POSTANOWIENIE SĄDU (druga izba)
z dnia 24 stycznia 2014 r.(*)
Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin do wniesienia skargi – Przekroczenie terminu – Brak siły wyższej lub nieprzewidywalnych okoliczności – Oczywista niedopuszczalność
W sprawie T‑468/12
Firma Handlowa Faktor B. i W. Gęsina, Gęsina Wojciech, z siedzibą w Warszawie (Polska), reprezentowana przez H. Mackiewicza, adwokata,
strona skarżąca,
przeciwko
Komisji Europejskiej, reprezentowanej przez L. Keppenne oraz M. Owsiany-Hornung, działające w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
mającej za przedmiot wniosek o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 554/2012 z dnia 19 czerwca 2012 r. dotyczącego klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej (Dz.U. L 166, s. 20),
SĄD (druga izba),
w składzie: M.E. Martins Ribeiro, prezes, S. Gervasoni (sprawozdawca) i L. Madise, sędziowie,
sekretarz: M.E. Coulon,
wydaje następujące
Postanowienie
Okoliczności faktyczne, postępowanie i żądania stron
1 Faksem, który wpłynął do sekretariatu Sądu w dniu 18 września 2012 r., skarżąca, Firma Handlowa Faktor B. i W. Gęsina, Gęsina Wojciech wniosła skargę o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 554/2012 z dnia 19 czerwca 2012 r. dotyczącego klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej (Dz.U. L 166, s. 20, zwanego dalej zaskarżonym rozporządzeniem), w zakresie, w jakim dokonano w nim klasyfikacji produktów skarżącego odpowiadających opisowi zawartemu w kolumnie 1 Załącznika do owego rozporządzenia w ramach pozycji taryfowej odnoszącej się do kodu CN 6702. Podpisany oryginał owego pisma wpłynął do sekretariatu Sądu w dniu 16 października 2012 r.
2 Pismem z dnia 19 listopada 2012 r. sekretarz Sądu zażądał od skarżącej przedstawienia wyjaśnień dotyczących opóźnienia w złożeniu skargi.
3 Pismem z dnia 23 listopada 2012 r. skarżąca przedstawiła żądane wyjaśnienia.
4 W odrębnym piśmie, złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 13 marca 2013 r,. Komisja Europejska podniosła zarzut niedopuszczalności na podstawie art. 114 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem w związku z brakiem spełnienia przez skarżącą przesłanek przewidzianych w art. 263 akapit czwarty TFUE.
5 W dniu 23 kwietnia 2013 r. skarżąca przedstawiła swe uwagi w przedmiocie zarzutu niedopuszczalności.
6 W swej skardze skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
7 Komisja wnosi do Sądu o:
– odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
8 Zgodnie z art. 111 regulaminu postępowania jeżeli skarga jest oczywiście niedopuszczalna, Sąd może, bez dalszych czynności procesowych, podjąć decyzję, wydając postanowienie z uzasadnieniem.
9 W niniejszej sprawie Sąd uznaje, że poprzez akta sprawy uzyskał wystarczające wyjaśnienia i w zastosowaniu art. 111 regulaminu postępowania postanawia orzec bez dalszych czynności procesowych i bez rozpatrywania zarzutu niedopuszczalności podniesionego przez Komisję.
10 Zgodnie z art. 263 akapit szósty TFUE skargi przewidziane w owym artykule wnosi się w terminie dwóch miesięcy od daty publikacji zaskarżonego aktu.
11 W niniejszej sprawie zaskarżone rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 27 czerwca 2012 r.
12 Zgodnie z art. 102 § 1 regulaminu postępowania termin na wniesienie skargi na zaskarżone rozporządzenie rozpoczął biec z upływem czternastego dnia następującego po dniu opublikowania owego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a więc w dniu 11 lipca 2012 r.
13 Na podstawie art. 101 § 1 lit. b) regulaminu postępowania, wedle którego termin oznaczony w miesiącach upływa w ostatnim miesiącu, tego dnia, który numerem odpowiada dniowi, w którym stanowiące początek terminu zdarzenie nastąpiło lub czynność została podjęta, oraz na podstawie art. 102 § 2 regulaminu postępowania, wedle którego terminy procesowe są przedłużane o dziesięciodniowy termin uwzględniający odległość, termin wniesienia skargi upłynął w dniu 21 września 2012 r. o północy.
