Sprawy połączone T‑114/07 i T‑115/07

Last Minute Network Ltd

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia – Graficzny wspólnotowy znak towarowy LAST MINUTE TOUR – Wcześniejszy niezarejestrowany krajowy znak towarowy LASTMINUTE.COM – Względna podstawa odmowy rejestracji – Odesłanie do prawa krajowego, któremu podlega wcześniejszy znak towarowy – Istniejące w systemie common law powództwo oparte na bezprawnym używaniu nazwy (action for passing off) – Artykuł 8 ust. 4 i art. 52 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie odpowiednio art. 8 ust. 4 i art. 53 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

Streszczenie wyroku

Wspólnotowy znak towarowy – Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie – Względne podstawy unieważnienia

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 4, art. 52 ust. 1 lit. c))

Zgodnie z art. 52 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wspólnotowy znak towarowy unieważnia się na podstawie wniosku do Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), jeżeli istnieje wcześniejsze prawo określone w art. 8 ust. 4 i zostały spełnione warunki określone w tym ustępie.

Z łącznej lektury tych dwóch przepisów wynika, że właściciel niezarejestrowanego znaku towarowego lub innego oznaczenia używanego w działalności handlowej o znaczeniu większym niż lokalne może domagać się unieważnienia późniejszego wspólnotowego znaku towarowego w przypadku i w zakresie, w jakim zgodnie z przepisami państwa członkowskiego, które stosują się do tego znaku, po pierwsze, prawa do tego oznaczenia zostały nabyte przed datą zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, i po drugie, oznaczenie to daje właścicielowi prawo zakazu używania późniejszego znaku towarowego.

Do celów stosowania art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 należy uwzględnić zarówno znajdujące zastosowanie prawo krajowe, do którego odsyła ten przepis, jak i orzeczenia wydane w danym państwie członkowskim. Na tej podstawie wnoszący o unieważnienie znaku powinien wykazać, że dane oznaczenie objęte jest zakresem stosowania przywołanych przepisów danego państwa członkowskiego i że uprawnia do zakazania używania późniejszego znaku towarowego.

(por. pkt 45–47)