Προσφυγή της 8ης Ιανουαρίου 2013 - NICO κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-6/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Naftiran Intertrade Co. (NICO) Sàrl (Pully, Ελβετία) (εκπρόσωποι: J. Grayston, Solicitor, G. Pandey, P. Gjørtler, D. Rovetta, D. Sellers και N. Pilkington, lawyers)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την απόφαση 2012/635/ΚΕΠΠΑ της 15ης Οκτωβρίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν ², και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 945/2012 του Συμβουλίου της 15ης Οκτωβρίου 2012, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν , στο μέτρο που οι προσβαλλόμενες πράξεις περιλαμβάνουν την προσφεύγουσα στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων που υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα, και

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

Λόγοι ακύρωσης και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως που αφορούν παράβαση ουσιώδους τύπου, καθώς και παραβίαση των Συνθηκών και των κανόνων του δικαίου σχετικά με την εφαρμογή τους: προσβολή του δικαιώματος ακρόασης, ανεπαρκή αιτιολογία, προσβολή του δικαιώματος άμυνας, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος της ιδιοκτησίας.

Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι το Συμβούλιο δεν της επέτρεψε να προβάλει τα επιχειρήματά της ενώ δεν υπήρχαν αντίθετες ενδείξεις που να το δικαιολογούν, ειδικά όσον αφορά την επιβολή των μέτρων στις τρέχουσες συμβατικές δεσμεύσεις. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το Συμβούλιο παρέλειψε να παραθέσει επαρκή αιτιολογία, γεγονός που το επιβεβαίωσε το ίδιο το Συμβούλιο, και δεν απάντησε στις αιτήσεις για πρόσβαση σε έγγραφα. Η προσφεύγουσα επισημαίνει ότι με τις παραλείψεις αυτές το Συμβούλιο προσέβαλε το δικαίωμά της υπεράσπισης και της στέρησε τη δυνατότητα να αντικρούσει αποτελεσματικά τα πορίσματα του Συμβουλίου, εφόσον τα πορίσματα αυτά δεν τέθηκαν στη διάθεσή της. Αντίθετα προς τους ισχυρισμούς του Συμβουλίου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι δεν είναι θυγατρική της NICO Ltd, εφόσον η εταιρεία αυτή δεν υφίσταται πλέον στο Jersey, και, εν πάση περιπτώσει, το Συμβούλιο δεν απέδειξε τον τρόπο με τον οποίο, αν ήταν θυγατρική της, θα προέκυπτε από το γεγονός αυτό οικονομικό όφελος για το ιρανικό κράτος αντίθετο προς τον σκοπό της προσβαλλομένης αποφάσεως και του προσβαλλόμενου κανονισμού. Τέλος, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι, με την επιβολή μέτρων επί των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και των τρεχουσών συμβατικών δεσμεύσεων που διαχειρίζεται η προσφεύγουσα, το Συμβούλιο προσέβαλε το θεμελιώδες δικαίωμα ιδιοκτησίας της με τη λήψη μέτρων των οποίων αμφισβητείται η αναλογικότητα.

____________

¹ - ΕΕ 16.10.2012, L 282, σ.58

² - ΕΕ 16.10.2012, L 282, σ. 16