Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2011 - Gobierno de Aragón και λοιποί κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-150/11)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγοντες: Gobierno de Aragón [Κυβέρνηση της Αραγονίας] (Αραγονία, Ισπανία), Principado de Asturias [Πριγκιπάτο των Αστουριών], Junta de Castilla y León [Δημοτική Αρχή της Καστίλλης και Λεόν] (εκπρόσωποι: C. Fernández Vicién, I. Moreno-Tapia Rivas, E. Echeverría Álvarez, M. López Garrido, δικηγόροι)
Καθού: Συμβούλιο
Αιτήματα των προσφευγόντων
Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το άρθρο 3.1, στοιχεία α΄, β΄ και στ΄, το άρθρο 3.3 και το άρθρο 7, παράγραφοι 2 και 3, της αποφάσεως 2010/787/ΕΕ του Συμβουλίου, και
να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η παρούσα προσφυγή έχει ως αντικείμενο τη μερική ακύρωση της αποφάσεως 2010/787/ΕΕ του Συμβουλίου, της 10ης Δεκεμβρίου 2010, σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις που διευκολύνουν την παύση λειτουργίας μη ανταγωνιστικών ανθρακωρυχείων.
Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες επικαλούνται τέσσερις λόγους ακυρώσεως.
Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από πρόδηλη πλάνη περί την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και συνακόλουθη παράβαση του άρθρου 194 ΣΛΕΕ.
Η απόφαση πάσχει πρόδηλη πλάνη περί την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών καθόσον βεβαιώνεται ότι η περιορισμένη συμβολή του επιχορηγούμενου άνθρακα στο συνολικό ενεργειακό μείγμα δεν δικαιολογεί πλέον τη διατήρηση των εν λόγω επιχορηγήσεων για τη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού στην Ένωση. Υποπίπτοντας στην ως άνω πλάνη, η προσβαλλόμενη απόφαση επιβάλλει μέτρα που έρχονται σε αντίθεση προς έναν από τους στόχους της εγκαθιδρυόμενης με το άρθρο 194 ΣΛΕΕ ενεργειακής πολιτικής, διάταξη η οποία θεσπίζει στην παράγραφο 1, στοιχείο β΄, την υποχρέωση διασφαλίσεως του ενεργειακού εφοδιασμού της Ένωσης.
2. Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας
Η απαίτηση περί παύσεως λειτουργίας ή περί μειώσεως των εισπραχθεισών επιχορηγήσεων κατ' εφαρμογή της προσβαλλόμενης αποφάσεως για τα ανθρακωρυχεία εκείνα τα οποία, ενώ δεν είναι ανταγωνιστικά το έτος 2011, ενδέχεται να καταστούν το έτος 2018, είναι δυσανάλογη σε σχέση με τους επιδιωκόμενους από την προσβαλλόμενη απόφαση στόχους. Υπό την έννοια αυτή, οι προσβαλλόμενες με την παρούσα προσφυγή διατάξεις βαίνουν πέραν αυτού που είναι αναγκαίο για τη διασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος, καθόσον δεν οδηγούν σε μείωση του ποσοστού ενεργείας η οποία παράγεται από άνθρακα. Οι προσβαλλόμενες διατάξεις δεν είναι αναλογικές ούτε σε σχέση με τους στόχους περί ανταγωνιστικότητας της βιομηχανίας άνθρακα, καθόσον (i) θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην παύση λειτουργίας το έτος 2018 ανθρακωρυχείων τα οποία είναι ανταγωνιστικά επί του παρόντος, τα οποία, όμως, δυνάμει της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ανέλαβαν τη δέσμευση να παύσουν τη λειτουργία τους επειδή το έτος 2011 ήσαν σε αδυναμία να λειτουργήσουν χωρίς την προβλεπόμενη με την απόφαση ενίσχυση και (ii) δεν προωθούν τη διατήρηση των ανταγωνιστικών από περιβαλλοντική και άποψη ασφαλείας ανθρακωρυχείων.
3. Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.
Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι ορισμένες πτυχές της προσβαλλόμενης αποφάσεως παραβιάζουν την κοινοτική αρχή περί της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης αφής στιγμής καταργούν την ασφάλεια του εφοδιασμού ως στόχου ο οποίος πρέπει να αποτελεί αντικείμενο προστασίας εκ μέρους της νέας κανονιστικής ρυθμίσεως.
4. Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από έλλειψη αιτιολογίας.
Κατά τους προσφεύγοντες, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αιτιολογεί επαρκώς τη θέσπιση των μέτρων τα οποία αποκλίνουν εκείνων τα οποία είχαν θεσπιστεί με τον προγενέστερο κανονισμό και το επακόλουθο συναφώς κανονιστικό πλαίσιο.
____________