Sprawa T‑382/06

Tomkins plc

przeciwko

Komisji Europejskiej

Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Sektor złączy miedzianych i ze stopów miedzi – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 81 WE – Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia – Czas trwania naruszenia

Streszczenie wyroku

1.      Konkurencja – Grzywny – Odpowiedzialność solidarna za zapłatę – Zakres

(art. 81 ust. 1 WE)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Skargi wniesione oddzielnie przez spółkę dominującą i jej spółkę zależną na decyzję Komisji przypisującą zachowanie tej ostatniej noszące znamiona naruszenia spółce dominującej – Uwzględnienie przez Sąd w ramach skargi spółki dominującej wyniku rozpatrzenia skargi wniesionej przez spółkę zależną– Naruszenie zakazu orzekania ultra petita – Brak

3.      Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Dowód – Dowód na ciągłość uczestnictwa przedsiębiorstwa w kartelu – Ciężar dowodu

(art. 81 ust. 1 WE)

1.      Odpowiedzialność spółki dominującej nie może być większa niż odpowiedzialność ponoszona przez jej spółkę zależną, jeśli nie została ona uznana odpowiedzialną za rozpatrywany kartel z powodu bezpośredniego uczestnictwa w jego działaniach, lecz jedynie odpowiedzialną za naruszenie jako spółka dominująca ze względu na uczestnictwo jej spółki zależnej w kartelu. Czas trwania uczestnictwa spółki zależnej w naruszeniu ma decydujące znaczenie dla zakresu odpowiedzialności, jaką ponosi spółka dominująca.

Jeżeli chodzi o decyzję Komisji, która przypisuje spółce dominującej zachowanie noszące znamiona naruszenia jej spółki zależnej i nakłada na nią solidarną odpowiedzialność za zapłatę nałożonej na spółkę zależną grzywny, ta solidarna odpowiedzialność stawia spółkę dominującą i spółkę zależną w szczególnej sytuacji, pociągając za sobą konsekwencje dla spółki dominującej, której przypisane zostało mające znamiona naruszenia zachowanie spółki zależnej w przypadku stwierdzenia nieważności lub zmiany zaskarżonej decyzji. W braku mającego znamiona naruszenia zachowania spółki zależnej nie mogłoby bowiem mieć miejsca ani przypisanie spółce dominującej zachowania spółki zależnej, ani nałożenie na spółkę dominującą solidarnej ze spółką zależną odpowiedzialności za zapłatę grzywny.

(por. pkt 35, 37, 38, 45)

2.      Jeżeli chodzi o skargę o stwierdzenie nieważności, ponieważ sąd Unii Europejskiej nie może orzekać ultra petita, stwierdzenie przezeń nieważności nie może wychodzić poza żądania strony skarżącej. Jeżeli adresat decyzji postanawia wnieść skargę o stwierdzenie nieważności, sąd Unii Europejskiej rozpatruje jedynie te elementy decyzji, które dotyczą tego adresata. Natomiast elementy decyzji, które dotyczą innych adresatów i które nie zostały zaskarżone, nie stanowią przedmiotu sporu podlegającego rozstrzygnięciu przez sąd Unii Europejskiej.

W prawie konkurencji, jeżeli chodzi o decyzję Komisji, która przypisuje spółce dominującej zachowanie noszące znamiona naruszenia jej spółki zależnej i nakłada na nią solidarną odpowiedzialność za zapłatę nałożonej na spółkę zależną grzywny, przypisanie przez Komisję winy spółce dominującej skutkuje tym, że ta ostatnia korzysta z częściowego stwierdzenia nieważności tej decyzji w wyniku skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez spółkę zależną w równoległej sprawie.

Wynika stąd, że Sąd, do którego spółka dominująca i spółka zależna wniosły osobne skargi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, nie orzeka ultra petita, gdy uwzględnia, aby orzec w przedmiocie skargi wniesionej przez spółkę dominującą, wynik rozpatrzenia skargi wniesionej przez spółkę zależną w sytuacji, gdy żądania zawarte w skardze wniesionej przez spółkę dominującą mają ten sam przedmiot.

(por. pkt 35, 40–42, 44)

3.      To na Komisji spoczywa ciężar przeprowadzenia dowodu okresu uczestnictwa w kartelu każdego z jego uczestników, co skutkuje tym, iż daty rozpoczęcia i zakończenia uczestnictwa w kartelu są znane.

Ze względu na brak dowodów i przesłanek, które mogłyby zostać zinterpretowane jako wyraz woli zdystansowania się przez przedsiębiorstwo od przedmiotu porozumienia, Komisja może uznać, że dysponuje wystarczającymi dowodami na ciągłość jego uczestnictwa w kartelu aż do dnia, w odniesieniu do którego uznała ona, iż kartel zaprzestał działalności, czyli tego, w którym przeprowadziła ona niezapowiedziane kontrole.

(por. pkt 49, 53)