14 Skarga została wniesiona do sekretariatu Sądu za pośrednictwem faksu w dniu 18 września 2012 r., przed upływem terminu na wniesienie skargi.
15 Jednakże zgodnie z art. 43 § 6 regulaminu postępowania data wpływu do sekretariatu za pośrednictwem faksu kopii podpisanego oryginału pisma procesowego jest, dla celów zachowania terminów procesowych, uwzględniana jedynie wówczas, gdy podpisany oryginał pisma procesowego zostanie złożony w sekretariacie Sądu nie później niż dziesięć dni po otrzymaniu faksu.
16 W niniejszej sprawie podpisany oryginał skargi wpłynął do sekretariatu Sądu w dniu 16 października 2012 r., czyli po upływie terminu dziesięciu dni, o którym mowa w art. 43 § 6 regulaminu postępowania. W tych okolicznościach data wniesienia skargi za pośrednictwem faksu nie może zostać wzięta pod uwagę przy ocenie dochowania terminu na wniesienie skargi. Z powyższego wynika, że jedynie data wpływu podpisanego oryginału skargi, a mianowicie 16 października 2012 r., powinna zostać wzięta pod uwagę dla celów oceny dochowania terminu na wniesienie skargi. Ponieważ termin ów upłynął w dniu 21 września 2012 r. o północy, należy stwierdzić, że skarga została wniesiona po terminie.
17 W piśmie z dnia 23 listopada 2012 r. skarżąca podniosła, że przesyłka zawierająca podpisany oryginał skargi została złożona bezpośrednio na polskiej poczcie w dniu 18 września 2012 r., czyli w dniu przesłania owej skargi faksem. Skarżąca uważa, że nie można jej zarzucić jakiegokolwiek braku naruszenia należytej staranności i podnosi zaistnienie nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej w rozumieniu art. 45 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
18 W tym względzie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem terminy na wniesienie skargi na podstawie art. 263 TFUE mają charakter bezwzględnie wiążący i nie mogą być zmieniane w drodze umowy stron lub postanowienia sądu (postanowienie Trybunału z dnia 15 listopada 2012 r. w sprawie C‑102/12 P Städter przeciwko BCE, pkt 13).
19 Ścisłe stosowanie przepisów proceduralnych odpowiada wymogom pewności prawa oraz konieczności zapobieżenia jakiejkolwiek dyskryminacji lub arbitralnemu traktowaniu w ramach wymiaru sprawiedliwości. Zgodnie z art. 45 akapit drugi statutu Trybunału odstąpienie od terminów postępowania może nastąpić wyłącznie w okolicznościach całkowicie wyjątkowych, w przypadku nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej (wyrok Trybunału z dnia 22 września 2011 r. w sprawie C‑426/10 P Bell & Ross przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑8849, pkt 43).
20 Trybunał orzekł, że pojęcia siły wyższej i nieprzewidywalnych okoliczności obejmują, poza obiektywnym elementem dotyczącym nadzwyczajnych i leżących poza sferą zainteresowanego okoliczności, element subiektywny. polegający na obowiązku zabezpieczenia się przez zainteresowanego przed skutkami nadzwyczajnych zdarzeń poprzez przedsięwzięcie odpowiednich środków, bez konieczności nadmiernych poświęceń. Zainteresowany powinien zwłaszcza nadzorować starannie przebieg postępowania, a w szczególności wykazać się starannością w celu dochowania przewidzianych terminów (wyrok Trybunału z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie C‑195/91 P Bayer przeciwko Komisji, Rec. s. I‑5619, pkt 32).
21 Tak więc pojęcie siły wyższej nie stosuje się do sytuacji, w której staranna i przezorna osoba była obiektywnie w stanie nie dopuścić do upływu terminu na złożenie skargi (wyrok Trybunału z dnia 12 lipca 1984 r. w sprawie 209/83 Ferriera Valsabbia przeciwko Komisji, Rec. s. 3089, pkt 22, oraz postanowienie Trybunału z dnia 18 stycznia 2005 r. w sprawie C‑325/03 P Zuazaga Meabe przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑403, pkt 25).
