Language of document : ECLI:EU:T:2013:282

Sprawy połączone T‑454/10 i T‑482/11

Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav) i in.

przeciwko

Komisji Europejskiej

Rolnictwo – Wspólna organizacja rynków – Pomoc dla sektora owoców i warzyw – Skarga o stwierdzenie nieważności – Bezpośrednie oddziaływanie – Dopuszczalność – Przetworzone owoce i warzywa – Fundusze operacyjne i programy operacyjne – Finansowanie działań, które nie należą do właściwych działań przetwórczych

Streszczenie – wyrok Sądu (druga izba) z dnia 30 maja 2013 r.

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Prekluzja – Pojęcie – Akt potwierdzający wcześniejszy akt ostateczny – Włączenie – Zmiana przepisu rozporządzenia – Otwarcie na nowo możliwości zaskarżenia tego przepisu i wszystkich przepisów stanowiących z nim całość

(art. 263 akapit szósty TFUE)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Bezpośrednie oddziaływanie – Kryteria – Przepisy przewidujące kwalifikowalność organizacji producentów do otrzymania pomocy obejmującej działania przetwórcze prowadzone również przez przetwórców, którzy nie należą do organizacji producentów – Przepis przewidujący kwalifikowalność inwestycji i działań związanych z przetwórstwem owoców i warzyw – Brak zakresu uznania, jakim dysponują państwa członkowskie odnośnie do stosowania stawek zryczałtowanych do celów obliczania wartości produkcji wprowadzonej do obrotu – Bezpośrednie oddziaływanie na pozycję konkurencyjną organizacji producentów i ich członków

(art. 263 akapit czwarty TFUE; rozporządzenia Komisji: nr 1580/2007, art. 52 ust. 2a; nr 543/2011, art. 50 ust. 3, art. 60 ust. 7)

3.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Przepis przewidujący przyznanie pomocy z Unii – Konkurent beneficjenta pomocy – Prawo do wniesienia skargi

(art. 263 akapit czwarty TFUE)

4.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Pojęcie aktu regulacyjnego w rozumieniu art. 263 akapit czwarty TFUE – Każdy akt o charakterze generalnym z wyjątkiem aktów legislacyjnych – Rozporządzenia Komisji przewidujące przyznanie pomocy dla sektora owoców i warzyw – Włączenie – Akty niezawierające środków wykonawczych w rozumieniu tego postanowienia traktatu

(art. 263 akapit czwarty TFUE; rozporządzenia Komisji: nr 1580/2007, art. 52 ust. 2a; nr 543/2011, art. 50 ust. 3, art. 60 ust. 7)

5.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Skarga stowarzyszenia zawodowego, którego celem jest ochrona i reprezentowanie interesów swoich członków – Dopuszczalność – Przesłanki

(art. 263 akapit czwarty TFUE)

6.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Interes prawny – Skarga na uchylony akt prawny – Odpowiednie skutki uchylenia i stwierdzenia nieważności

(art. 264 TFUE, 266 TFUE)

7.      Rolnictwo – Wspólna organizacja rynków – Produkty przetworzone na bazie owoców i warzyw – Pomoc produkcyjna – Włączenie wartości „działań, które nie należą do właściwych działań przetwórczych” do wartości produkcji wprowadzonej do obrotu – Kwalifikowalność do finansowania przez Unię inwestycji i działań związanych z przetwarzaniem owoców i warzyw – Niedopuszczalność

[rozporządzenia: Rady nr 1234/2007, art. 103c, art. 122 akapit pierwszy lit. c); Komisji: nr 1580/2007, art. 29, art. 52 ust. 2a akapit drugi; nr 543/2011, art. 27, art. 50 ust. 3, art. 60 ust. 7]

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 29)

2.      W kontekście skargi o stwierdzenie nieważności ustanowiony w art. 263 akapit czwarty TFUE warunek, iż decyzja musi dotyczyć bezpośrednio osoby fizycznej lub prawnej, wymaga, by zaskarżony akt wspólnotowy wywoływał bezpośredni wpływ na sytuację prawną jednostki i nie pozostawiał żadnej uznaniowości swoim adresatom, których obowiązkiem jest go wykonać, co ma mieć charakter automatyczny i wynikać z samego aktu wspólnotowego, bez potrzeby stosowania przepisów pośrednich.

Artykuł 52 ust. 2a rozporządzenia nr 1580/2007 ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzeń nr 2200/96, nr 2201/96 i nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw oraz art. 50 ust. 3 i art. 60 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego nr 543/2011 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw dotyczą bezpośrednio organizacji producentów i ich członków, jako że wpływ na ich pozycję konkurencyjną wynika bezpośrednio ze specjalnych stawek ryczałtowych ustalonych w art. 52 ust. 2a rozporządzenia nr 1580/2007 i w art. 50 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego nr 543/2011, jak też z kwalifikowalności inwestycji i działań związanych z przetwórstwem do finansowania unijnego na podstawie art. 60 ust. 7 tego ostatniego rozporządzenia.

