Sprawa T‑95/14
(publikacja fragmentów)
Iranian Offshore Engineering & Construction Co.
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej – Zamrożenie środków finansowych – Błąd w ocenie – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Nadużycie władzy – Prawo własności – Równość traktowania
Streszczenie – wyrok Sądu (siódma izba) z dnia 25 czerwca 2015 r.
1. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie środków finansowych osób, podmiotów lub organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Udzielanie wsparcia finansowego rządowi Iranu – Pojęcie
(decyzje Rady: 2010/413/WPZiB; 2013/661/WPZiB; rozporządzenia Rady: nr 267/2012; nr 1154/2013)
2. Unia Europejska – Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji – Środki ograniczające wobec Iranu – Zakres kontroli – Wykluczenie informacji, o których instytucja powzięła wiadomość po wydaniu zaskarżonej decyzji
(decyzja Rady 2013/661/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 1154/2013)
3. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie środków finansowych osób, podmiotów lub organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Udzielanie wsparcia logistycznego rządowi Iranu – Pojęcie – Działalność mogąca, z uwagi na swój wymiar ilościowy lub jakościowy, sprzyjać rozprzestrzenianiu broni jądrowej poprzez umożliwienie rządowi Iranu sprostania określonym potrzebom logistycznym – Włączenie
(decyzje Rady: 2010/413/WPZiB; 2013/661/WPZiB; rozporządzenia Rady: nr 267/2012; nr 1154/2013)
1. Jeżeli chodzi środki ograniczające wobec Iranu, takie jak zamrożenie środków finansowych podmiotów udzielających wsparcia dla rządu Iranu, to kryterium wspierania finansowego tego rządu nie obejmuje każdej formy wspierania, lecz jedynie takie, które ze względu na swój wymiar ilościowy lub jakościowy przyczyniają się do kontynuowania działań Iranu w dziedzinie jądrowej.
Wsparcie takie może wynikać w szczególności z powiązań kapitałowych łączących dane przedsiębiorstwo z państwem irańskim i powodujących, że w ostatecznym rozrachunku państwo to czerpie korzyści z dywidend i zysków kapitałowych będących rezultatem działalności tego przedsiębiorstwa.
(por. pkt 43, 44)
2. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 46)
3. Definicja pojęcia „logistyki”, wymienionego w art. 20 ust. 1 lit. c) decyzji 2010/413/WPZiB i w art. 23 ust. 2 lit. d) rozporządzenia nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu, nie ogranicza się do przewozu towarów lub osób. Pojęcie to jest powszechnie rozumiane w ten sposób, że obejmuje ono każdą działalność mającą związek z organizowaniem lub realizacją złożonej operacji lub złożonego procesu. Logistyka jest więc pojęciem przekrojowym, które może obejmować różne rodzaje operacji, takie jak dostarczanie surowców, gospodarkę materiałami, dostawę towarów lub przeładunek. W konsekwencji za wsparcie logistyczne w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów należy uznać każdą działalność, która – nawet jeżeli sama w sobie nie ma żadnego bezpośredniego lub pośredniego związku z rozprzestrzenianiem broni jądrowej – może jednak, z uwagi na swój wymiar ilościowy lub jakościowy, sprzyjać temu rozprzestrzenianiu poprzez umożliwienie rządowi Iranu sprostania określonym potrzebom logistycznym, tak jak w sektorze ropy naftowej i gazu, generującym znaczą część dochodów tego rządu.
Działalność w dziedzinie inżynierii, budownictwa i utrzymania prowadzona przez dany podmiot w dziedzinie inżynierii, budownictwa i montażu infrastruktury, na morzu i na lądzie, w ramach projektów naftowych lub gazowych, który przedstawia się jako pierwszy irański wykonawca w zakresie konstruowania i instalowania infrastruktury na morzu, jest niezbędna w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania przemysłu gazowego i naftowego Iranu. Bez jego instalacji wiertniczych, wydobywczych i przesyłowych, w szczególności gazociągów i ropociągów, przemysł ten nie mógłby funkcjonować. Instalacje i realizacje tego podmiotu, z uwagi na ich wymiar jakościowy i ilościowy, są więc niezbędne dla sprostania potrzebom sektora naftowego i gazowego w Iranie, który jest kontrolowany przez rząd Iranu za pośrednictwem różnych przedsiębiorstw państwowych. Tego rodzaju wsparcie logistyczne udzielane przez ten podmiot rzeczonemu rządowi spełnia więc kryterium zawarte w art. 20 ust. 1 lit. c) decyzji 2010/413/WPZiB oraz w art. 23 ust. 2 lit. d) rozporządzenia nr 267/2012, skoro, zgodnie z motywem 22 decyzji 2010/413/WPZiB i z motywem 8 decyzji 2012/35/WPZiB, z sektora energetycznego Iran czerpie znaczącą część dochodów, które umożliwiają mu finansowanie działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych.
Rada nie popełnia więc błędu w ocenie, umieszczając nazwę takiego podmiotu w wykazach osób i podmiotów objętych sankcjami z tego powodu, że udziela on rządowi Iranu wsparcia logistycznego.
(por. pkt 53–55)