Error! Reference source not found.
Προσφυγή της 18ης Ιουλίου 2006 - Arkema France κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-189/06)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Arkema France (Puteaux, Γαλλία) (εκπρόσωποι: οι δικηγόροι A. Winckler, S. Sorinas και P. Geffriaud)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 230 ΕΚ, την απόφαση της Επιτροπής της 3ης Μαΐου 2006 στην υπόθεση COMP/F/38.620, καθόσον αφορά την Arkema·
επικουρικώς, να ακυρώσει ή να μειώσει, δυνάμει του άρθρου 229 ΕΚ, το ύψος του προστίμου που της επιβλήθηκε με την ανωτέρω απόφαση·
να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με την παρούσα προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί τη μερική ακύρωση της αποφάσεως C(2006) 1766 τελικό της Επιτροπής, της 3ης Μαΐου 2006, στην υπόθεση COMP/F/38.620 - Υπεροξείδιο του υδρογόνου και υπερβορικό άλας, με την οποία η Επιτροπή διαπίστωσε ότι οι επιχειρήσεις στις οποίες απευθυνόταν η απόφαση, μεταξύ των οποίων και η προσφεύγουσα, παρέβησαν τα άρθρα 81, παράγραφος 1, ΕΚ και 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ, καθόσον συμμετείχαν σε σειρά συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών που συνίσταντο σε ανταλλαγές πληροφοριών μεταξύ των ανταγωνιστών, σε συμφωνίες ως προς τις τιμές και τις δυναμικότητες παραγωγής και στην παρακολούθηση της εφαρμογής των εν λόγω συμφωνιών στον τομέα του υπεροξειδίου του υδρογόνου και του υπερβορικού νατρίου. Επικουρικώς, ζητεί την ακύρωση ή τη μείωση του ύψους του προστίμου που της επιβλήθηκε με την εν λόγω απόφαση.
Προς στήριξη των αιτημάτων της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, καταλογίζοντας την παράβαση που διέπραξε η Arkema στην Elf Aquitaine και στην Total, βάσει απλού τεκμηρίου που θεμελιώνεται στο γεγονός ότι κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών οι εταιρίες αυτές κατείχαν το σύνολο σχεδόν του κεφαλαίου της, υπέπεσε σε νομικά και ουσιαστικά σφάλματα κατά την εφαρμογή των κανόνων περί καταλογισμού των πρακτικών μιας θυγατρικής στη μητρική της εταιρία και παραβίασε την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι κατά τη διάρκεια της έρευνας ανέτρεψε το ανωτέρω τεκμήριο ελέγχου. Υποστηρίζει επίσης ότι η Επιτροπή παραβίασε την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει από το άρθρο 253 ΕΚ και την αρχή της χρηστής διοικήσεως, διότι δεν απάντησε σε όλα τα επιχειρήματα που προέβαλε η προσφεύγουσα με την απάντησή της στην ανακοίνωση των αιτιάσεων.
Με τον δεύτερο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή διέπραξε νομικό σφάλμα στο μέτρο που προσαύξησε κατά 200 % το "αρχικό ποσό" του προστίμου που επιβλήθηκε στην Arkema προς διασφάλιση του αποτρεπτικού αποτελέσματος, λαμβάνοντας ως βάση τον κύκλο εργασιών των τότε μητρικών της εταιριών Total και Elf Aquitaine, διότι, κατά την προσφεύγουσα, η προσαπτόμενη παράβαση δεν μπορούσε να καταλογισθεί σε μία ή σε αμφότερες τις εταιρίες. Με τον ίδιο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει επικουρικώς ότι, ακόμη και αν θεωρηθεί ότι η παράβαση είναι καταλογιστέα στις μητρικές εταιρίες, η Επιτροπή παραβίασε τις αρχές της αναλογικότητας και της ίσης μεταχειρίσεως, στο μέτρο που στο "αρχικό ποσό" του προστίμου που επέβαλε στην Arkema εφάρμοσε, προς διασφάλιση του αποτρεπτικού αποτελέσματος, τον πολλαπλασιαστή 3 (ήτοι προσαύξηση κατά 200 %).
Τρίτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι παρανόμως προσαυξήθηκε με την απόφαση το "βασικό ποσό" του προστίμου εις βάρος της Arkema κατά 50 % λόγω υποτροπής. Υποστηρίζει ότι η προσφυγή στην έννοια της υποτροπής στην προκειμένη περίπτωση είναι προφανώς υπερβολική και αντιβαίνει στην αρχή της ασφάλειας δικαίου, διότι αφορά παραβάσεις τις οποίες καταδίκασε η Επιτροπή με βάση γεγονότα του απώτερου παρελθόντος. Άλλωστε, η προσφεύγουσα προσάπτει στην Επιτροπή ότι παραβίασε την αρχή "non bis in idem" και την αρχή της αναλογικότητας, διότι είχε λάβει επανειλημμένως υπόψη την ύπαρξη προηγούμενων κυρώσεων σε άλλες πρόσφατες αποφάσεις με τις οποίες είχε επιβάλει στην Arkema πρόστιμο προσαυξημένο κατά 50 % λόγω υποτροπής. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι υπέστη εκ νέου κυρώσεις για τα ίδια πραγματικά περιστατικά.
Τέλος υποστηρίζει ότι η απόφαση είναι νόμω και ουσία αβάσιμη, καθόσον δεν μειώθηκε με αυτή το ύψος του προστίμου κατά ποσοστό άνω του 30 % λόγω της συνεργασίας της προσφεύγουσας κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και σε νομικό σφάλμα, καθόσον δεν εφάρμοσε στην περίπτωσή της τον τίτλο Β της ανακοινώσεως περί επιεικούς μεταχειρίσεως
1 προκειμένου να μειώσει το πρόστιμο κατά 50 %.