Sprawa T‑350/13

Jordi Nogues, SL

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego BADTORO – Wcześniejsze, słowne unijne i graficzny krajowy, znaki towarowe TORO – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Podobieństwo oznaczeń – Podobieństwo towarów i usług – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009

Streszczenie – wyrok Sądu (siódma izba) z dnia 20 września 2017 r.

1.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Graficzny znak towarowy BADTORO oraz, słowne i graficzny, znaki towarowe TORO

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b)]

2.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Podobieństwo rozpatrywanych znaków towarowych – Kryteria oceny – Złożony znak towarowy

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b)]

3.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Podobieństwo rozpatrywanych znaków towarowych – Podobieństwo wizualne między graficznym znakiem towarowym a słownym znakiem towarowym

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b)]

4.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Podobieństwo rozpatrywanych znaków towarowych – Kryteria oceny – Złożony znak towarowy – Wspólny element dwóch znaków towarowych mający niezależną pozycję odróżniającą w późniejszym znaku towarowym

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b)]

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 19–21, 68–70)

2.      Całościową ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w zakresie dotyczącym wizualnego, fonetycznego lub konceptualnego podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń należy oprzeć na wywieranym przez nie całościowym wrażeniu, ze szczególnym uwzględnieniem ich elementów odróżniających i dominujących. Sposób postrzegania znaków towarowych przez przeciętnego konsumenta danych towarów lub usług odgrywa w ramach całościowej oceny wspomnianego prawdopodobieństwa decydującą rolę. W tym względzie przeciętny konsument postrzega co do zasady znak towarowy jako całość i nie zajmuje się analizą jego poszczególnych elementów.

Co więcej, ocena podobieństwa dwóch znaków towarowych nie może ograniczyć się do zbadania tylko jednego z elementów tworzących złożony znak towarowy i do porównania go z innym znakiem towarowym. Przeciwnie, porównania należy dokonać poprzez analizę kolidujących ze sobą znaków towarowych postrzeganych jako całość, co nie wyklucza, że całościowe wrażenie wywierane przez złożony znak towarowy w pamięci właściwego kręgu odbiorców może w niektórych przypadkach zostać zdominowane przez jeden lub kilka z jego składników. Dopiero wtedy, gdy wszystkie pozostałe składniki znaku towarowego są nieistotne, ocena podobieństwa może zależeć wyłącznie od składnika dominującego. Ma to miejsce na przykład, gdy taki składnik jest w stanie samodzielnie zdominować wizerunek tego znaku, który właściwy krąg odbiorców zachował w pamięci, skutkiem czego wszystkie pozostałe składniki tego znaku towarowego będą bez znaczenia dla wywieranego przez niego całościowego wrażenia.

(zob. pkt 23, 24)

3.      O ile w przypadku gdy znak towarowy składa się z elementów słownych i graficznych, pierwsze z nich winny być co do zasady traktowane jako bardziej odróżniające niż te ostatnie, ponieważ przeciętny konsument łatwiej będzie odnosić się do rozpatrywanych towarów poprzez przytoczenie nazwy znaku towarowego aniżeli poprzez opisanie graficznego elementu znaku, o tyle nie wynika z tego, że elementy słowne znaku towarowego należy zawsze uznawać za bardziej odróżniające niż elementy graficzne. W istocie w przypadku złożonego znaku towarowego element graficzny może zajmować pozycję równoważną elementowi słownemu. W celu określenia składnika dominującego należy zatem zbadać samoistne cechy elementu graficznego oraz samoistne cechy elementu słownego zakwestionowanego znaku towarowego oraz ich odpowiednie pozycje.

(zob. pkt 29)

4.      Nawet jeżeli wspólny element kolidujących ze sobą oznaczeń nie może zostać uznany za taki, który zdominował całościowe wrażenie, to element ten należy uwzględnić przy ocenie podobieństwa kolidujących oznaczeń w zakresie, w jakim sam w sobie stanowi on wcześniejszy znak towarowy i zachowuje niezależną pozycję odróżniającą w znaku towarowym, którego dotyczy wniosek o rejestrację, składającym się w szczególności z tego elementu. W sytuacji bowiem, gdy element wspólny zachowuje niezależną pozycję odróżniającą w oznaczeniu złożonym, całościowe wrażenie wywierane przez to oznaczenie może prowadzić do tego, że odbiorcy uznają, iż dane towary lub usługi przynajmniej pochodzą z przedsiębiorstw powiązanych gospodarczo, w którym to przypadku należy stwierdzić, iż zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

Badanie istnienia niezależnej pozycji odróżniającej jednego z elementów złożonego oznaczenia ma na celu ustalenie tych ze wspomnianych elementów, które będą postrzegane przez docelowy krąg odbiorców

W tym względzie Trybunał uściślił, że element oznaczenia złożonego nie zachowuje takiej niezależnej pozycji odróżniającej, jeśli element ten tworzy z pozostałym elementem lub z pozostałymi elementami oznaczenia, jeśli rozpatrywać je łącznie, jednostkę mającą inne znaczenie niż wspomniane elementy rozpatrywane oddzielnie.

(zob. pkt 32–34)