Υπόθεση T‑10/13
Bank of Industry and Mine
κατά
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
«Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα ληφθέντα κατά του Ιράν με σκοπό να εμποδισθεί η διάδοση των πυρηνικών όπλων — Δέσμευση κεφαλαίων — Προσφυγή ακυρώσεως — Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής — Παραδεκτό — Ένσταση ελλείψεως νομιμότητας — Πλάνη περί το δίκαιο — Αναλογικότητα — Δικαίωμα της ιδιοκτησίας — Αρμοδιότητα του Συμβουλίου — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Δικαιώματα άμυνας — Επανεξέταση των ληφθέντων περιοριστικών μέτρων — Δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας — Εσφαλμένη εκτίμηση»
Περίληψη — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα)
της 29ης Απριλίου 2015
1. Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Απόφαση περί δεσμεύσεως κεφαλαίων — Δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας — Περιεχόμενο — Άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, της αποφάσεως 2010/413, και άρθρο 1, παράγραφος 8, της αποφάσεως 2012/635 — Αποκλείεται
(Άρθρο 29 ΣΕΕ· άρθρα 263, εδ. 4, ΣΛΕΕ και 275, εδ. 2, ΣΛΕΕ· αποφάσεις του Συμβουλίου 2010/413/ΚΕΠΠΑ, άρθρο 20 § 1, στοιχείο γ΄, και 2012/635/ΚΕΠΠΑ, άρθρο 1 § 8)
2. Προσφυγή ακυρώσεως — Προϋποθέσεις παραδεκτού — Έννομο συμφέρον — Φυσικά ή νομικά πρόσωπα — Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά — Προσφυγή κατά πράξεως με την οποία λαμβάνονται περιοριστικά μέτρα σε βάρος του προσφεύγοντος — Δημόσιος φορέας που επικαλείται τις προστασίες και τις εγγυήσεις που συνδέονται με τα θεμελιώδη δικαιώματα — Ερώτημα το οποίο δεν αφορά το παραδεκτό του λόγου ακυρώσεως, αλλά το βάσιμό του
(Άρθρα 263, εδ. 4, ΣΛΕΕ και 275, εδ. 2, ΣΛΕΕ· απόφαση 2012/635/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου· κανονισμός 945/2012 του Συμβουλίου)
3. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Θεμελιώδη δικαιώματα — Προσωπικό πεδίο εφαρμογής — Νομικά πρόσωπα που συνιστούν κρατικούς φορείς τρίτων κρατών — Εμπίπτουν — Ευθύνη του τρίτου κράτους για τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων στο έδαφός του — Δεν ασκεί επιρροή
(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρα 17, 41 και 47)
4. Ευρωπαϊκή Ένωση — Δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας των πράξεων των θεσμικών οργάνων — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Μέτρα ληφθέντα στο πλαίσιο της καταπολεμήσεως της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων — Έκταση του ελέγχου —Περιορισμένος έλεγχος όσον αφορά τους γενικούς κανόνες — Έλεγχος εκτεινόμενος στην εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και στην επαλήθευση των αποδεικτικών στοιχείων για τις πράξεις που έχουν εφαρμογή σε συγκεκριμένες οντότητες
(Άρθρο 29 ΣΕΕ· άρθρα 215 § 2 ΣΛΕΕ και 275, εδ. 2, ΣΛΕΕ· Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 47· απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, άρθρο 20 § 1, στοιχείο γ΄· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου, άρθρο 23 § 2, στοιχείο δ΄)
5. Ευρωπαϊκή Ένωση — Δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας των πράξεων των θεσμικών οργάνων — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Μέτρα ληφθέντα στο πλαίσιο της καταπολεμήσεως της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων — Έκταση του ελέγχου —Περιορισμένος έλεγχος όσον αφορά τους γενικούς κανόνες — Κριτήρια λήψεως περιοριστικών μέτρων — Στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν — Περιεχόμενο — Σεβασμός της αρχής της ασφάλειας του δικαίου που απαιτεί σαφήνεια, ακρίβεια και προβλεψιμότητα των αποτελεσμάτων των κανόνων δικαίου
