Sprawa T‑135/14

(publikacja fragmentów)

Kicktipp GmbH

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego kicktipp – Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy KICKERS – Zasada 19 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 – Zasada 98 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009

Streszczenie – wyrok Sądu (piąta izba) z dnia 5 lutego 2016 r.

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Fakty, dowody i argumenty przedstawione na poparcie sprzeciwu – Dowód na istnienie, ważność oraz zakres ochrony wcześniejszego zarejestrowanego znaku towarowego – Wykładnia celowościowa – Wystarczający charakter świadectwa przedłużenia rejestracji jako dowodu – Przesłanki

[rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 19 ust. 2 lit. a) ppkt (ii)]

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Języki Urzędu – Obowiązek przedstawienia tłumaczenia w języku postępowania w terminie miesiąca od daty przedłożenia dokumentu oryginalnego – Konieczność wyraźnego wskazania dokumentu oryginalnego – Brak

(rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 98 ust. 1)

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Fakty, dowody i argumenty przedstawione na poparcie sprzeciwu – Dowód na istnienie, ważność oraz zakres ochrony wcześniejszego zarejestrowanego znaku towarowego – Dowód przedłużenia rejestracji wcześniejszego znaku towarowego – Zakres

[rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 19 ust. 2 lit. a)]

1.      Zgodnie z zasadą 19 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego strona wnosząca sprzeciw musi przedłożyć „dowód istnienia, ważności i zakresu ochrony jej wcześniejszego znaku”. Zasada 19 ust. 2 zdanie drugie rozporządzenia nr 2868/95 wskazuje dowody, które strona wnosząca sprzeciw musi „w szczególności” przedstawić. W tym względzie z pierwszej części zasady 19 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia nr 2868/95 wynika, że strona wnosząca sprzeciw jest zobowiązana przedstawić świadectwo rejestracyjne „oraz”, w odpowiednim przypadku, najnowsze świadectwo przedłużenia rejestracji wcześniejszego zarejestrowanego znaku towarowego niebędącego wspólnotowym znakiem towarowym. Zgodnie z zasadą 19 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) in fine rozporządzenia nr 2868/95 strona wnosząca sprzeciw ma także możliwość przedstawienia „równoważnych dokumentów wydanych przez urząd, który zarejestrował dany znak towarowy”.

Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że możliwość przedstawienia równoważnego dokumentu nie odnosi się wyłącznie do świadectwa przedłużenia rejestracji, ale zarówno do świadectwa rejestracyjnego, jak i do świadectwa przedłużenia rejestracji. Wymóg przedstawienia świadectwa rejestracyjnego nie ma celu samego w sobie, a służy sprawieniu, by Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) znalazł się w posiadaniu wiarygodnego dowodu istnienia znaku towarowego, na którym został oparty sprzeciw. Przedstawienie „równoważnego” dokumentu, który zastąpi zarówno świadectwo rejestracyjne, jak i świadectwo przedłużenia rejestracji, jest wobec tego możliwe.

Ponadto możliwe jest także, że drugi dokument wymieniony w zasadzie 19 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia nr 2868/95, czyli świadectwo przedłużenia rejestracji, będzie stanowił zarazem „dokument równoważny” względem pierwszego ze wskazanych tam dokumentów, czyli świadectwa rejestracyjnego. W przypadku bowiem gdy świadectwo przedłużenia rejestracji zawiera wszystkie informacje niezbędne dla oceny istnienia, ważności i zakresu ochrony znaku, na którym został oparty sprzeciw, przedstawienie tego dokumentu stanowi „dowód istnienia, ważności i zakresu ochrony wcześniejszego znaku towarowego” w rozumieniu zasady 19 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 2868/95. Należy przypomnieć, że zgodnie z celowościową wykładnią zasady 19 ust. rozporządzenia nr 2868/95 rozstrzygająca jest treść dokumentu oraz fakt, czy dokument ten pochodzi od właściwych władz.

Z powyższego wynika, że przedstawienie świadectwa przedłużenia rejestracji jest wystarczające do celów wykazania istnienia, ważności i zakresu ochrony znaku towarowego, na którym został oparty sprzeciw, o ile zawiera wszystkie niezbędne w tym względzie informacje.

(por. pkt 57, 58, 60, 62, 64, 65)

2.      Zgodnie z zasadą 98 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, w przypadku gdy musi być przedstawione tłumaczenie dokumentu, tłumaczenie wskazuje dokument, którego dotyczy, i odtwarza formę i treść dokumentu oryginalnego. Jednakże wyraźna wzmianka nie jest konieczna do celów ustalenia, do jakiego dokumentu odnosi się tłumaczenie, jeżeli oryginalny dokument i tłumaczenie zostały przedłożone łącznie. W przypadku gdy tłumaczenie jest załączone bezpośrednio po dokumencie oryginalnym nie ma bowiem wątpliwości co do tego, do którego oryginalnego dokumentu odnosi się tłumaczenie.

(por. pkt 71, 72)

3.      W przypadku gdy o przedłużenie rejestracji wcześniejszego znaku towarowego, na którym opiera się sprzeciw, wystąpiono w terminie, jednak właściwy urząd nie rozstrzygnął jeszcze tego wniosku, wystarczy przedstawić zaświadczenie potwierdzające wystąpienie z owym wnioskiem, o ile pochodzi ono od właściwego organu i zawiera wszystkie niezbędne informacje dotyczące rejestracji znaku towarowego, takie jak te wynikające ze świadectwa rejestracyjnego. Dopóki bowiem rejestracja tego znaku towarowego nie zostanie przedłużona, dopóty właściciel tego znaku nie może przedstawić świadectwa przedłużenia rejestracji, przy czym nie może on ponosić negatywnych skutków długości czasu, jaki zajmuje właściwemu urzędowi rozpatrzenie jego wniosku. Powyższy pogląd potwierdza ponadto zasada 19 ust. 2 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, zgodnie z którą jeśli znak towarowy nie jest jeszcze zarejestrowany, wystarczy przedłożyć kopię świadectwa zgłoszeniowego.

Natomiast jeżeli znak towarowy, na którym został oparty sprzeciw, jest zarejestrowany, to zgodnie z zasadą 19 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia nr 2868/95 przedłożenie świadectwa zgłoszeniowego nie jest wystarczające. W tym wypadku konieczne jest zatem przedstawienie świadectwa rejestracyjnego lub innego równoważnego mu dokumentu. Zgodnie z tym podejściem jeżeli dokonano już przedłużenia rejestracji, nie wystarczy przedstawić świadectwa potwierdzającego wystąpienie z wnioskiem o przedłużenie rejestracji.

(por. pkt 74, 75)