Προσφυγή της 7ης Φεβρουαρίου 2014 – Iranian Offshore Engineering & Construction κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-95/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Iranian Offshore Engineering & Construction Co. (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωποι: J. Viñals Camallonga, L. Barriola Urruticoechea και J. Iriarte Ángel, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

Να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως 2013/6661/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου καθόσον την αφορά και να την απαλείψει από το παράρτημά του,

Να ακυρώσει το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1154/2013 του Συμβουλίου καθόσον την αφορά και να την απαλείψει από το παράρτημά του,

Να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση προσφυγή βάλλει κατά των άρθρων 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕE) 1154/2013 του Συμβουλίου, της 15ης Νοεμβρίου 2013, με την οποία εφαρμόζεται ο κανονισμός (ΕE) 267/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 306, σ. 3), και της οδηγίας 2013/661/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 15ης Νοεμβρίου 2013, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 306, σ. 18), καθόσον προβλέπουν την εγγραφή της προσφεύγουσας στον κατάλογο των προσώπων και φορέων επί των οποίων εφαρμόζονται τα εν λόγω περιοριστικά μέτρα.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους ακυρώσεως.

1.    Ο πρώτος λόγος βασίζεται σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών βάσει των οποίων εκδόθηκαν οι προσβαλλόμενες διατάξεις, στον βαθμό που δεδομένου ότι τα πραγματικά περιστατικά στα οποία υποτίθεται ότι βασίσθηκε η έκδοσή τους είναι αναληθή και στερούνται αποδεικτικής δυνάμεως.

2.    Ο δεύτερος λόγος αφορά παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, στον βαθμό που η αιτιολογία των επίμαχων διατάξεων είναι εσφαλμένη όσον αφορά την IOEC, καθότι είναι όχι μόνον αβάσιμη αλλά και ασαφής, γενικόλογη και αόριστη, παρακωλύοντας κατά τον τρόπο αυτό, την κατά τον δέοντα τρόπο ανάπτυξη της άμυνας της προσφεύγουσας.

3.    Ο τρίτος λόγος αφορά προσβολή του δικαιώματος αποτελεσματικής ένδικης προστασίας, όσον αφορά την αιτιολογία των πράξεων, τη μη απόδειξη των προβαλλόμενων αιτιάσεων και τα δικαιώματα άμυνας και ιδιοκτησίας, στον βαθμό που δεν τηρήθηκαν η απαίτηση αιτιολογήσεως και η ανάγκη προσκομίσεως πραγματικών αποδείξεων, πράγμα που ασκεί επιρροή στα λοιπά δικαιώματα.

4.    Ο τέταρτος λόγος αφορά κατάχρηση εξουσίας, στον βαθμό που υπάρχουν αντικειμενικά, συγκεκριμένα και συγκλίνοντα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το Συμβούλιο έκανε κατάχρηση της θέσεώς του και κατά δόλιο τρόπο, επεδίωξε σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που δηλώνει μέσω της επιβολής των κυρώσεων.

5.    Ο πέμπτος λόγος αφορά εσφαλμένη ερμηνεία των διατάξεων που εφαρμόσθηκαν, στον βαθμό που ερμηνεύθηκαν και εφαρμόσθηκαν κατά τρόπο εσφαλμένο και διασταλτικό, πράγμα που δεν μπορεί να γίνε δεκτό οσάκις πρόκειται περί διατάξεων που επιβάλλουν κυρώσεις.

6.    Ο έκτος λόγος βασίζεται σε προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας, στον βαθμό που επιβλήθηκαν περιορισμοί χωρίς να υφίσταται πραγματικός δικαιολογητικός λόγος.

7.    Ο έβδομος λόγος παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης, στον βαθμό που εθίγη η συγκριτική θέση της προσφεύγουσας χωρίς να υπάρχουν λόγοι προς τούτο.