του κανονισμού 2366/98 (κείμενο στην αρχική του μορφή και όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1780/03). Ειδικότερα η Ιταλική Κυβέρνηση υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι η Επιτροπή δεν έλαβε προσηκόντως υπόψη -χωρίς κατάλληλη αιτιολογία- τις επεξηγήσεις που κατά καιρούς της παρέσχαν οι ιταλικές αρχές, όσον αφορά ιδίως τη γενική οργάνωση του συστήματος επιβολής κυρώσεων στην Ιταλία και όσον αφορά την πλήρη ολοκλήρωση του γεωγραφικού συστήματος πληροφοριών (GIS) για την ελαιοπαραγωγή. Εν πάση περιπτώσει, το ύψος του κατ' αποκοπήν ποσού την κυρώσεως που επέβαλε η Επιτροπή είναι αδικαιολόγητο και κατάφωρα δυσανάλογο, καθόσον, κατά την Ιταλική Κυβέρνηση, ακόμη και αν είχε πλήρως αποδειχθεί η πλήρης μη συμμόρφωση προς τους κοινοτικούς κανόνες, και πάλι ο κίνδυνος δεν θα υπερέβαινε τα 22.504.075,39 €.
Ως προς το τρίτο σημείο, η Επιτροπή με αντιφατική, ανεπαρκή και αξιωματική αιτιολογία, έκρινε ότι δεν μπορούσε να δεχθεί τις δικαιολογίες που επικαλέστηκε το Ιταλικό κράτος κατά την ενώπιον του Οργάνου συνδιαλλαγής διαδικασία, "διότι το περιθώριο του 4% το οποίο επιτρέπεται από το άρθρο 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 296/96 της Επιτροπής (κανονισμός (ΕΚ) 883/2006 της Επιτροπής) θα έπρεπε να αρκεί για τις διαδικασίες διοικητικής ένστασης, για τις αμφισβητούμενες περιπτώσεις και τους προσθέτους ελέγχους". Συναφώς η Ιταλική Κυβέρνηση τονίζει ότι το όριο του 4% δεν πρέπει να θεωρείται ως απόλυτο: πράγματι, με βάση τον σκοπό του, που είναι η προστασία του κοινοτικού προϋπολογισμού από την απάτη, επιτρέπεται υπέρβαση αυτού του ποσοστού οσάκις -όπως στην παρούσα περίπτωση- πιθανολογείται κίνδυνος απάτης άνω του 4%. Αυτή φαίνεται να είναι η μόνη ερμηνεία του κανόνα που συνάδει με τη ratio legis.
____________