Sprawa T‑654/22
(publikacja fragmentów)
M&T 1997, a.s.
przeciwko
Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej
Wyrok Sądu (siódma izba) z dnia 10 kwietnia 2024 r.
Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający okucia do drzwi i okien – Wcześniejszy wzór – Podstawa unieważnienia – Indywidualny charakter – Artykuł 25 ust. 1 lit. b) i art. 6 rozporządzenia (WE) nr 6/2002
1. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Kryteria oceny – Swoboda twórcy
[rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, 2, art. 25 ust. 1 lit. b)]
(zob. pkt 19, 34, 51)
2. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Poinformowany użytkownik – Pojęcie
[rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b)]
(zob. pkt 25, 26)
3. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Całościowa ocena wszystkich elementów przedstawionych we wcześniejszym wzorze
[rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b)]
(zob. pkt 47, 48)
4. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Określenie całościowego wrażenia w świetle sposobu, w jaki produkt jest używany – Wpływ widocznych cech produktu na komfort jego używania
[rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b)]
(zob. pkt 49, 50)
5. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Przedstawienie okuć do drzwi i okien
[rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b)]
(zob. pkt 55–60)
Streszczenie
W kontekście stwierdzenia nieważności decyzji Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)(1) Sąd podkreślił w omawianym wyroku zasadę, zgodnie z którą całościowe wrażenie wywierane przez wzór na poinformowanym użytkowniku należy określać w świetle sposobu używania rozpatrywanego produktu i wpływu widocznych cech produktu na komfort jego używania.
W dniu 17 listopada 2012 r. poprzednik prawny skarżącej M&T 1997, a.s. dokonał w EUIPO zgłoszenia wzoru wspólnotowego przedstawiającego okucia do drzwi i okien(2). W dniu 23 października 2020 r. VDS Czmyr Kowalik sp.k. złożyła wniosek o unieważnienie oparty na braku indywidualnego charakteru tego wzoru(3).
Wydział Unieważnień uwzględnił ten wniosek z tego powodu, że sporny wzór nie ma indywidualnego charakteru.
Następnie Izba Odwoławcza oddaliła z tego samego powodu odwołanie od tej decyzji, ponieważ wzór nie wywoływał u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż wcześniejszy wzór.
Ocena Sądu
Na wstępie Sąd przypomniał, że całościowe wrażenie wywoływane przez wzór u poinformowanego użytkownika należy koniecznie określać w świetle sposobu, w jaki dany produkt jest zwykle używany, uwzględniając fakt, że podczas używania produktu uwaga poinformowanego użytkownika skupia się raczej na najbardziej widocznych i najistotniejszych elementach. Znaczenie widocznych cech produktu ocenia się zatem na podstawie ich wpływu nie tylko na jego wygląd, ale również na komfort jego używania. Ponadto wysoki stopień swobody twórcy wzmacnia wniosek, że wzory, które nie wykazują znaczących różnic, wywołują u poinformowanego użytkownika takie samo całościowe wrażenie, a w rezultacie sporny wzór nie posiada indywidualnego charakteru. I odwrotnie, niski stopień swobody twórcy przemawia za stwierdzeniem, że wystarczająco uwydatnione różnice między wzorami wywołują odmienne całościowe wrażenie u poinformowanego użytkownika, a w rezultacie sporny wzór wykazuje indywidualny charakter.
Co się tyczy kolidujących ze sobą wzorów, Sąd zauważył, że gdy poinformowany użytkownik zbliża się do okucia drzwi z klamką w celu jego normalnego użycia, użytkownik ten widzi je z góry. W związku z tym najbardziej widocznymi elementami są elementy odpowiadające częściom skierowanym na zewnątrz, czyli przedniej, bocznej i górnej częściom okucia. Różnice w tylnej części, a mianowicie krzywizna krawędzi i kształt szyjki, będą również widoczne dla poinformowanego użytkownika i nie zostaną przez niego przeoczone, tym bardziej że zaokrągleniu krzywizny krawędzi spornego wzoru towarzyszy delikatniejszy i gładszy wygląd, który poinformowany użytkownik z łatwością zauważy. Ponadto zaokrąglone i delikatniejsze kształty krawędzi spornego wzoru stanowią różnice z wcześniejszym wzorem, które będą postrzegane przez poinformowanego użytkownika jako wpływające na obchodzenie się z okuciem, a zatem są istotnymi elementami w świetle całościowego wrażenia wywoływanego przez sporny wzór. Aspekty te mają bowiem wpływ na komfort używania okucia, ponieważ odpowiadają one tym częściom okucia, które wchodzą w bezpośredni kontakt z dłonią poinformowanego użytkownika.
Zważywszy na te elementy, jak również wysoki poziom uwagi poinformowanego użytkownika w niniejszej sprawie, Sąd uznał, że różnice dotyczące kątów klamki i szyjki nie stanowią ani marginalnych elementów, ani drobnych wariantów jednego i tego samego wzoru. Bardziej zaokrąglony kształt generalnie prowadzi do złagodzenia linii szyjki i klamki, co ma znaczący wpływ zarówno na ogólny wygląd, jak i na łatwość użycia okucia do drzwi, a zatem chodzi o element, który przyciąga uwagę poinformowanego użytkownika. W konsekwencji, chociaż swoboda twórcy jest wysoka, Sąd stwierdził, że wspomniane różnice są wystarczająco istotne, by kolidujące ze sobą wzory wywoływały inne całościowe wrażenie.