Προσφυγή της 24ης Ιανουαρίου 2011 - Martinair Holland κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-67/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Martinair Holland NV (Haarlemmermeer, Ολλανδία) (εκπρόσωπος: J. R. Wesseling, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

Να ακυρώσει εν όλω ή εν μέρει τα άρθρα 1, 2, 3, 4, 5, 6 και 7 της αποφάσεως, ή

να μειώσει το ύψος των επιβληθέντων με το άρθρο 5 της αποφάσεως προστίμων, και

να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα της διαδικασίας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Αίτηση δυνάμει των άρθρων 263 και 261 της ΣΛΕΕ και του άρθρου 31 του κανονισμού 1/2003 με αντικείμενο την αναθεώρηση και την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C (2010) 7694 τελικό της 9ης Νοεμβρίου 2010, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής δυνάμει του άρθρου 101 της ΣΛΕΕ, του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (υπόθεση COMP/39258 - αεροπορικές μεταφορές φορτίου) με αποδέκτη τη Martinair Holland NV και, επικουρικώς, τη μείωση του ύψους του επιβληθέντος προστίμου.

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως:

η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωσή της αιτιολογίας σύμφωνα με το άρθρο 296 της ΣΛΕΕ και το άρθρο 41 του Χάρτη (δικαίωμα στη χρηστή διοίκηση), καθόσον δεν είναι δυνατό να εξακριβωθεί από την απόφαση η φύση και η έκταση της παράβασης (των παραβάσεων)· αφενός, το διατακτικό της απόφασης προσδιορίζει σαφώς τέσσερις (φερόμενες ως ενιαίες και διαρκείς) παραβάσεις που αφορούν διαφορετικές ομάδες αποδεκτών, διαφορετικές χρονικές περιόδους και γεωγραφικές περιοχές. Αφετέρου, η αιτιολογία δεν βασίζεται ούτε αναφέρεται σε κάποια από τις τέσσερις αυτές συγκεκριμένες παραβάσεις·

στον βαθμό που το Δικαστήριο δεν μπορεί να ελέγξει πλήρως το αιτιολογικό της αποφάσεως, λόγω της ανεπάρκειας του (αρκετά σαφούς) αιτιολογικού, η Επιτροπή παραβίασε ουσιώδη δικαιώματα του αιτούντος. Συγκεκριμένα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση προσβάλλει το δικαίωμα χρηστής διοίκησης, το δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής και το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, δεν λαμβάνει υπόψη το τεκμήριο αθωότητας και προσβάλλει επίσης τα δικαιώματα άμυνας, σύμφωνα με τα άρθρα 41, 47 και 48 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον υπολογισμό του προστίμου κατά παράβαση του κανονισμού 1/2003¹, των κατευθυντήριων γραμμών για την επιβολή προστίμων και παραβίασε τις αρχές της αναλογικότητας, της ίσης μεταχείρισης και την υποχρέωση αιτιολογήσεως κατά παράβαση των άρθρων 41 και 49 του Χάρτη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του άρθρου 296 της ΣΛΕΕ και άλλων γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου. Συναφώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι:

πρώτον, η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά παράβαση των κατευθυντήριων γραμμών για την επιβολή προστίμων και των αρχών της αναλογικότητας και της ίσης μεταχειρίσεως, συμπεριλαμβάνοντας τον κύκλο εργασιών που αφορούσε τις τιμές και τις πτήσεις "επιστροφής" κατά τον υπολογισμό της αξίας των πωλήσεων,

δεύτερον, η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα κατά την εκτίμηση της σοβαρότητας της παραβάσεως κατά παράβαση του κανονισμού 1/2003, των κατευθυντήριων γραμμών για την επιβολή προστίμων και της αρχής της αναλογικότητας,

τρίτον, η Επιτροπή παρέβη τον κανονισμό 1/2003, τις κατευθυντήριες γραμμές για την επιβολή προστίμων και την αρχή της αναλογικότητας, λαμβάνοντας υπόψη τα ρυθμιστικά καθεστώτα ως ελαφρυντική περίσταση και μειώνοντας το πρόστιμο μόνο κατά 15%,

Τέταρτον, η Επιτροπή παραβίασε την υποχρέωσή της αιτιολογήσεως όσον αφορά τον υπολογισμό του ύψους του προστίμου κατά παράβαση του άρθρου 296 της ΣΛΕΕ και του άρθρου 41 του Χάρτη.

____________

¹ - Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης, ΕΕ 2003, L 1, σ. 1