Υπόθεση C‑661/11

Martin y Paz Diffusion SA

κατά

David Depuydt

και

Fabriek van Maroquinerie Gauquie NV

[αίτηση του Cour de cassation (Βέλγιο)

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως]

«Σήματα — Οδηγία 89/104/ΕΟΚ — Άρθρο 5 — Συγκατάθεση του δικαιούχου σήματος για τη χρήση, από τρίτο, σημείου πανομοιότυπου προς αυτό — Συγκατάθεση παρεχόμενη στο πλαίσιο από κοινού εκμεταλλεύσεως — Δυνατότητα του εν λόγω δικαιούχου να θέσει τέρμα στην από κοινού εκμετάλλευση και να ανακτήσει την αποκλειστική χρήση του σήματός του»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 19ης Σεπτεμβρίου 2013

1.        Προδικαστικά ερωτήματα — Παραδεκτό — Προϋποθέσεις — Ερωτήματα που έχουν σχέση με το υποστατό ή το αντικείμενο της διαφοράς

(Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2.        Προσέγγιση των νομοθεσιών — Σήματα — Οδηγία 89/104 — Δικαιώματα που παρέχει το σήμα — Συγκατάθεση του δικαιούχου σήματος για τη χρήση, από τρίτο, σημείου πανομοιότυπου προς αυτό — Συγκατάθεση παρεχόμενη στο πλαίσιο από κοινού εκμεταλλεύσεως του σήματος — Δικαίωμα του εν λόγω δικαιούχου να θέσει τέρμα στην από κοινού εκμετάλλευση και να ανακτήσει την αποκλειστική χρήση του σήματός του

(Οδηγία 89/104 του Συμβουλίου, άρθρο 5)

1.        Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 42, 43)

2.        Κατά το άρθρο 5 της πρώτης οδηγίας 89/104 περί σημάτων, ο δικαιούχος σημάτων ο οποίος, στο πλαίσιο από κοινού εκμεταλλεύσεως των σημάτων αυτών με τρίτο, είχε παράσχει σε τρίτο τη συγκατάθεσή του για τη χρήση σημείων πανομοιότυπων με τα σήματά του για ορισμένα προϊόντα που εμπίπτουν στις κλάσεις για τις οποίες τα σήματα αυτά έχουν καταχωριστεί και ο οποίος έχει πλέον άρει τη συγκατάθεση αυτή δεν επιτρέπεται να στερείται παντελώς τη δυνατότητα να αντιτάσσει το παρεχόμενο από τα σήματα αυτά αποκλειστικό δικαίωμα έναντι του τρίτου, καθώς και τη δυνατότητα να ασκεί ο ίδιος το εν λόγω αποκλειστικό δικαίωμα για προϊόντα πανομοιότυπα με αυτά του προαναφερθέντος τρίτου.

Όσον αφορά τους περιορισμούς του αποκλειστικού δικαιώματος, που απορρέουν από το άρθρο 5 της οδηγίας 89/104, το αποκλειστικό δικαίωμα που προβλέπεται από τη διάταξη αυτή παρέχεται ώστε να μπορεί ο δικαιούχος του σήματος να προστατεύει τα ειδικά συμφέροντά του υπό την ιδιότητά του αυτή, δηλαδή να διασφαλίζει ότι το σήμα αυτό μπορεί να επιτελέσει τις λειτουργίες του. Επομένως, η άσκηση του εν λόγω δικαιώματος πρέπει να επιφυλάσσεται για τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η χρήση του σημείου από τρίτον θίγει ή μπορεί να θίξει τις λειτουργίες του σήματος. Στις λειτουργίες αυτές συγκαταλέγονται, πέραν της ουσιώδους λειτουργίας του σήματος, η οποία συνίσταται στο να εγγυάται στους καταναλωτές την προέλευση του προϊόντος ή της υπηρεσίας, και οι λοιπές λειτουργίες του, όπως, μεταξύ άλλων, η λειτουργία που συνίσταται στην εγγύηση της ποιότητας του προϊόντος ή της υπηρεσίας αυτής, ή οι λειτουργίες του σήματος ως διαύλου επικοινωνίας, ως επενδυτικού στοιχείου ή ως μέσου διαφημίσεως.

Βεβαίως, όπως επιβεβαιώνεται από την παραπομπή της έκτης αιτιολογικής σκέψεως της οδηγίας 89/104 στις διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας περί αστικής ευθύνης, το εθνικό δικαστήριο δύναται να επιβάλει στον δικαιούχο κυρώσεις ή να τον υποχρεώσει να καταβάλει αποζημίωση, εφόσον διαπιστώσει ότι δεν ήταν νομότυπη η άρση της συγκαταθέσεως βάσει της οποίας ένας τρίτος μπορούσε να χρησιμοποιεί σημεία πανομοιότυπα με τα σήματά του. Ωστόσο, η διαπίστωση τέτοιας συμπεριφοράς δεν μπορεί να έχει ως συνέπεια την επ’ αόριστον διατήρηση, διά δικαστικής αποφάσεως, της από κοινού εκμεταλλεύσεως των εν λόγω σημάτων, χωρίς να υφίσταται πλέον κοινή βούληση των ενδιαφερομένων εταιριών για τη διατήρησή της.

(βλ. σκέψεις 58, 61, 62 και διατακτ.)