Sprawa T‑32/04

Lichtwer Pharma AG

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Lyco‑A – Dopuszczalność odwołania do izby odwoławczej – Koszty postępowania – Podział

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Procedura

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 81 ust. 4)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Procedura

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 81 ust. 4)

1.      Z brzmienia art. 81 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wynika, że izbie odwoławczej przysługuje szeroki zakres swobodnego uznania w odniesieniu do podziału kosztów w decyzji o umorzeniu postępowania. W takich okolicznościach sąd wspólnotowy nie może zastąpić oceny dokonanej przez izbę odwoławczą własną oceną. Do niego należy niemniej zbadanie, czy w świetle rozważań, które mogły stanowić podstawę dokonanej przez nią oceny, izba odwoławcza nie przekroczyła granic przysługującego jej swobodnego uznania i nie skorzystała z tego uprawnienia w sposób oczywiście błędny.

(por. pkt 18)

2.      Z uwagi na to, iż równolegle toczące się postępowania w sprawie sprzeciwu dotyczą odmiennych stanów faktycznych, ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w każdym z tych postępowań zakłada rozpatrzenie wszystkich okoliczności stanu faktycznego i prawnego wskazanych w każdym z tych przypadków przez strony. A zatem okoliczność uwzględnienia jednego sprzeciwu, nawet jeśli pozbawia równolegle toczące się postępowania przedmiotu, w żaden sposób nie pozwala na stwierdzenie, która ze stron w tych równolegle toczących się postępowaniach jest stroną przegrywającą. W istocie wskazanie strony przegrywającej dane postępowanie musi opierać się na przedmiocie oraz ramach faktycznych i prawnych tego postępowania, tak jak zostały one zdefiniowane w żądaniach stron. Ponadto obciążenie na podstawie art. 81 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego zgłaszającego znak towarowy, którego rejestracji odmówiono, kosztami poniesionymi we wszystkich ewentualnie równolegle toczących się postępowaniach nie może wynikać automatycznie z decyzji uwzględniającej jeden ze sprzeciwów wniesionych wobec tego zgłoszenia.

(por. pkt 21–23)