Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2013 r. – T & L Sugars Ltd i Sidul Açúcares przeciwko Komisji
(Sprawa T-411/13)
Język postępowania: angielski
Strony
Strony skarżące: T & L Sugars Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) i Sidul Açúcares, Unipessoal Lda (Santa Iria de Azóia, Portugalia) (przedstawiciele: D. Waelbroeck, lawyer i D. Slater, Solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska i Unia Europejska, reprezentowana w niniejszej sprawie przez Unię Europejską
Żądania
Skarżące wnoszą do Sądu o:
stwierdzenie nieważności rozporządzeń Komisji ustanawiających niekorzystną sytuację pod względem konkurencji, w szczególności i) rozporządzeń nr 505/20131 i 629/20132 ustanawiających nadzwyczajne środki w odniesieniu do udostępniania cukru pozakwotowego i izoglukozy pozakwotowej na rynku Unii z zastosowaniem obniżonej opłaty z tytułu nadwyżek w roku gospodarczym 2012/2013; ii) rozporządzeń nr 574/20133 i 677/20134 ustalających współczynnik przydziału w odniesieniu do dostępnych ilości cukru pozakwotowego do sprzedania na rynku Unii z zastosowaniem obniżonej opłaty za przekroczenie kwoty krajowej, oraz iii) rozporządzenia nr 460/20135 w sprawie minimalnej stawki cła na cukier ustalanej w związku z trzecim częściowym zaproszeniem do składania ofert oraz rozporządzenia nr 542/20136 w sprawie minimalnej stawki cła na cukier ustalanej w związku z czwartym częściowym zaproszeniem do składania ofert; oraz uznanie zarzutu bezprawności na podstawie art. 277 TFUE wobec rozporządzenia nr 36/20137 otwierającego stały przetarg na przywóz cukru objętego kodami 17011410 oraz 17019910 z zastosowaniem obniżonej stawki celnej w roku gospodarczym 2012/2013 za dopuszczalny i zasadny;
tytułem żądania ewentualnego, uznanie zarzutu bezprawności na podstawie art. 277 TFUE wobec rozporządzeń nr 505/2013 i 629/2013 za dopuszczalny i zasadny;
uznanie art. 186 lit. a) rozporządzenia nr 1234/20078 (nowa wersja rozporządzenia) za bezprawny na podstawie art. 277 TFUE w zakresie, w jakim dokonuje on nieprawidłowej transpozycji odpowiednich przepisów rozporządzenia nr 318/20069 ;
zobowiązanie Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Komisję, do naprawy wszelkich szkód poniesionych przez skarżące w wyniku naruszenia przez Komisję ciążących na niej zobowiązań prawnych oraz ustalenie wysokości odszkodowania za szkodę poniesioną przez skarżące w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. na kwotę 42 261,036 EUR powiększoną o wysokość wszelkich dalszych strat poniesionych przez skarżące po tej dacie lub wszelkie inne kwoty odzwierciedlające szkodę, jaka została lub zostanie poniesiona przez skarżące, jeśli zostanie to przez nie wykazane w niniejszym postępowaniu, w szczególności przy uwzględnieniu w należyty sposób szkód przyszłych, przy czym wszystkie wskazane wyżej kwoty winny zostać powiększone o odsetki od daty wydania wyroku przez Sąd do dnia zapłaty; oraz
obciążenie Komisji wszystkimi kosztami i wydatkami związanymi z niniejszym postępowaniem.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżące podnoszą osiem zarzutów.
Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia zasady niedyskryminacji w ten sposób, że z jednej strony rozporządzenia nr 505/2013 i 629/2013 przewidują stałą opłatę za przekroczenie kwoty krajowej, mającą ogólne zastosowanie, w wysokości 177 EUR i 148 EUR za tonę – czyli mniej niż połowę zwykłej kwoty 500 EUR za tonę – w zastosowaniu do szczególnej ilości (łącznie 300 000 ton) cukru, rozdzielonej równo wyłącznie pomiędzy skarżące będące zakładami przetwórstwa buraków cukrowych. Z drugiej strony rozporządzenie nr 36/2013 przewiduje nieznane i nieprzewidywalne cło, mające zastosowanie tylko do zwycięzców przetargu (którymi mogą być rafinerie cukru trzcinowego, zakłady przetwórstwa buraków cukrowych lub jakakolwiek strona trzecia) i na nieokreśloną kwotę łączną.
Zarzut drugi dotyczy naruszenia nowej wersji rozporządzenia/braku odpowiedniej podstawy prawnej w ten sposób, że w odniesieniu do rozporządzeń nr 505/2013 i 629/2013 Komisja nie ma żadnych uprawnień do zwiększania kwot, a wręcz przeciwnie – zobowiązana jest do nakładania wysokich, odstraszających opłat za udostępnianie na rynku Unii cukru pozakwotowego. W odniesieniu do przetargów podatkowych Komisja wyraźnie nie posiada upoważnienia ani uprawnień do przyjęcia tego rodzaju środka, który nigdy nie został przewidziany w podstawowych przepisach.
Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasady pewności prawa w ten sposób, że Komisja stworzyła system, w którym cła nie są przewidywalne i określane poprzez stosowanie spójnych, obiektywnych kryteriów, lecz raczej ustalane subiektywną gotowością do płacenia (zresztą podmiotów podlegających bardzo różnorodnym naciskom i zachętom w tym względzie), bez żadnej faktycznej więzi z rzeczywiście przywożonymi produktami.