(Αποφάσεις του Συμβουλίου 2010/413/ΚΕΠΠΑ, άρθρο 20 § 1, στοιχείο γ΄, και 2012/35/ΚΕΠΠΑ, αιτιολογική σκέψη 13· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου, άρθρο 23 § 2, στοιχείο δ΄)
6. Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Δέσμευση κεφαλαίων ατόμων, οντοτήτων ή φορέων που συμμετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων — Περιορισμός του δικαιώματος ιδιοκτησίας και του δικαιώματος ελεύθερης άσκησης οικονομικής δραστηριότητας — Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας — Δεν συντρέχει
(Αποφάσεις του Συμβουλίου 2010/413/ΚΕΠΠΑ, άρθρο 20 § 1, στοιχείο γ΄, 2012/35/ΚΕΠΠΑ, αιτιολογική σκέψη 13, και 2012/635/ΚΕΠΠΑ, άρθρο 1 § 8· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου, άρθρο 23 § 2, στοιχείο δ΄)
7. Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Απόφαση εκδοθείσα στο πλαίσιο της Συνθήκης ΕΕ — Διαδικαστικές προϋποθέσεις του άρθρου 215, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ — Δεν εφαρμόζονται
(Άρθρο 29 ΣΕΕ· άρθρο 215 § 2, ΣΛΕΕ· απόφαση 2012/635/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου)
8. Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Δέσμευση κεφαλαίων ατόμων, οντοτήτων ή οργανισμών που συμμετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων — Δυνατότητα του Συμβουλίου, στον τομέα των περιοριστικών μέτρων που στηρίζονται στο άρθρο 215 ΣΛΕΕ, να προσφύγει στη διαδικασία του άρθρου 291 § 2 ΣΛΕΕ
(Άρθρα 215 ΣΛΕΕ και 291 § 2 ΣΛΕΕ· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου, άρθρο 23 § 2)
9. Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Μέτρα ληφθέντα στο πλαίσιο της καταπολεμήσεως της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων — Διαδικασία καταχωρίσεως στον κατάλογο των ατόμων και των οντοτήτων που αποτελούν αντικείμενο της δεσμεύσεως των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων — Επιλογή της νομικής βάσεως — Κανονισμός 267/2012 — Τήρηση των προϋποθέσεων του άρθρου 291 ΣΛΕΕ
(Άρθρα 24 § 1, εδ. 2, ΣΕΕ, 29 ΣΕΕ και 31 § 1 ΣΕΕ· άρθρα 215 ΣΛΕΕ και 291 § 2, ΣΛΕΕ· απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, παράρτημα II· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου, άρθρα 23 § 2 και 46 § 2)
10. Πράξεις των οργάνων — Αιτιολογία — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Περιεχόμενο — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Δέσμευση κεφαλαίων ατόμων, οντοτήτων ή φορέων που συμμετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων — Απόφαση εντασσόμενη εντός πλαισίου που είναι γνωστό στον ενδιαφερόμενο και το οποίο του παρέχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί το περιεχόμενο του ληφθέντος έναντι αυτού μέτρου — Επιτρεπτό συνοπτικής αιτιολογίας
(Άρθρο 296, εδ. 2, ΣΛΕΕ· απόφαση 2012/635/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου· κανονισμός 945/2012 του Συμβουλίου)
11. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αρχές — Δικαιώματα άμυνας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Δέσμευση κεφαλαίων ατόμων, οντοτήτων ή οργανισμών που συμμετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων — Δικαίωμα πρόσβασης στα έγγραφα — Δικαίωμα εξαρτώμενο από την υποβολή σχετικής αιτήσεως προς το Συμβούλιο
(Απόφαση 2012/635/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου· κανονισμός 945/2012 του Συμβουλίου)
12. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αρχές — Δικαιώματα άμυνας — Δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Δέσμευση κεφαλαίων προσώπων, οντοτήτων ή οργανισμών που στηρίζουν την κυβέρνηση του Ιράν — Υποχρέωση γνωστοποιήσεως των επιβαρυντικών στοιχείων — Περιεχόμενο
