Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Cour de cassation (Βέλγιο) στις 23 Δεκεμβρίου 2011 - Martin y Paz Diffusion SA κατά David Depuydt, Fabriek van Maroquinerie Gauquie SA

(Υπόθεση C-661/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Martin y Paz Diffusion SA

Αναιρεσίβλητοι: David Depuydt, Fabriek van Maroquinerie Gauquie SA

Προδικαστικά ερωτήματα

1.1.     Έχουν το άρθρο 5, παράγραφος 1, και το άρθρο 8, παράγραφος 1, της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, την έννοια ότι ο δικαιούχος καταχωρισμένου σήματος παύει οριστικά να έχει τη δυνατότητα να αντιτάξει το αποκλειστικό δικαίωμα που απορρέει από την καταχώριση έναντι τρίτου, για όλα τα προϊόντα που καλύπτονται από την καταχώριση:

-    αν, επί μακρό χρονικό διάστημα, ο δικαιούχος μοιράζεται την εκμετάλλευση του σήματος αυτού με τον συγκεκριμένο τρίτο στο πλαίσιο μιας μορφής κοινωνίας δικαιώματος ως προς ορισμένα από τα προϊόντα που καλύπτονται από το σήμα;

-    αν, κατά τον επιμερισμό της εκμεταλλεύσεως, ο δικαιούχος παρέσχε αμετάκλητα στον συγκεκριμένο τρίτο άδεια χρήσεως του σήματος αυτού για τα προϊόντα αυτά;

1.2. Έχουν τα προαναφερθέντα άρθρα την έννοια ότι η εφαρμογή εθνικού κανόνα, όπως αυτός δυνάμει του οποίου ο δικαιούχος δεν μπορεί να ασκεί το δικαίωμά του κατά τρόπο παράνομο ή καταχρηστικό, μπορεί να έχει ως συνέπεια να στερηθεί οριστικά ο δικαιούχος τη δυνατότητα ασκήσεως του αποκλειστικού δικαιώματος ως προς ορισμένα από τα καλυπτόμενα προϊόντα ή έχουν την έννοια ότι η εφαρμογή του κανόνα αυτού πρέπει να περιορίζεται ώστε να επιβάλλεται διαφορετική κύρωση για την εν λόγω παράνομη ή καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος;

2.1. Έχουν το άρθρο 5, παράγραφος 1, και το άρθρο 8, παράγραφος 1, της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, την έννοια ότι, αν ο δικαιούχος καταχωρισμένου σήματος παύει να δεσμεύεται έναντι τρίτου να μην κάνει χρήση του σήματος αυτού για ορισμένα προϊόντα, σκοπεύοντας να ασκεί εκ νέου ο ίδιος τη χρήση αυτή, ο εθνικός δικαστής μπορεί πάντως να απαγορεύσει οριστικά την εκ νέου άσκηση της χρήσεως αυτής, με το σκεπτικό ότι συνιστά αθέμιτο ανταγωνισμό, διότι ο δικαιούχος του σήματος θα αποκομίσει όφελος από τη διαφήμιση που έχει πραγματοποιήσει ο τρίτος για το σήμα αυτό, και ενδέχεται να προκαλέσει σύγχυση στο κοινό, ή έχει την έννοια ότι ο εθνικός δικαστής πρέπει να επιβάλει διαφορετική κύρωση που να μην έχει ως συνέπεια την οριστική απαγόρευση της εκ νέου χρήσεως του σήματος από τον δικαιούχο;

2.2. Έχουν τα εν λόγω άρθρα την έννοια ότι η σε βάρος του δικαιούχου οριστική απαγόρευση της χρήσεως του σήματος δικαιολογείται αν ο τρίτος έχει πραγματοποιήσει επί πολλά έτη επενδύσεις, προκειμένου να καταστήσει γνωστά στο κοινό τα προϊόντα ως προς τα οποία έχει λάβει από τον δικαιούχο του σήματος άδεια χρήσεως του σήματος αυτού;

____________

¹ - ΕΕ L 40, σ. 1.