Υπόθεση T-96/20
Gruppe Nymphenburg Consult AG
κατά
Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πέμπτο πενταμελές τμήμα) της 1ης Σεπτεμβρίου 2021
«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Limbic® Types – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Απόφαση εκδιδόμενη κατόπιν ακύρωσης προγενέστερης απόφασης από το Γενικό Δικαστήριο – Παραπομπή ενώπιον του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2017/1001] – Πλάνη περί το δίκαιο – Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών – Άρθρο 95, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001 – Δεδικασμένο – Άρθρο 72, παράγραφος 6, του κανονισμού 2017/1001 – Σύνθεση του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως»
1. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία προσφυγής – Προσφυγή ενώπιον του δικαστή της Ένωσης – Προϋποθέσεις παραδεκτού – Λόγοι ακυρώσεως που βάλλουν κατά των αποφάσεων των τμημάτων προσφυγών και μόνον
(Κανονισμός 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 72 § 1)
(βλ. σκέψεις 22, 23)
2. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία προσφυγής – Τμήματα προσφυγών – Σύνθεση του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως – Συμμετοχή του μέλους του τμήματος προσφυγών που εξέδωσε την ακυρωθείσα από το Γενικό Δικαστήριο απόφαση – Επιτρέπεται
(Κανονισμός 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 169 § 1· κανονισμός 2018/625 της Επιτροπής, άρθρο 35 § 4)
(βλ. σκέψεις 28, 29, 31)
3. Προσφυγή ακυρώσεως – Ακυρωτική δικαστική απόφαση – Αποτελέσματα – Υποχρέωση λήψεως μέτρων εκτελέσεως – Περιεχόμενο – Συνεκτίμηση τόσο του σκεπτικού όσο και του διατακτικού της αποφάσεως – Αναδρομικότητα της ακυρώσεως
(Άρθρο 266 ΣΛΕΕ· Κανονισμός 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 72 § 6)
(βλ. σκέψεις 42-44)
4. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικαστικές διατάξεις – Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών – Καταχώριση νέου σήματος – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Όρια – Δεδικασμένο
(Κανονισμός 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 45 § 3, 72 § 6 και 95 § 1· κανονισμός 2018/625 της Επιτροπής, άρθρο 27 § 1)
(βλ. σκέψεις 47-50, 56)
5. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ορισμός και κτήση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Σήματα στερούμενα διακριτικού χαρακτήρα – Λεκτικό σήμα Limbic® Types
(Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1, στοιχεία βʹ και γʹ)
(βλ. σκέψεις 64, 74-77)
Σύνοψη
Η Gruppe Nymphenburg Consult AG υπέβαλε στο Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Limbic® Types για προϊόντα και υπηρεσίες που εμπίπτουν, μεταξύ άλλων, στους τομείς παροχής συμβουλών προς επιχειρήσεις και παροχής συμβουλών σε θέματα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού. Στις 23 Ιουνίου 2015, το πρώτο τμήμα προσφυγών του EUIPO έκρινε ότι το σημείο ήταν περιγραφικό και απέρριψε την αίτηση καταχωρίσεως βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 207/2009 (1).
Με την απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2017, Gruppe Nymphenburg Consult κατά EUIPO (Limbic® Types) (στο εξής: απόφαση T-516/15) (2), το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση του τμήματος προσφυγών με το σκεπτικό ότι το τελευταίο είχε εκτιμήσει εσφαλμένως τον περιγραφικό χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση.
Με απόφαση του προεδρείου των τμημάτων προσφυγών του EUIPO, η υπόθεση παραπέμφθηκε ενώπιον του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως προκειμένου το τμήμα αυτό να αποφανθεί εκ νέου επ’ αυτής. Στις 2 Δεκεμβρίου 2019, το τμήμα προσφυγών μείζονος συνθέσεως απέρριψε την προσφυγή της Gruppe Nymphenburg Consult και απεφάνθη ότι το σήμα ήταν περιγραφικό των σχετικών προϊόντων και υπηρεσιών και ότι στερούνταν διακριτικού χαρακτήρα.
