Skarga wniesiona w dniu 29 lutego 2024 r. – Technius/Komisja
(Sprawa T-134/24)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Technius LTD (Limassol, Cypr) (przedstawiciele: T. Bosch i T. Kraul, lawyers)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania:
Skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna;
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2023) 8844 final z dnia 20 grudnia 2023 r. wskazującej Stripchat jako bardzo dużą platformę internetową zgodnie z art. 33 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/20651 (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”);
obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżąca podnosi sześć zarzutów.
Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 33 ust. 4 rozporządzenia 2022/2065 i zasady dobrej administracji:
pozwana oparła zaskarżoną decyzję na swych własnych oszacowaniach liczby aktywnych odbiorców świadczonej przez skarżącą usługi Stripchat (zwanej dalej „Stripchat”); dane uzyskane przez pozwaną ze źródła pochodzącego od podmiotu trzeciego są w oczywisty sposób niespójne i błędne; przykładowo, w jednym z państw szacunkowa liczba użytkowników jest większa niż cała jego populacja;
pozwana naruszyła w ten sposób ciążący na niej obowiązek staranności polegający na starannym i bezstronnym zbadaniu wszystkich okoliczności danej sprawy; pozwana nie sprawdziła prawdziwości i spójności wykorzystanych danych, nie odniosła się do oczywistych poszlak świadczących o tym, że wykorzystane dane nie są wystarczająco wiarygodne i nie wykorzystała innych łatwo dostępnych alternatywnych źródeł w celu sprawdzenia wiarygodności wykorzystanych danych;
w konsekwencji pozwana przyjęła niesłuszne założenie, że Stripchat ma w Unii ponad 45 mln aktywnych miesięcznie odbiorców.
Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 296 ust. 2 TFUE i obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że w zaskarżonej decyzji Komisja nie wskazała głównych faktów i ustaleń, na których ją oparła. Komisja w zaskarżonej decyzji ogranicza się do odrzucenia dokonanego przez skarżącą obliczenia aktywnych odbiorców i wskazuje inną ich liczbę, nie ujawniając przy tym ani jej źródła, ani zastosowanej metodologii.
Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”) oraz prawa do bycia wysłuchanym ze względu na to, że stronie skarżącej przyznano nieracjonalnie krótki termin na przegląd i zweryfikowanie przedstawionej we wstępnych ustaleniach strony pozwanej liczby aktywnych odbiorców oraz na ustosunkowanie się do niej. Strona skarżąca nie była zatem w stanie dostarczyć alternatywnych danych, co de facto pozbawiało ją prawa do bycia wysłuchanym.
Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady pewności prawa ze względu na to, że w art. 33 ust. 1 i 4 rozporządzenia nr 2022/2065 nie zawarto wystarczająco jasnej, precyzyjnej i przewidywalnej definicji pojęcia „średniej liczby aktywnych miesięcznie odbiorców usługi w Unii”, zaś pozwana nie przyjęła aktu delegowanego w celu wyjaśnienia metodologii, która ma być stosowana przez usługodawców.
Zarzut piąty, dotyczący naruszenia art. 2 TFUE, art. 20 Karty i zasady równego traktowania ze względu na to, że brak pewności prawa co do sposobu obliczania „średniej liczby aktywnych miesięcznie odbiorców usługi w Unii” prowadzi do arbitralnego stosowania progu służącego do wskazywania bardzo dużych platform internetowych, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia nr 2022/2065.
Zarzut szósty, dotyczący naruszenia art. 16 Karty i zasady proporcjonalności ze względu na to, że nałożony na bardzo duże platformy internetowe obowiązek należytej staranności narusza w sposób nieproporcjonalny przysługujące stronie skarżącej prawa podstawowe, ponieważ Stripchat nie stwarza ryzyka systemowego i nie wyrządza szkód charakterystycznych dla bardzo dużych platform internetowych, których dotyczy rozporządzenie 2022/2065.
____________
1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych oraz zmiany dyrektywy 2000/31/WE (akt o usługach cyfrowych) (Dz.U. 2022, L 277, s. 1).