Language of document : ECLI:EU:T:2015:511

Sprawa T‑423/10

(publikacja fragmentów)

Redaelli Tecna SpA

przeciwko

Komisji Europejskiej

Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Europejski rynek stali sprężającej – Ustalanie cen, podział rynku i wymiana szczególnie chronionych informacji handlowych – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 WE – Współpraca w toku postępowania administracyjnego – Rozsądny termin

Streszczenie – wyrok Sądu (szósta izba) z dnia 15 lipca 2015 r.

1.      Konkurencja – Grzywny – Kwota – Ustalenie – Dostosowanie kwoty podstawowej – Reguły w zakresie łagodzenia sankcji – Cele realizowane przez Komisję przy zastąpieniu jej pierwszego komunikatu w sprawie zwalniania z grzywien – Uwzględnienie przez sąd Unii

(art. 101 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 23 ust. 2; komunikaty Komisji: 96/C 207/04, 2002/C 45/03)

2.      Konkurencja – Grzywny – Kwota – Ustalenie – Dostosowanie kwoty podstawowej – Reguły w zakresie łagodzenia sankcji – Obniżenie grzywny w zamian za współpracę przedsiębiorstwa, któremu zarzucono naruszenie – Przesłanki – Zwiększona wartość dowodów przedstawionych przez dane przedsiębiorstwo – Kryteria oceny – Uwzględnienie porządku chronologicznego zaoferowanej współpracy

(art. 101 TFUE; porozumienie EOG, art. 53; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 23 ust. 2; komunikat Komisji 2002/C 45/03, pkt 20–23)

3.      Konkurencja – Grzywny – Kwota – Ustalenie – Dostosowanie kwoty podstawowej – Reguły w zakresie łagodzenia sankcji – Obniżenie grzywny w zamian za współpracę przedsiębiorstwa, któremu zarzucono naruszenie – Przesłanki – Zwiększona wartość dowodów przedstawionych przez dane przedsiębiorstwo – Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji – Kontrola sądowa – Zakres

(art. 101 TFUE; porozumienie EOG, art. 53; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 23 ust. 2; komunikat Komisji 2002/C 45/03, pkt 20–23)

1.      W dziedzinie konkurencji Komisja określiła w swym komunikacie w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych (2002 r.) warunki, na jakich przedsiębiorstwa współpracujące z nią w trakcie dochodzenia w sprawie kartelu mogą być zwolnione z grzywny lub mogą skorzystać z obniżenia grzywny, którą w innym wypadku musiałyby zapłacić. Wskazany komunikat zastąpił pierwszy komunikat Komisji w sprawie nienakładania grzywien lub obniżenia ich kwoty w sprawach dotyczących karteli (1996 r.) celem umożliwienia dostosowania jej polityki w tej dziedzinie przy uwzględnieniu doświadczenia zebranego po pięciu latach jego stosowania. W szczególności Komisja stwierdziła, że o ile została potwierdzona słuszność zasad, na których oparto komunikat z 1996 r., doświadczenie wykazało, że jego skuteczność zwiększy się poprzez wzrost przejrzystości i jednoznaczności warunków, na których przyznaje się obniżenie grzywien. Podobnie Komisja wskazała, że ściślejszy związek pomiędzy poziomem obniżenia kwoty grzywien i znaczeniem przyczynienia się przedsiębiorstwa do wykazania naruszenia może jeszcze bardziej poprawić tę skuteczność.

Do Sądu należy uwzględnienie tego rozwoju zamierzonego przez Komisję przy zastąpieniu komunikatu z 1996 r. przez komunikat z 2002 r.

(por. pkt 77–79)

2.      W kontekście ustalania kwoty grzywien nałożonych za naruszenie reguł konkurencji brzmienie komunikatu w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych (komunikatu w sprawie łagodzenia sankcji) odróżnia dwa etapy.

Po pierwsze, aby móc skorzystać z obniżenia kwoty grzywny dane przedsiębiorstwo musi dostarczyć dowody o istotnej wartości dodanej w stosunku do dowodów już będących w posiadaniu Komisji. W związku z tym, stanowiąc, że dowody przedstawione przez przedsiębiorstwo mają przyczynić się znacząco do zwiększenia wartości dodanej względem dowodów już będących w posiadaniu Komisji komunikat w sprawie łagodzenia sankcji nałożył wymóg porównania pomiędzy dowodami posiadanymi uprzednio przez Komisję i dowodami uzyskanymi wskutek współpracy wnioskodawcy złagodzenia sankcji.

