Sprawa T‑410/07

Jurado Hermanos, SL

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Słowny wspólnotowy znak towarowy JURADO – Niezłożenie wniosku o przedłużenie prawa z rejestracji przez właściciela znaku towarowego – Wykreślenie znaku towarowego po wygaśnięciu prawa z rejestracji – Wniosek o przywrócenie stanu poprzedniego złożony przez wyłącznego licencjobiorcę

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Procedura – Przywrócenie stanu poprzedniego

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 47 ust. 1, 2, art. 78 ust. 1)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Procedura – Decyzje Urzędu – Poszanowanie prawa do obrony

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 73)

1.      Na podstawie art. 78 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego kierowany do Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wniosek o przywrócenie stanu poprzedniego zakłada, po pierwsze, że wnioskodawca jest stroną w danym postępowaniu, po drugie, że mimo zachowania należytej staranności wymaganej przez okoliczności wnioskodawca nie był w stanie dotrzymać terminu względem Urzędu oraz po trzecie, że dane uchybienie miało bezpośredni wpływ, na podstawie przepisów rozporządzenia nr 40/94, na utratę prawa.

Co się tyczy pierwszej przesłanki, zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 o przedłużenie prawa z rejestracji może wystąpić właściciel znaku lub każda inna osoba wyraźnie przez niego upoważniona. Wynika stąd, że jedynie właściciel znaku lub osoby wyraźnie przez niego upoważnione mogą zostać uznane za strony w postępowaniu w sprawie przedłużenia prawa z rejestracji.

W szczególności z ciążącego na Urzędzie na mocy art. 47 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 40/94 obowiązku powiadomienia posiadaczy prawa z rejestracji danego znaku towarowego o wygaśnięciu tego prawa nie wynika, że posiadacze ci są stronami w postępowaniu w sprawie przedłużenia tego prawa z rejestracji. W istocie wspomniany artykuł ustanawia po stronie Urzędu jedynie obowiązek poinformowania, który ma w stosunku do postępowania charakter czysto posiłkowy i nie ma na celu przyznania uprawnień ani właścicielowi znaku towarowego, ani innym osobom.

(por. pkt 15–17)

2.      Zgodnie z art. 73 zdanie drugie rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego decyzje Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) opierają się wyłącznie na podstawach, w odniesieniu do których strony miały możliwość przedstawienia swoich uwag. Przepis ten wyraża we wspólnotowym prawie znaków towarowych ogólną zasadę ochrony prawa do obrony. W myśl tej ogólnej zasady prawa wspólnotowego adresatom decyzji władz publicznych, które w istotny sposób wpływają na ich interesy, powinno się umożliwić należyte przedstawienie ich stanowiska. Prawo do bycia wysłuchanym rozciąga się na wszystkie okoliczności stanu faktycznego lub prawnego, które stanowią podstawę decyzji, jednakże nie na ostateczne stanowisko, które organ administracji ma zamiar zająć.

Ponadto prawo do obrony jest naruszone z powodu uchybień proceduralnych jedynie wówczas, gdy uchybienia te miały konkretny wpływ na możliwość obrony zainteresowanych przedsiębiorstw. Wobec powyższego nieposzanowanie obowiązujących przepisów, których celem jest ochrona prawa do obrony, może prowadzić do uchybień w postępowaniu administracyjnym tylko wtedy, gdy zostanie wykazane, że to postępowanie miałoby inny wynik, gdyby te przepisy nie zostały naruszone.

(por. pkt 31, 32)