ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (πρώτο τμήμα)

της 14ης Δεκεμβρίου 2010

Υπόθεση F-80/09

Erika Lenz

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Κάλυψη εξόδων για θεραπεία από “Heilpraktiker” — Αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η Ε. Lenz ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του κοινού συστήματος υγειονομικής ασφαλίσεως των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί μη καλύψεως των εξόδων θεραπείας της από Heilpraktiker (θεραπευτή ή πρακτικό ιατρό) που είναι εγκατεστημένος στη Γερμανία και δεν είναι κάτοχος πτυχίου ιατρικής.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Η προσφεύγουσα φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Βλαπτική απόφαση — Υποχρέωση αιτιολογήσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 25, εδ. 2)

2.      Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Υγειονομική ασφάλιση — Έξοδα ασθενείας — Απόδοση των καταβληθέντων

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 72 § 1)

3.      Υπάλληλοι — Ίση μεταχείριση — Όρια — Πλεονέκτημα που χορηγήθηκε παράνομα

1.      Η διοίκηση τηρεί την υποχρέωσή της να αιτιολογεί τις πράξεις με τις οποίες απορρίπτει αίτημα επιστροφής εξόδων υγειονομικής περιθάλψεως και όταν αιτιολογεί την πράξη περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως, εφόσον η αιτιολογία της δεύτερης θεωρείται ότι συμπίπτει με την αιτιολογία της πράξεως κατά της οποίας ασκήθηκε η διοικητική ένσταση.

(βλ. σκέψη 29)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 9 Δεκεμβρίου 2009, T‑377/08 P, Επιτροπή κατά Birkhoff, Συλλογή Υπ.Υπ. 2009, σ. I‑B‑1‑133 και II‑B‑1‑807, σκέψεις 55 και 56

2.      Ο καθορισμός του πεδίου εφαρμογής του κοινού συστήματος υγειονομικής ασφαλίσεως των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμπίπτει αποκλειστικώς στην αρμοδιότητα του νομοθέτη της Ένωσης. Το γεγονός ότι οι υπάλληλοι και οι πρώην υπάλληλοι ενός κράτους μέλους, στο πλαίσιο του συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως στο οποίο υπάγονται καθώς και στο πλαίσιο ιδιωτικών ασφαλιστικών ταμείων, έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν την επιστροφή των εξόδων για παροχές υγειονομικής περιθάλψεως από «Heilpraktiker» (θεραπευτή ή πρακτικό ιατρό που δεν είναι κάτοχος πτυχίου ιατρικής) δεν μπορεί αφεαυτού να συνεπάγεται ότι στους υπαλλήλους και στους πρώην υπαλλήλους των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να παρέχεται η ίδια δυνατότητα, εφόσον μάλιστα, εάν ληφθεί υπόψη η αρχή της ασφαλιστικής καλύψεως από την οποία διαπνέεται το άρθρο 72, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ), η μη επιστροφή των εξόδων για παροχές υγειονομικής περιθάλψεως από «Heilpraktiker», δηλαδή από επαγγελματίες χωρίς πτυχίο ιατρικής, δεν είναι προδήλως ακατάλληλη, τόσο ως προς τον σκοπό της όσο και κατά την εφαρμογή της στην πράξη.

Οι υπάλληλοι και πρώην υπάλληλοι των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι εγκατεστημένοι σε ορισμένο κράτος μέλος και οι υπάλληλοι και πρώην υπάλληλοι του κράτους μέλους αυτού υπάγονται σε διαφορετικά συστήματα κοινωνικής ασφαλίσεως και, επομένως, δεν τελούν σε παρόμοια κατάσταση.

(βλ. σκέψη 44)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 16 Απριλίου 1997, T‑66/95, Kuchlenz-Winter κατά Επιτροπής, Συλλογή 1997, σ. II‑637, σκέψη 64

3.      Η τήρηση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως πρέπει να συμβιβάζεται με την τήρηση της αρχής της νομιμότητας, σύμφωνα με την οποία κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί προς όφελός του την παράνομη πράξη υπέρ τρίτου, πράγμα το οποίο, αν ίσχυε, θα ισοδυναμούσε με αποδοχή της αρχής «ίση μεταχείριση στην παρανομία». Ειδικότερα, η τυχόν παρανομία που διαπράχθηκε προς όφελος προσώπου που υπάγεται στο κοινό σύστημα υγειονομικής ασφαλίσεως των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να οδηγήσει τα δικαιοδοτικά όργανα της Ένωσης να διαπιστώσουν την ύπαρξη δυσμενούς διακρίσεως και, ως εκ τούτου, την ύπαρξη παρανομίας έναντι ορισμένου υπαλλήλου. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, το γεγονός και μόνο ότι ορισμένο πρόσωπο έλαβε από το εν λόγω σύστημα υγειονομικής ασφαλίσεως επιστροφή των εξόδων για παροχές υγειονομικής περιθάλψεως από «Heilpraktiker» (θεραπευτή ή πρακτικό ιατρό που δεν είναι κάτοχος πτυχίου ιατρικής) παρά τους κανόνες που ορίζουν οι εκδοθείσες από την Επιτροπή γενικές εκτελεστικές διατάξεις του άρθρου 72 του ΚΥΚ δεν είναι λόγος για να χορηγηθεί στον ενδιαφερόμενο το ίδιο δικαίωμα.

(βλ. σκέψη 45)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: 21 Φεβρουαρίου 2008, F‑4/07, Σκουλίδη κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑Α‑1‑47 και II‑Α‑1‑229, σκέψη 81