Το Γενικό Δικαστήριο, αποφαινόμενο σε πενταμελή σύνθεση, ακυρώνει την απόφαση του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως με το σκεπτικό ότι το τελευταίο αφενός, παραβίασε το δεδικασμένο της αποφάσεως T-516/15 και, αφετέρου, παρέβη το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009. Επιπλέον, διευκρινίζει ότι οι αιτιάσεις που βάλλουν κατά της απόφασης του προεδρείου των τμημάτων προσφυγών είναι απαράδεκτες. Κρίνει, εξάλλου, ότι στη σύνθεση του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως μπορούσε να μετέχει το μοναδικό μέλος του τμήματος προσφυγών το οποίο είχε εκδώσει την απόφαση που ακυρώθηκε με την απόφαση T-516/15.
Εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου
Κατ’ αρχάς, το Γενικό Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η προσφυγή ενώπιον του δικαστή της Ένωσης μπορεί να βάλλει μόνον κατά των αποφάσεων των τμημάτων προσφυγών (3). Επομένως, οι αιτιάσεις με τις οποίες προβάλλονται έλλειψη κοινοποίησης και ανεπαρκής αιτιολογία της απόφασης περί παραπομπής ενώπιον του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως αφορούν πλημμέλειες που μπορούν να βαρύνουν την απόφαση του προεδρείου των τμημάτων προσφυγών, αλλά όχι την απόφαση του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως. Ως εκ τούτου, οι αιτιάσεις αυτές είναι απαράδεκτες.
Περαιτέρω, όσον αφορά την αιτίαση περί πλημμελούς σύνθεσης του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως, καθόσον το μοναδικό μέλος του τμήματος προσφυγών που είχε εκδώσει την απόφαση που ακυρώθηκε από το Γενικό Δικαστήριο με την απόφαση T-516/15 μετείχε επίσης στο τμήμα προσφυγών μείζονος συνθέσεως (4), το Γενικό Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η ακυρωτική δικαστική απόφαση έχει ως αποτέλεσμα την αναδρομική εξαφάνιση της ακυρωθείσας πράξης από την έννομη τάξη. Δεδομένου ότι η απόφαση του τμήματος προσφυγών ακυρώθηκε με την απόφαση T-516/15, η οποία κατέστη αμετάκλητη, η απόφαση κατά της οποίας βάλλει η προσφυγή ενώπιον του τμήματος προσφυγών μείζονος συνθέσεως δεν είναι η ακυρωθείσα απόφαση του τμήματος προσφυγών, αλλά εκείνη του εξεταστή του EUIPO. Ως εκ τούτου, στο μέτρο που η υπόθεση παραπέμφθηκε στο τμήμα προσφυγών μείζονος συνθέσεως, μπορούσε να μετέχει στη σύνθεσή του το μοναδικό μέλος του τμήματος προσφυγών που είχε εκδώσει την ακυρωθείσα απόφαση.
Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι, μολονότι είναι αληθές ότι το τμήμα προσφυγών δικαιούται, εφόσον το κρίνει σκόπιμο, να επαναλάβει με δική του πρωτοβουλία, ανά πάσα στιγμή πριν από την καταχώριση, την εξέταση των απολύτων λόγων απαραδέκτου (5), το τμήμα προσφυγών οφείλει να σεβαστεί όχι μόνον το διατακτικό της ακυρωτικής απόφασης, αλλά και το σκεπτικό επίσης που κατέληξε στο διατακτικό αυτό. Εν προκειμένω, το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι το ζήτημα του περιγραφικού χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση επιλύθηκε με την απόφαση T-516/15 και ότι, ως εκ τούτου, το σκεπτικό της απόφασης σχετικά με την έλλειψη τέτοιου χαρακτήρα καλύπτεται από το δεδικασμένο. Το Γενικό Δικαστήριο εξηγεί συναφώς ότι το γεγονός ότι το τμήμα προσφυγών μείζονος συνθέσεως στήριξε την εκ μέρους του εξέταση του περιγραφικού χαρακτήρα σε πραγματικά στοιχεία τα οποία δεν είχε λάβει υπόψη το πρώτο τμήμα προσφυγών, δεν επηρεάζει το δεδικασμένο της απόφασης Τ-516/15. Κατά συνέπεια, το τμήμα προσφυγών μείζονος συνθέσεως παραβίασε το δεδικασμένο της εν λόγω δικαστικής απόφασης.
Επιπροσθέτως, το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι το τμήμα προσφυγών μείζονος συνθέσεως υπέπεσε επίσης σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση και, επομένως, ακυρώνει την απόφαση στο σύνολό της.