Po drugie, celem wykazania w danym przypadku stawki obniżenia kwoty grzywny należy wziąć pod uwagę dwa kryteria: datę, w której dowody zostały przedstawione i stopień ich wartości dodanej. W ramach tej analizy Komisja może także uwzględnić zakres i ciągłość współpracy prowadzonej przez przedsiębiorstwo po dniu złożenia dowodów.

Zatem w związku z tym, że dowody przedstawione Komisji mają istotną wartość dodaną i przedsiębiorstwo nie jest pierwszym lub drugim przedsiębiorstwem przedstawiającym tego rodzaju informacje, stawka maksymalna obniżenia kwoty grzywny, które zostałoby na niego nałożone przez Komisję w innym przypadku wynosi 20%. Im wcześniej dochodzi do współpracy i im większa jest wartość dodana, tym większa jest stawka obniżenia – maksymalnie 20% kwoty, którą Komisja nałożyłaby w innym przypadku. Porządek chronologiczny i szybkość współpracy zaoferowanej przez członków kartelu stanowią więc podstawowe elementy systemu wprowadzonego w życie przez komunikat w sprawie łagodzenia sankcji. To samo dotyczy stopnia wartości dodanej związanego z różnymi dowodami przedstawionymi przez przedsiębiorstwo w tym względzie. W tym kontekście, o ile na Komisji ciąży obowiązek uzasadnienia względów, dla których uważa ona, że dowody dostarczone przez przedsiębiorstwa w ramach komunikatu w sprawie łagodzenia sankcji stanowią wkład uzasadniający obniżenie nałożonej grzywny lub jego brak, o tyle do przedsiębiorstw zamierzających kwestionować decyzję Komisji w tym zakresie należy wykazanie, że informacje dostarczone dobrowolnie przez te przedsiębiorstwa były decydujące w celu umożliwienia jej udowodnienia istoty naruszenia, a zatem wydania decyzji nakładającej grzywnę.

Ze względu na rację bytu obniżki Komisja nie może pominąć użyteczności dostarczonych informacji, która bezwzględnie zależy od posiadanych już środków dowodowych. W istocie jeśli przedsiębiorstwo tytułem współpracy tylko potwierdziło, i to w sposób mniej precyzyjny i wyraźny, pewne informacje, które zostały już dostarczone w ramach współpracy przez inne przedsiębiorstwo, stopień współpracy ze strony tego przedsiębiorstwa, chociaż może on nie być pozbawiony pewnej użyteczności dla Komisji, nie może być uważany za porównywalny ze stopniem współpracy ze strony przedsiębiorstwa, które jako pierwsze dostarczyło rzeczonych informacji. Jeżeli oświadczenie ogranicza się do potwierdzenia w pewnym stopniu oświadczenia, którym Komisja już dysponowała, to nie ułatwia ono Komisji zadania w znacznym stopniu. W związku z tym nie może ono być wystarczające w celu uzasadnienia zmniejszenia kwoty grzywny na podstawie komunikatu w sprawie łagodzenia sankcji.

Ponadto oświadczenie przedsiębiorstwa, któremu zarzuca się udział w kartelu, a którego prawdziwość jest kwestionowana przez szereg innych przedsiębiorstw, którym zarzuca się udział w kartelu, nie może być uważane za stanowiące wystarczający dowód istnienia naruszenia popełnionego przez te ostatnie, jeżeli nie jest poparte innymi dowodami.

(por. pkt 86–94)

3.      W dziedzinie konkurencji Komisja dysponuje zakresem uznania w ramach badania istotnej wartości dodanej informacji, które zostały jej przekazane na podstawie komunikatu w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych. Niemniej jednak sąd Unii nie może polegać na owym zakresie uznania, by zrezygnować z pogłębionej kontroli oceny Komisji w tym względzie zarówno w aspekcie faktycznym, jak i prawnym. Ma to miejsce tym bardziej wówczas, gdy sąd Unii ma dokonać samemu oceny wartości, jaką należy przypisać dowodom przedstawionym w toku procedury, która doprowadziła do stwierdzenia naruszenia prawa konkurencji.

(por. pkt 95, 96)