(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 47· απόφαση 2012/635/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου· κανονισμός 945/2012 του Συμβουλίου)
13. Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν — Δέσμευση κεφαλαίων ατόμων, οντοτήτων ή φορέων που συμμετέχουν ή παρέχουν στήριξη στη διάδοση των πυρηνικών όπλων — Υποχρέωση του Συμβουλίου να επανεξετάζει τα μέτρα αυτά ανά τακτά χρονικά διαστήματα — Αθέτηση — Δεν επηρεάζει το κύρος των μέτρων αυτών — Προϋποθέσεις — Τήρηση του σκοπού της υποχρεώσεως περί επανεξετάσεως και απουσία επιζήμιων αποτελεσμάτων στην κατάσταση της οικείας οντότητας
(Απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, άρθρο 26 § 3· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου, άρθρο 46 § 6)
1. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 27‑30)
2. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 48, 49)
3. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 53, 55, 57, 58)
4. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 74, 75, 170‑173)
5. Το Συμβούλιο διαθέτει ευρεία εξουσία εκτιμήσεως όσον αφορά τον γενικό και αόριστο ορισμό των νομικών κριτηρίων και του τρόπου λήψεως των περιοριστικών μέτρων. Στο πλαίσιο αυτό, με τη λίαν διασταλτική του διατύπωση, το κριτήριο στήριξης στην Ιρανική Κυβέρνηση παρέχει εξουσία εκτιμήσεως στο Συμβούλιο. Εντούτοις, η εξουσία αυτή δεν είναι ούτε υπέρμετρη ούτε αυθαίρετη. Πράγματι, πρώτον, η αρχή της ασφάλειας δικαίου, η οποία περιλαμβάνεται στις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης και επιβάλλει, μεταξύ άλλων, οι κανόνες δικαίου να είναι σαφείς και ακριβείς, τα δε αποτελέσματά τους να μπορούν να προβλεφθούν, ιδίως όταν οι κανόνες αυτοί ενδέχεται να έχουν δυσμενείς συνέπειες για τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις, τυγχάνει, βεβαίως, εφαρμογής όσον αφορά τα περιοριστικά μέτρα που πλήττουν σοβαρώς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των οικείων προσώπων και οντοτήτων. Δεύτερον, το κριτήριο στήριξης στην Ιρανική Κυβέρνηση εντάσσεται σε νομικό πλαίσιο σαφώς οριοθετημένο από τους σκοπούς που επιδιώκει η ρύθμιση που διέπει τα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, μεταξύ άλλων, η αιτιολογική σκέψη 13 της αποφάσεως 2012/35, η οποία ενσωμάτωσε το κριτήριο αυτό στο άρθρο 20, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2010/413 περί περιοριστικών μέτρων κατά του Ιράν. Όπως προκύπτει από την αιτιολογική σκέψη 13 της αποφάσεως 2012/35, το εν λόγω κριτήριο προκύπτει με σαφήνεια ότι αφορά στοχευμένα και επιλεκτικά ίδιες δραστηριότητες του προσώπου ή της οικείας οντότητας και οι οποίες, ακόμη και αν δεν έχουν, αυτές καθεαυτές, άμεσο ή έμμεσο σύνδεσμο με τη διάδοση των πυρηνικών όπλων, είναι εντούτοις ικανές να ευνοήσουν τη διάδοση αυτή, παρέχοντας στην Ιρανική Κυβέρνηση τους πόρους ή τις διευκολύνσεις υλικής, οικονομικής ή λογιστικής φύσεως, που της επιτρέπουν να συνεχίσει τις δραστηριότητες διαδόσεως.
Το προμνησθέν κριτήριο δεν αφορά, επομένως, κάθε μορφή στηρίξεως στην Ιρανική Κυβέρνηση, αλλά τις μορφές στηρίξεως οι οποίες, λόγω της ποσοτικής ή της ποιοτικής σημασίας τους, συμβάλλουν στη συνέχιση των πυρηνικών δραστηριοτήτων του Ιράν. Ορίζει, επομένως, μια αντικειμενικά οριοθετημένη κατηγορία προσώπων και οντοτήτων που μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο μέτρων δεσμεύσεως κεφαλαίων. Επομένως, μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε οντότητα που παρέχει στήριξη, ιδίως υπό τη μορφή οικονομικής στηρίξεως, στην Ιρανική Κυβέρνηση. Αντιθέτως, δεν αφορά το σύνολο των οντοτήτων που ανήκουν στην Ιρανική Κυβέρνηση ή που διατηρούν σχέσεις με αυτήν, δηλαδή το σύνολο των Ιρανών φορολογουμένων.
