POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (izba ds. odwołań)

z dnia 24 września 2008 r.

Sprawa T‑105/08 P

Kris Van Neyghem

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Odwołanie – Służba publiczna – Oddalenie skargi w pierwszej instancji – Zatrudnienie – Konkurs otwarty – Niedopuszczenie do egzaminu ustnego – Odwołanie oczywiście bezzasadne

Przedmiot: Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 13 grudnia 2007 r. w sprawie F‑73/06 Van Neyghem przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, mające na celu uchylenie tego wyroku.

Orzeczenie: Odwołanie zostaje odrzucone. Kris Van Neyghem pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję w ramach postępowania odwoławczego.

Streszczenie

1.      Odwołanie – Zarzuty – Przeinaczenie dowodów – Nieprawidłowość ustaleń faktycznych wynikająca z akt sprawy – Dopuszczalność

(art. 225A WE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1)

2.      Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Odrzucenie kandydatury – Obowiązek uzasadnienia

(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi; załącznik III, art. 6)

3.      Urzędnicy – Konkurs – Ocena osiągnięć kandydatów – Uznanie przysługujące komisji konkursowej

(regulamin pracowniczy, załącznik III)

1.       Na etapie postępowania odwoławczego dopuszczalne są zarzuty dotyczące ustaleń faktycznych i ich oceny w zaskarżonym wyroku, jeżeli wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej dokonał ustaleń, których niezgodność z faktami wynika z akt sprawy, lub że przeinaczył dowody, które zostały mu przedstawione. Takie przeinaczenie występuje wówczas, gdy – bez potrzeby przeprowadzania nowych dowodów – ocena dowodów istniejących okazuje się oczywiście błędna.

(zob. pkt 29, 32)

Odesłanie: Trybunał: sprawa C‑82/01 P Aéroports de Paris przeciwko Komisji, 24 października 2002 r., Rec. s. I‑9297, pkt 56; sprawa C‑229/05 P PKK i KNK przeciwko Radzie, 18 stycznia 2007 r., Zb.Orz. s. I‑439, pkt 32–35, 37

2.      Wymóg uzasadnienia decyzji komisji konkursowej należy pogodzić z przestrzeganiem tajności jej prac stosownie do art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego. W rezultacie komisja konkursowa, w uzasadnieniu decyzji o niedopuszczeniu kandydata do egzaminu, może ograniczyć się do przekazania kandydatowi ocen i punktów, jakie zostały mu przyznane, a nie jest zobowiązana do wskazania odpowiedzi, które uznane zostały za niewystarczające, lub do wyjaśnienia, dlaczego te odpowiedzi uznane zostały za niewystarczające.

(zob. pkt 34, 35)

Odesłanie: Trybunał: sprawa C‑254/95 P Parlament przeciwko Innamorati, 4 lipca 1996 r., Rec. s. I‑3423, pkt 24; Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑33/00 Martínez Páramo i in. przeciwko Komisji, 27 marca 2003 r., RecFP s. I‑A‑105, II‑541, pkt 44; sprawa T‑19/03 Konstantopoulou przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 19 lutego 2004 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑25, II‑107, pkt 27

3.      Oceny, jakich dokonuje komisja konkursowa przy sprawdzaniu wiedzy i przydatności kandydatów, jak również decyzje, w których stwierdza ona, że kandydat nie przeszedł pomyślnie egzaminu, stanowią wyraz ocen wartościujących co do umiejętności zaprezentowanych przez każdego kandydata podczas egzaminu. Komisja konkursowa korzysta z szerokiego zakresu uznania przy ocenie wyników egzaminów konkursowych, a zasadność jej ocen wartościujących może podlegać kontroli sądu wspólnotowego jedynie w razie ewidentnego naruszenia norm regulujących jej prace, oczywistego błędu lub naruszenia prawa, nadużycia władzy, czy też jeśli granice jej uznania zostały oczywiście przekroczone.

(zob. pkt 46, 47)

Odesłanie: Trybunał: sprawa 40/86 Kolivas przeciwko Komisji, 16 czerwca 1987 r., Rec. s. 2643, pkt 11; Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑200/97 Jiménez przeciwko OHIM, 11 lutego 1999 r., RecFP s. I‑A‑19, II‑73, pkt 40; sprawa T‑294/03 Gibault przeciwko Komisji, 31 maja 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑141, II‑635, pkt 41