Υπόθεση T-193/06
Télévision française 1 SA (TF1)
κατά
Ευρωπαϊκής Επιτροπής
«Κρατικές ενισχύσεις – Σύστημα ενισχύσεων υπέρ της κινηματογραφικής και οπτικοακουστικής παραγωγής – Απόφαση του οργάνου να μη διατυπώσει αντιρρήσεις – Προσφυγή ακυρώσεως – Ανταγωνιστική θέση που δεν θίγεται ουσιωδώς – Απαράδεκτο»
Περίληψη της αποφάσεως
1. Προσφυγή ακυρώσεως – Φυσικά ή νομικά πρόσωπα – Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά – Απόφαση της Επιτροπής με την οποία διαπιστώνεται ότι μια κρατική ενίσχυση συμβιβάζεται με την κοινή αγορά, χωρίς να κινηθεί επίσημη διαδικασία εξετάσεως – Προσφυγή των ενδιαφερομένων υπό την έννοια του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ – Παραδεκτό – Προϋποθέσεις
(Άρθρα 88 §§ 2 και 3 ΕΚ και 230, εδ. 4, ΕΚ)
2. Προσφυγή ακυρώσεως – Φυσικά ή νομικά πρόσωπα – Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά – Απόφαση της Επιτροπής με την οποία διαπιστώνεται ότι μια κρατική ενίσχυση συμβιβάζεται με την κοινή αγορά, χωρίς να κινηθεί επίσημη διαδικασία εξετάσεως – Προσφυγή ανταγωνίστριας επιχειρήσεως η οποία δεν αποδεικνύει ότι θίγεται ουσιωδώς η θέση της στην αγορά – Απαράδεκτο
(Άρθρα 88 §§ 2 και 3 ΕΚ και 230, εδ. 4, ΕΚ)
1. Κατά το άρθρο 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ, κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο δύναται να ασκεί προσφυγή κατά των αποφάσεων που απευθύνονται σε αυτό, καθώς και κατά αποφάσεων που, αν και εκδίδονται ως κανονισμοί ή αποφάσεις που απευθύνονται σε άλλο πρόσωπο, το αφορούν άμεσα και ατομικά.
Στο πλαίσιο της διαδικασίας ελέγχου των κρατικών ενισχύσεων την οποία καθιερώνει το άρθρο 88 ΕΚ, πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ, αφενός, του προβλεπόμενου από την παράγραφο 3 του ως άνω άρθρου προκαταρκτικού σταδίου έρευνας των ενισχύσεων, μοναδικός σκοπός του οποίου είναι να παράσχει στην Επιτροπή τη δυνατότητα να σχηματίσει μια πρώτη άποψη ως προς το εάν η συγκεκριμένη ενίσχυση είναι συμβατή εν όλω ή εν μέρει με την κοινή αγορά, και, αφετέρου, του σταδίου εξετάσεως που προβλέπεται στην παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου. Μόνο στο πλαίσιο του σταδίου αυτού, το οποίο έχει ως σκοπό να παράσχει στην Επιτροπή τη δυνατότητα να διαφωτιστεί πλήρως επί του συνόλου των στοιχείων της υποθέσεως, επιβάλλει η Συνθήκη υποχρέωση στην Επιτροπή να ζητήσει από τους ενδιαφερομένους να διατυπώσουν τις παρατηρήσεις τους.
Όταν η Επιτροπή, χωρίς να κινήσει την επίσημη διαδικασία εξετάσεως του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ, διαπιστώνει, με απόφαση εκδιδόμενη βάσει της παραγράφου 3 του ίδιου άρθρου, ότι μια ενίσχυση είναι συμβατή με την κοινή αγορά, εκείνοι υπέρ των οποίων έχουν τεθεί οι διαδικαστικές αυτές εγγυήσεις μπορούν να επιτύχουν την τήρησή τους μόνον εφόσον έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν τη σχετική απόφαση της Επιτροπής ενώπιον του κοινοτικού δικαστή. Για τους λόγους αυτούς, ο κοινοτικός δικαστής κρίνει παραδεκτή μια προσφυγή ακυρώσεως κατά τέτοιας αποφάσεως, ασκηθείσα από ενδιαφερόμενο κατά την έννοια του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ, όταν ο προσφεύγων επιδιώκει, με την άσκηση της προσφυγής του, να διασφαλίσει τα διαδικαστικά δικαιώματα που αντλεί από την τελευταία αυτή διάταξη.
Ενδιαφερόμενοι υπό την έννοια του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ είναι τα πρόσωπα, οι επιχειρήσεις ή οι ενώσεις των οποίων τα συμφέροντα θίγονται, ενδεχομένως, από τη χορήγηση ενισχύσεως, ήτοι, μεταξύ άλλων, οι ανταγωνίστριες των δικαιούχων της ενισχύσεως επιχειρήσεις και οι επαγγελματικές οργανώσεις.
(βλ. σκέψεις 64, 69-71)
2. Τα πρόσωπα που δεν είναι αποδέκτες μιας αποφάσεως δεν μπορούν να προβάλουν ότι η εν λόγω απόφαση τα αφορά ατομικά παρά μόνον αν η απόφαση αυτή τα θίγει λόγω ορισμένων ιδιαιτέρων ιδιοτήτων ή μιας πραγματικής καταστάσεως που τα χαρακτηρίζει σε σχέση με κάθε άλλο πρόσωπο και έτσι τα εξατομικεύει κατά τρόπον ανάλογο προς αυτόν του αποδέκτη.
Στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων, εάν ο προσφεύγων αμφισβητεί το βάσιμο της ίδιας της αποφάσεως περί εκτιμήσεως της ενισχύσεως, το γεγονός και μόνον ότι μπορεί να θεωρηθεί ενδιαφερόμενος κατά την έννοια του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ δεν αρκεί ώστε να κριθεί παραδεκτή η προσφυγή. Στην περίπτωση αυτή, οφείλει να αποδείξει ότι η περίπτωσή του είναι ιδιαίτερη, ιδίως ότι η θέση του στην αγορά θίγεται ουσιωδώς από την ενίσχυση που αποτελεί το αντικείμενο της προσβαλλομένης αποφάσεως. Συναφώς, μια επιχείρηση δεν μπορεί να επικαλεστεί απλώς την ιδιότητά της ως ανταγωνιστή της επωφεληθείσας από το επίμαχο μέτρο επιχειρήσεως, αλλά πρέπει και να καταδείξει σε ποιο βαθμό έχει θιγεί η θέση της στην αγορά.
(βλ. σκέψεις 66, 72, 76-78)