(βλ. σκέψεις 75‑80, 83, 84, 88)
6. Λαμβάνοντας υπόψη την πρωταρχική σημασία της διατηρήσεως της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, το Συμβούλιο, εν όψει της επιβολής δεσμεύσεως των κεφαλαίων σε ορισμένα πρόσωπα και δημόσιες οντότητες που παρέχουν στήριξη στην Ιρανική Κυβέρνηση, μπορεί να κρίνει, χωρίς να υπερβεί τα όρια της εξουσίας εκτιμήσεως που διαθέτει, ότι οι προσβολές του δικαιώματος ιδιοκτησίας που θα προέκυπταν από την εφαρμογή του κριτηρίου στήριξης της Ιρανικής Κυβερνήσεως, το οποίο προβλέπεται στην αιτιολογική σκέψη 13 της αποφάσεως 2012/35, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413, και στο άρθρο 20, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2010/413, σχετικά με τα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, είναι πρόσφορες και αναγκαίες προκειμένου να ασκηθεί πίεση στην Ιρανική Κυβέρνηση για να αναγκαστεί να παύσει τις δραστηριότητές της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων. Κατά συνέπεια, το κριτήριο αυτό συνάδει προς την αρχή της αναλογικότητας και δεν παρέχει στο Συμβούλιο υπέρμετρη εξουσία.
(βλ. σκέψεις 78, 91, 92, 195‑199)
7. Η προηγούμενη έκδοση αποφάσεως σύμφωνα με το κεφάλαιο 2 του τίτλου V της Συνθήκης ΕΕ συνιστά αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να μπορέσει το Συμβούλιο να θεσπίσει περιοριστικά μέτρα δυνάμει των εξουσιών που του χορηγεί το άρθρο 215, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ. Πάντως, η διαπίστωση αυτή δεν συνεπάγεται ότι η έκδοση αποφάσεως σύμφωνα με το κεφάλαιο 2 του τίτλου V της Συνθήκης ΕΕ υπόκειται στις διαδικαστικές προϋποθέσεις του άρθρου 215, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, μάλλον, παρά στις προϋποθέσεις του ίδιου του άρθρου 29 ΣΕΕ. Το τελευταίο εξουσιοδοτεί το Συμβούλιο να ενεργεί μόνο του για την έκδοση των αποφάσεων τις οποίες αφορά.
(βλ. σκέψεις 99, 101)
8. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 105‑107)
9. Οι κανονισμοί, όπως ο κανονισμός 267/2012, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413 περί περιοριστικών μέτρων κατά του Ιράν, που προβλέπουν μέτρα επί τη βάσει του άρθρου 215 ΣΛΕΕ, αποσκοπούν στην εφαρμογή, εντός του πεδίου εφαρμογής της Συνθήκης ΛΕΕ, των αποφάσεων που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 29 ΣΕΕ, στο πλαίσιο της Κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ). Ειδικότερα, λόγω του σκοπού τους, της φύσεώς τους και του αντικειμένου τους, περιοριστικά μέτρα που θεσπίζονται δυνάμει του άρθρου 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 267/2012, τα οποία αποσκοπούν στην άσκηση πιέσεως στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν για να σταματήσει τη διάδοση των πυρηνικών όπλων, συνδέονται στενότερα με την εφαρμογή της ΚΕΠΠΑ από ό,τι με την άσκηση των αρμοδιοτήτων που παρέχει στην Ένωση η Συνθήκη ΛΕΕ.
Πάντως, στο πλαίσιο της Συνθήκης ΕΕ, από τον συνδυασμό του άρθρου 24, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ, με το άρθρο 29 ΣΕΕ και το άρθρο 31, παράγραφος 1, ΣΕΕ προκύπτει ότι το Συμβούλιο έχει, κατά γενικό κανόνα, την τάση να ασκεί την αποφασιστική του εξουσία στον τομέα της ΚΕΠΠΑ με την έκδοση ομόφωνης αποφάσεως. Ειδικότερα, το Συμβούλιο αποφασίζει μόνο του την εγγραφή του ονόματος προσώπου ή οντότητας στο παράρτημα ΙΙ της αποφάσεως 2010/413. Πάντως, αυτή ακριβώς η εγγραφή τίθεται σε εφαρμογή, στο πεδίο εφαρμογής της Συνθήκης ΛΕΕ, με τη θέσπιση μέτρου δεσμεύσεως των κεφαλαίων δυνάμει του άρθρου 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 267/2012.
