ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (πρώτο τμήμα)

της 22ας Ιουνίου 2010

Υπόθεση F-78/09

Luigi Marcuccio

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Αγωγή αποζημίωσης — Απόδοση των δικαστικών εξόδων — Ένσταση παράλληλης προσφυγής — Προδήλως απαράδεκτο»

Αντικείμενο: Αγωγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο L. Marcuccio ζητεί, μεταξύ άλλων, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να αποκαταστήσει τη ζημία που υπέστη ο ενάγων λόγω της αρνήσεως του θεσμικού αυτού οργάνου να του επιστρέψει τα αποδοτέα έξοδα στα οποία αυτός φέρεται ότι υποβλήθηκε στο πλαίσιο της υπόθεσης T‑18/04.

Απόφαση: Η αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Αγωγή αποζημιώσεως — Αίτημα ακυρώσεως της εκδοθείσας προ της ασκήσεως της αγωγής αποφάσεως περί απορρίψεως του αιτήματος αποζημιώσεως — Αίτημα μη αυτοτελές ως προς τα αιτήματα αποζημιώσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Διαδικασία — Δικαστικά έξοδα — Καθορισμός των εξόδων — Αντικείμενο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 92 § 1· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91)

1.      Η απόφαση θεσμικού οργάνου με την οποία απορρίπτεται αίτημα αποζημιώσεως αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της διοικητικής διαδικασίας η οποία προηγείται της αγωγής αποζημιώσεως που ασκείται ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. Κατά συνέπεια, τα αιτήματα ακυρώσεως δεν μπορούν να εξεταστούν αυτοτελώς σε σχέση με τα αιτήματα αποζημιώσεως.

Συγκεκριμένα, η πράξη με την οποία λαμβάνει θέση το θεσμικό όργανο κατά το στάδιο της διοικητικής διαδικασίας έχει αποκλειστικά ως σκοπό να επιτρέψει σε εκείνον που υπέστη ζημία να ασκήσει ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου αγωγή αποζημίωσης.

(βλ. σκέψη 17)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 18 Δεκεμβρίου 1997, T‑90/95, Gill κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I‑A‑471 και II‑1231, σκέψη 45· 6 Μαρτίου 2001, T‑77/99, Ojha κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I‑A‑61 και II‑293, σκέψη 68· 5 Δεκεμβρίου 2002, T‑209/99, Hoyer κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I‑A‑243 και II‑1211, σκέψη 32

2.      Η ειδική διαδικασία του άρθρου 92, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, η οποία σκοπεί στον καθορισμό των δικαστικών εξόδων, αποκλείει τη διεκδίκηση των ιδίων ποσών, ή ποσών που δαπανήθηκαν για τους ίδιους σκοπούς, στο πλαίσιο αγωγής για την αναγνώριση της εξωσυμβατικής ευθύνης της Ένωσης.

Επομένως, το άρθρο 92, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου απαγορεύει την άσκηση αγωγής αποζημιώσεως, βάσει του άρθρου 91 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει, κατ’ ουσίαν, το ίδιο αντικείμενο με την αίτηση καθορισμού των δικαστικών εξόδων.

(βλ. σκέψεις 20 και 22)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 11 Ιουλίου 2007, T‑351/03, Schneider Electric κατά Επιτροπής, Συλλογή 2007, σ. II‑2237, σκέψη 297

ΔΔΔΕΕ: 1 Νοεμβρίου 2009, F‑70/07, Marcuccio κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2009, σ. I‑A‑1‑423 και II‑A‑1‑2293, σκέψεις 17 και 18