22 Ma to również zastosowanie do pojęcia nieprzewidywalnych okoliczności. Pojęcia siły wyższej i nieprzewidywalnych okoliczności są bowiem przedmiotem wspólnej definicji (ww. w pkt 20 wyrok w sprawie Bayer przeciwko Komisji) i zostały ocenione bez ich rozróżnienia w wyroku z dnia 30 maja 1984 r. w sprawie 224/83 Ferriera Vittoria przeciwko Komisji, Rec. s. 2349, pkt 13, w którym Trybunał stwierdził, że zdarzenie nadzwyczajne musi w sposób nieunikniony prowadzić do braku dochowania terminu, pomimo że skarżąca dochowała wszelkiej staranności.
23 Z orzecznictwa przytoczonego w pkt 21 i 22 powyżej można wywieść, że dla celów zakwalifikowania jako nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej zdarzenie powinno być niemożliwe do uniknięcia, w ten sposób, że staje się ono determinującą przyczyną braku dochowania terminu.
24 Ponadto nieprzewidywalne okoliczności lub siła wyższa pozwalają osobie zainteresowanej jedynie na uzasadnienie braku wpływu skargi do sekretariatu najpóźniej w ostatnim dniu ustanowionego terminu. W związku z tym zdarzenie, które miało miejsce po upływie terminu na wniesienie skargi, w żadnym razie nie może zostać uwzględnione dla celów stwierdzenia wystąpienia nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej (postanowienie Trybunału z dnia 5 lutego 1992 r. w sprawie C‑59/91 Francja przeciwko Komisji, Rec. s. I‑525, pkt 11).
25 W konsekwencji, co się tyczy nadzwyczajnego czasu przesłania przesyłki, jedynie czas, który upłynął do ostatniego dnia terminu nałożonego na skarżącą, może stanowić determinującą przyczynę braku dochowania terminu. Jedynie ten okres może mieć zatem wpływ na uznanie wystąpienia nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej.
26 Wreszcie przed zbadaniem okoliczności rozpatrywanej sprawy należy przypomnieć, że zgodnie z art. 45 akapit drugi statutu Trybunału obowiązek wykazania zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności lub siły wyższej spoczywa na osobie, która się na nie powołuje.
27 W niniejszej sprawie skarżąca w dniu 18 września 2012 r. dostarczyła skargę do sekretariatu Sądu faksem i wysłała jej podpisany oryginał.
28 Jak wskazano w pkt 17 powyżej, skarżąca powołała się na nadzwyczajnie długi czas dostarczenia przesyłki zawierającej podpisany oryginał skargi, podnosząc, że owa przesyłka dotarła do sekretariatu Sądu w przeciągu 28 dni i że skarga została z tego względu wpisana do rejestru 18 dni po upływie terminu określonego w art. 43 ust. 6 regulaminu postępowania.
29 Tymczasem, jak wskazano w pkt 25 powyżej, uwzględniona powinna zostać jedynie ta część nadzwyczajnie długiego czasu doręczania przesyłki, która trwała do ostatniego dnia terminu nałożonego na skarżącą. W konsekwencji jedynie okoliczność, że czas doręczenia omawianej przesyłki był dłuższy niż dziesięć dni, ma znaczenie dla celów ustalenia, czy zaistniały nieprzewidywalne okoliczności lub siła wyższa.
30 Należy zbadać, czy taki czas doręczenia był przyczyną determinującą brak dochowania terminu w tym sensie, że była ona nieunikniona, a skarżąca nie mogła jej przeciwdziałać.