Zarzut czwarty dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności w zakresie, w jakim Komisja mogła swobodnie przyjąć mniej restrykcyjne środki w celu zaradzenia brakom w zaopatrzeniu, które nie zostałyby przyjęte wyłącznie na szkodę rafinerii importujących.
Zarzut piąty dotyczy naruszenia zasady uzasadnionych oczekiwań w ten sposób, że skarżące mogły w uzasadniony sposób oczekiwać, iż Komisja użyje narzędzi dostępnych w rozporządzeniu nr 1234/2007 w celu przywrócenia dostępności zaopatrzenia w surowy cukier trzcinowy do rafinacji. Skarżące mogły także w uzasadniony sposób oczekiwać, że Komisja zachowa równowagę pomiędzy rafineriami importującymi a krajowymi producentami cukru.Zarzut szósty dotyczy naruszenia zasad staranności, sumienności i dobrej administracji polegającego na tym, że Komisja, zarządzając rynkiem cukru, wielokrotnie popełniała podstawowe błędy i podejmowała sprzeczne ze sobą działania, co w najlepszym razie świadczy o braku zrozumienia podstawowych mechanizmów rynkowych. Na przykład sporządzony przez nią bilans – który stanowi jedno z podstawowych narzędzi służących określaniu postaci i czasu interwencji na rynku — zawierał poważne błędy, a u jego podstaw leżała wadliwa metodologia. Co więcej, działania Komisji były oczywiście niewłaściwe w świetle braków w zaopatrzeniu.Zarzut siódmy dotyczy naruszenia art. 39 TFUE w ten sposób, że Komisja nie osiągnęła dwóch celów określonych w tym postanowieniu traktatu.Zarzut ósmy dotyczy naruszenia rozporządzenia nr 1006/2011 . Cła nałożone na biały cukier w istocie są tylko nieznacznie wyższe niż te dotyczące cukru surowego, bowiem różnica wynosi około 20 EUR za tonę. Kontrastuje to z różnicą 80 EUR pomiędzy standardowym cłem przywozowym za cukier rafinowany (419 EUR) i za surowy cukier do rafinacji (339 EUR), które są określone w rozporządzeniu nr 1006/2011.Dodatkowo, na poparcie skargi o odszkodowanie skarżące twierdzą, że Komisja w sposób rażący i oczywisty przekroczyła
margines swobodnego uznania przyznany jej przez rozporządzenie nr 1234/2007 poprzez jej bierność i niewłaściwe działanie. Ponadto brak przyjęcia odpowiednich środków przez Komisję stanowi oczywiste naruszenie zasady prawa „mającej na celu przyznanie praw jednostkom”. Komisja w szczególności naruszyła ogólne zasady UE pewności prawa, niedyskryminacji, proporcjonalności, uzasadnionych oczekiwań oraz obowiązku staranności, sumienności i dobrej administracji.
________________________1 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 505/2013 z dnia 31 maja 2013 r. ustanawiające kolejne nadzwyczajne środki w odniesieniu do udostępniania cukru pozakwoto
wego i izoglukozy pozakwotowej na rynku Unii z zastosowaniem obniżonej opłaty z tytułu nadwyżek w roku gospodarczym 2012/2013 (Dz. U. L 147
, s. 3). Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 629/2013 z dnia 28 czerwca 2013 r. ustanawiające kolejne nadzwyczajne środki w odniesieniu do udostępniania cukru pozakwotowego i izoglukozy pozakwotowej na rynku Unii z zastosowaniem obniżonej opłaty z tytułu nadwyżek w roku gospodarczym 2012/2013 (Dz.U. L 179, s. 55). Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 574/2013 z dnia 19 czerwca 2013
r. ustalające współczynnik przydziału w odniesieniu do dostępnych ilości cukru pozakwotowego do sprzedania na rynku Unii z zastosowaniem obniżonej opłaty za przekroczenie kwoty krajowej w roku gospodarczym 2012/2013 (Dz.U. L 168, s. 29). Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 677/2013 z dnia 16 lipca 2013 r. ustalające współczynnik przydziału w odniesieniu do dostępnych ilości cukru pozakwotowego do sprzedania na rynku Unii z zastosowaniem obniżonej opłaty za przekroczenie kwoty krajowej w roku gospodarczym 2012/2013, Dz.U. L 194, s. 5). Rozporządzenie wykonawcze
Komisji (UE) nr 460/2013 z dnia 16 maja 2013 r. w sprawie minimalnej stawki cła na cukier ustalanej w związku z trzecim częściowym zaproszeniem do składania ofert w ramach postępowania o udzielenie zamówienia otwartego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 36/2013 (Dz.U. L 133, s. 20). Rozporządzenie wykonawcze
Komisji (UE) nr 542/2013 z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie minimalnej stawki cła na cukier ustalanej w związku z czwartym częściowym zaproszeniem do składania ofert w ramach postępowania o udzielenie zamówienia otwartego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 36/2013 (Dz.U. L 162, s. 7). Rozporządzenie wykonawcz
e Komisji (UE) nr 36/2013 z dnia 18 stycznia 2013 r. otwierające stały przetarg na przywóz cukru objętego kodami 17011410 oraz 17019910 z zastosowaniem obniżonej stawki celnej w roku gospodarczym 2012/2013 (Dz.U. L 16, s. 7). Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wsp
ólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (Dz.U. L 299, s. 1). Rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Dz.U. L 58, s. 1). Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1006/2011 z dnia 27 w