Προσφυγή της 17ης Ιανουαρίου 2014 – Zentralverband des Deutschen Bäckerhandwerks κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-49/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Zentralverband des Deutschen Bäckerhandwerks e.V. (Βερολίνο. Γερμανία) (εκπρόσωποι: I. Jung, M. Teworte-Vey, A. Renvert και J. Saatkamp, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση της Επιτροπής της 14ης Νοεμβρίου 2013 σχετικά με την απόρριψη αίτησης ακύρωσης ονομασίας καταχωρισμένης στο μητρώο προστατευόμενων ονομασιών προέλευσης και προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων που προβλέπεται στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου [Kołocz śląski/kołacz śląski (ΠΓΕ)] [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2013) 7626].
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.
Πρώτος λόγος ακυρώσεως: εσφαλμένη νομική βάση
Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η καθής υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον στήριξε την προσβαλλομένη απόφαση στον νέο κείμενο του κανονισμού (ΕΕ) 1151/2012 1 , το οποίο ίσχυε κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως, και όχι στον προγενέστερο κανονισμό (ΕΚ) 510/2006 2 ο οποίος ίσχυε κατά τον χρόνο υποβολής της σχετικής αιτήσεως από την προσφεύγουσα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η καθής παραβίασε την αρχή «tempus regit actum».
Η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης ότι η αίτηση περί ακυρώσεως καταχωρίσεως είναι παραδεκτή και βάσιμη κατά τον κανονισμό 510/2006. Συναφώς, υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι υφίστανται δύο λόγοι ακυρώσεως της καταχωρίσεως (η επίδικη ονομασία συνιστά κοινή ονομασία κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 510/2006· η οριοθέτηση της γεωγραφικής περιοχής της Σιλεσίας στις προδιαγραφές της καταχωρίσεως είναι εσφαλμένη) κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος 2, του κανονισμού 510/2006 και ότι διαφορετική ερμηνεία και εφαρμογή αυτής της διατάξεως θα έθιγε τα θεμελιώδη δικαιώματα των επιχειρήσεων αρτοποιίας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.
Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: παράβαση του κανονισμού 1151/2012
Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η αίτηση θα ήταν παραδεκτή και βάσιμη ακόμη και αν κρινόταν βάσει του κανονισμού 1151/2012.
____________1 Κανονισμός (EE) 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Νοεμβρίου 2012, για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων (ΕΕ L 343, σ. 1).
2 Κανονισμός (ΕΚ) 510/2006 του Συμβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2006, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων (ΕΕ L 93, σ. 12).