31 Dla wykazania, że czas doręczenia przesyłki uniemożliwił skarżącej wniesienie skargi we właściwym terminie, skarżąca wskazała jedynie w piśmie z dnia 23 listopada 2012 r., po pierwsze, że wysłała przesyłkę zawierającą podpisany oryginał skargi listem poleconym za potwierdzeniem odbioru, oraz po drugie, że mając na uwadze swą wiedzę oraz doświadczenie, uznała, że wysłany dokument powinien był zostać doręczony do Sadu przed upływem terminu dziesięciu dni. Jednakże nie podjęła ona żadnych dalszych kroków. W szczególności skarżąca nie przedstawiła żadnego dowodu na okoliczność spełnienia obowiązku starannego nadzorowania doręczania przesyłki (ww. w pkt 20 wyrok w sprawie Bayer przeciwko Komisji).
32 Należy również wskazać, że skarżąca nie podniosła żadnej innej szczególnej okoliczności, takiej jak brak funkcjonowania administracji, katastrofa naturalna lub strajk.
33 Należy w każdym wypadku podkreślić, że nawet jeśli nie zakwestionowano zaistnienia wyjątkowego zdarzenia, to zastosowanie pojęć nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej pozostaje ściśle ograniczone.
34 W wyroku z dnia 23 kwietnia 2013 r. w sprawach połączonych od C‑478/11 P do C‑482/11 P Gbagbo, pkt 73 i 74, Trybunał orzekł bowiem, że wnoszący odwołanie, którzy w sposób ogólny powołują się na sytuację konfliktu zbrojnego w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej, nie przedstawili dowodów, które umożliwiłyby określenie, w jaki sposób i w jakim okresie ogólna sytuacja konfliktu zbrojnego na Wybrzeżu Kości Słoniowej i osobiste okoliczności przywołane przez skarżących uniemożliwiły im wniesienie skarg w przepisanym terminie.
35 Trybunał stwierdził wprawdzie zaistnienie nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej w przypadku opóźnienia doręczenia przesyłki (wyrok z dnia 2 marca 1967 r. w sprawach połączonych 25/65 i 26/65 Simet i Feram przeciwko Wysokiej Władzy, Rec. s. 39), jednakże rozwiązanie przyjęte przez Trybunał w tym wyroku jest właściwe dla okoliczności owej sprawy. To bowiem z tego względu, że na służbach Trybunału ciążył obowiązek odebrania przesyłki z miejsca, w której została zdeponowana, Trybunał orzekł, że za datę wpływu skarg do sekretariatu dla celów oceny dochowania terminu na wniesienie skargi należało uznać datę ich dostarczenia do poczty luksemburskiej.
36 Ponadto należy przypomnieć, że Sąd orzekł już w postanowieniu z dnia 20 lutego 2013 r. w sprawie T‑422/12 Kappa Filter Systems przeciwko OHIM (THE FUTURE HAS ZERO EMISSIONS), pkt 15 i 19, że skarżąca, która wysłała podpisany oryginał skargi listem poleconym tego samego dnia, w którym skarga została przesłana faksem, przyjmując, jak w niniejszej sprawie, dziesięciodniowy termin na doręczenie owego oryginału i nie powołując się na żadne inne nadzwyczajne zdarzenie poza długim czasem doręczenia przesyłki, nie wykazała wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności lub siły wyższej.
37 Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że skarżąca, na której spoczywał ciężar wykazania, że czas doręczenia przesyłki był determinującą przyczyną braku dochowania terminu w tym sensie, że było to zdarzenie nieuniknione, któremu skarżąca nie mogła przeciwdziałać, nie przedstawiła w tym zakresie dowodów.
38 Zaistnienie nadzwyczajnych okoliczności lub siły wyższej nie zostało zatem wykazane.
39 Z całości powyższych rozważań wynika, że skarga wniesiona przez skarżącą musi zostać odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.
W przedmiocie kosztów
40 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
41 Ponieważ skarżąca sprawę przegrała, należy obciążyć ją kosztami postępowania zgodnie z żądaniem Komisji.
Z powyższych względów
SĄD (druga izba)
postanawia, co następuje:
1) Skarga zostaje odrzucona.
2) Firma Handlowa Faktor B. i W. Gęsina, Gęsina Wojciech zostaje obciążona kosztami postępowania.
Martins Ribeiro | Gervasoni | Madise |
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 24 stycznia 2014 r.
E. Coulon | | M.E. Martins Ribeiro |