Przepisy te bowiem ustanowiły system, w którym organizacje producentów kwalifikują się do otrzymania pomocy obejmującej działania przetwórcze prowadzone również przez przetwórców nienależących do organizacji producentów, nawet jeżeli działania te nie zostały określone mianem „właściwych” działań przetwórczych. Ponadto ani art. 52 ust. 2a rozporządzenia nr 1580/2007, ani art. 50 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego nr 543/2011 nie pozostawiają państwom członkowskim zakresu uznania odnośnie do stosowania stawek zryczałtowanych do celów obliczania wartości produkcji wprowadzonej do obrotu. To samo odnosi się do art. 60 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego nr 543/2011.

(por. pkt 36, 38–40)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 41)

4.      W dziedzinie wspólnej organizacji rynków rozporządzenie nr 1580/2007 ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń nr 2200/96, nr 2201/96 i nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw oraz rozporządzenie wykonawcze nr 543/2011 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw stanowią akty regulacyjne w rozumieniu art. 263 akapit czwarty TFUE, ponieważ nie chodzi o akty ustawodawcze, takie jak zdefiniowane w art. 289 ust. 3 TFUE, ani o akty indywidualne. Ponadto art. 52 ust. 2a rozporządzenia nr 1580/2007 i art. 50 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego nr 543/2011 nie zawierają środków wykonawczych w rozumieniu art. 263 akapit czwarty TFUE.

O ile bowiem wypłata pomocy unijnej na podstawie tych przepisów następuje za pośrednictwem władz krajowych, o tyle jednak narzędzia, za pomocą których władze te dokonują danych płatności, nie dotyczą skarżących organizacji i nie są do nich skierowane ani im notyfikowane. Ponadto każda jednostka płatnicza wykonuje swe funkcje zgodnie z regułami obowiązującymi w danym państwie członkowskim, które nie muszą przewidywać przyjęcia aktów, które mogą być zaskarżone przed sądami krajowymi.

(por. pkt 42, 43)

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 46)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 49)

7.      Stwierdza się nieważność art. 52 ust. 2a akapit drugi rozporządzenia nr 1580/2007 ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzeń nr 2200/96, nr 2201/96 i nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw, art. 50 ust. 3 i art. 60 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego nr 543/2011 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw w zakresie, w jakim przewidują one, że wartość „działań, które nie należą do właściwych działań przetwórczych” jest włączona do wartości produkcji wprowadzonej do obrotu owoców i warzyw przeznaczonych do przetworzenia, oraz w zakresie, w jakim przewidują kwalifikowalność do finansowania unijnego inwestycji i działań związanych z przetwarzaniem owoców i warzyw.

Zatem art. 52 ust. 2a rozporządzenia nr 1580/2007 i art. 50 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego nr 543/2011 powodują przyznanie pomocy w sektorze przetworzonych owoców i warzyw na rzecz organizacji producentów, które same przetwarzają swoją produkcję lub zlecają jej przetworzenie na swój rachunek. Przepisy te naruszają rozporządzenie nr 1234/2007 ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych, gdyż nie przewiduje ono wypłaty takiej pomocy, i wprowadzają w konsekwencji dyskryminację między konkurującymi ze sobą przetwórcami unijnymi. Skutki te występują, gdyż stawki ryczałtowe określone w tych przepisach obejmują również koszt niektórych działań prowadzonych przez przetwórców w ramach przetwarzania owoców i warzyw, dostarczanych im przez stowarzyszenia producentów, ponieważ pomoc obejmująca niektóre koszty tych działań jest przyznawana wyłącznie, jeżeli przetwarzanie prowadzone jest przez organizacje producentów lub na ich odpowiedzialność w drodze outsourcingu zdefiniowanego w art. 29 rozporządzenia nr 1580/2007 i w art. 27 rozporządzenia wykonawczego nr 543/2011.

To samo dotyczy art. 60 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego nr 543/2011. Po pierwsze, przepis ten stanowi, że do finansowania unijnego kwalifikują się wszelkie działania lub inwestycje organizacji producentów związane z przetwarzaniem, nie ograniczając nawet ich zakresu do „działań, które nie są właściwymi działaniami przetwórczymi”. Po drugie, fakt, że rozpatrywana kwalifikowalność zależy od realizacji celów art. 103c lub art. 122 akapit pierwszy lit. c) rozporządzenia nr 1234/2007, nie prowadzi do zgodności rozpatrywanego przepisu z rzeczonym rozporządzeniem. Okoliczność, iż organizacja producentów realizuje jeden z tych celów, nie może więc pozwalać na finansowanie działań związanych z przetwórstwem owoców i warzyw.

(por. pkt 76–78, 81)