Υπό τις συνθήκες αυτές, λαμβανομένων υπόψη του ιδιόμορφου χαρακτήρα των μέτρων που θεσπίσθηκαν δυνάμει του άρθρου 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 267/2012, της ανάγκης διασφαλίσεως της συνοχής μεταξύ του καταλόγου που περιλαμβάνεται στο παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413 και αυτού που περιλαμβάνεται στο παράρτημα ΙΧ του εν λόγω κανονισμού, καθώς του ότι η Επιτροπή δεν έχει πρόσβαση στα δεδομένα των υπηρεσιών πληροφοριών των κρατών μελών που μπορεί να αποβούν αναγκαίες για την εφαρμογή των εν λόγω μέτρων, το Συμβούλιο μπορεί ορθώς να εκτιμήσει ότι η εφαρμογή του άρθρου 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 267/2012, σχετικά με τη δέσμευση των κεφαλαίων, συνιστά ειδική περίπτωση υπό την έννοια του άρθρου 291, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και ότι έχει, κατά συνέπεια, την αρμοδιότητα να προχωρήσει στην εφαρμογή του με το άρθρο 46, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού.
Όσον αφορά το ζήτημα αν η ύπαρξη ειδικής περιπτώσεως δικαιολογήθηκε προσηκόντως, η δικαιολόγηση της σχετικής αρμοδιότητας του Συμβουλίου, στο άρθρο 46, παράγραφος 2, του κανονισμού 267/2012 προκύπτει από τον συνδυασμό των αιτιολογικών σκέψεων και διατάξεων του εν λόγω κανονισμού, στο πλαίσιο της συναρθρώσεως των κρίσιμων διατάξεων της Συνθήκης ΕΕ και της Συνθήκης ΛΕΕ στον τομέα της δεσμεύσεως των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων.
Κατά συνέπεια, οι προϋποθέσεις που τάσσει το άρθρο 291, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ για να είναι δυνατή η χορήγηση εκτελεστικών αρμοδιοτήτων στο Συμβούλιο συντρέχουν όσον αφορά το άρθρο 46, παράγραφος 2, του κανονισμού 267/2012.
(βλ. σκέψεις 109‑114, 119)
10. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 122‑127, 133‑139)
11. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψη 144)
12. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 149, 151)
13. Δυνάμει του άρθρου 26, παράγραφος 3, της αποφάσεως 2010/413, για τα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, και του άρθρου 46, παράγραφος 6, του κανονισμού 267/2012, σχετικά με τα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, το Συμβούλιο οφείλει να επανεξετάσει τα περιοριστικά μέτρα που αφορούν την προσφεύγουσα εντός προθεσμίας δώδεκα μηνών από την έκδοση της αποφάσεως 2012/635 η οποία τροποποιεί την απόφαση 2010/413, και του εκτελεστικού κανονισμού 945/2012 για την εφαρμογή του κανονισμού 267/2012.
Εντούτοις, η παράβαση της υποχρεώσεως επανεξετάσεως των θεσπισθέντων περιοριστικών μέτρων δεν δικαιολογεί την ακύρωση των εκδοθεισών πράξεων δεδομένου ότι τηρήθηκε, έστω καθυστερημένα, ο σκοπός των διατάξεων που προβλέπουν την περιοδική επανεξέταση των περιοριστικών μέτρων και, κατά συνέπεια, η παράβαση της προθεσμίας επανεξετάσεως από το Συμβούλιο δεν προκαλεί επιζήμια αποτελέσματα στην κατάσταση της προσφεύγουσας. Ο σκοπός της υποχρεώσεως αυτής είναι να διασφαλιστεί ότι ελέγχεται κατά τακτά διαστήματα κατά πόσον τα θεσπισθέντα περιοριστικά μέτρα εξακολουθούν να είναι δικαιολογημένα.
(βλ. σκέψεις 155‑157, 160‑162, 164, 165)