Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2013 r. – ANKO przeciwko Komisji
(Sprawa T-118/12)1
[Klauzula arbitrażowa – Szósty program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2002–2006) – Umowa dotycząca projektu Persona – Zawieszenie płatności – Nieprawidłowości stwierdzone w ramach audytów dotyczących innych projektów – Odsetki za opóźnienie]
Język postępowania: grecki
Strony
Strona skarżąca: ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat V. Christianos)
Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, B. Conte, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata S. Drakakakisa)
Przedmiot
Żądanie wniesione na podstawie klauzuli arbitrażowej w rozumieniu art. 272 TFUE mające na celu, by Sąd orzekł po pierwsze, że zawieszenie zwrotu kwot wydatkowanych przez skarżącą w wykonaniu umowy nr 045459 dotyczącej projektu Persona zawartej w ramach Szóstego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji przyczyniającego się do utworzenia Europejskiej Przestrzeni Badawczej i innowacji (2002–2006), stanowi naruszenie zobowiązań umownych Komisji, a po drugie, by Sąd nakazał Komisji zapłatę na rzecz skarżącej kwoty 6752,74 EUR z tytułu wspomnianego projektu, powiększonej o odsetki za opóźnienie.
Sentencja
Od Komisji Europejskiej zasądza się zapłatę na rzecz ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias kwot, których płatność zawieszono na podstawie pkt II.28 ust. 8 akapit trzeci ogólnych warunków załączonych do umowy dotyczącej projektu Persona zawartej w ramach Szóstego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji przyczyniającego się do utworzenia Europejskiej Przestrzeni Badawczej i innowacji (2002–2006), przy czym zapłata ta nie przesądza o kwalifikowalności wydatków zadeklarowanych przez ANKO Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias i o wdrożeniu wniosków zawartych w sprawozdaniu końcowym z audytu 11–BA134–011 przez Komisję. Wysokość kwot podlegających zapłacie powinna mieścić się w granicach reszty wkładu finansowego dostępnej w chwili zawieszenia płatności, a wspomniane kwoty powinny być powiększone o odsetki za opóźnienie, które zaczynają biec za każdy okres po upływie terminu zapłaty wynoszącego 45 dni następujących po zatwierdzeniu odnośnych sprawozdań przez Komisję i najpóźniej 90 dni począwszy od dnia ich otrzymania przez Komisję. Stopą podwyżki mającą zastosowanie do odsetek jest stopa obowiązująca w pierwszym dniu miesiąca, w którym przypada termin płatności, publikowana w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania.