Language of document : ECLI:EU:T:2012:256

WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 22 maja 2012 r.

Sprawa T‑317/11 P

Ioannis Vakalis

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Emerytury i renty – Przeniesienie krajowych uprawnień emerytalnych – Obliczenie lat służby uprawniających do emerytury – Ogólne przepisy wykonawcze – Obowiązek uzasadnienia – Zasada kontradyktoryjności – Równość traktowania

Przedmiot:      Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 13 kwietnia 2011 r. w sprawie F‑38/10 Vakalis przeciwko Komisji.

Orzeczenie:      Odwołanie zostaje oddalone. Ioannis Vakalis pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w niniejszej instancji.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Uzasadnienie wyroków – Zakres – Obowiązek ustosunkowania się do każdego podniesionego naruszenia prawa

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 36; załącznik I, art. 7 ust. 1)

2.      Urzędnik – Skarga – Zarzut niezgodności z prawem – Organ powołujący niebędący właściwy do orzekania o zgodności z prawem przepisów wykonawczych – Konsekwencje

(art. 263 akapit drugi TFUE, art. 277 TFUE)

3.      Prawo Unii – Zasady – Równość traktowania – Naruszenie – Pojęcie

1.      Chociaż ciążący na Sądzie do spraw Służby Publicznej obowiązek uzasadniania orzeczeń nie oznacza udzielania szczegółowej odpowiedzi na każdy argument podniesiony przez strony, w szczególności jeśli argument nie jest wystarczająco jasny czy precyzyjny i nie jest odpowiednio poparty dowodami, to wymaga on przynajmniej tego, by sąd ten zbadał każde podniesione przed nim naruszenie prawa.

(zob. pkt 45)

Odesłanie:

Sąd, sprawa T‑50/08 P Michail przeciwko Komisji, 19 listopada 2009 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑127, II‑B‑1‑775, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      Organ powołujący nie jest właściwy do orzekania o zgodności z prawem przepisów wykonawczych, które ma stosować. Tym samym przedstawione przez niego podczas postępowania administracyjnego uzasadnienia przy okazji podważania zgodności z prawem takich przepisów nie warunkują ani względów niezgodności z prawem, na jakie w ramach zarzutu niezgodności z prawem może względem nich powołać się przed sądem Unii skarżący, ponieważ zgodnie z art. 277 TFUE są to względy przewidziane w art. 263 akapit drugi TFUE, ani oceny zgodności z prawem tych przepisów przez sąd.

(zob. pkt 62)

3.      Prawodawca Unii, przy ustalaniu zasad dotyczących przeniesienia do systemu Unii uprawnień emerytalnych nabytych w systemie krajowym przez urzędników wspólnotowych, jest zobowiązany do przestrzegania zasady równego traktowania. Zasada ta, jako ogólna zasada prawa Unii, wymaga, by porównywalne sytuacje nie były traktowane w odmienny sposób, a odmienne sytuacje nie były traktowane jednakowo, chyba że takie traktowanie jest obiektywnie uzasadnione. W tym względzie naruszenie zasady równego traktowania poprzez odmienne traktowanie zakłada, że sytuacje, do których się odnosi, są podobne w świetle wszystkich charakteryzujących je elementów, w tym w szczególności w świetle przedmiotu i celu aktu Unii, który wprowadza rzeczone rozróżnienie, oraz zasad i celów obszaru, w którym mieści się sporny akt. Można z tego wywieść, że podczas badania pozwalającego wykazać, czy identyczne traktowanie jest zastrzeżone dla odmiennych sytuacji, należy również uwzględnić wszystkie elementy charakteryzujące te sytuacje. Poza tym w celu skutecznego podniesienia zarzutu naruszenia przez daną instytucję zasady równego traktowania konieczne jest, by sporne traktowanie stawiało niektóre osoby w sytuacji niekorzystnej w stosunku do innych osób.

(zob. pkt 76, 77, 79, 80)

Odesłanie:

Trybunał, sprawa C‑127/07 Arcelor Atlantique i Lorraine i in., 16 grudnia 2008 r., Rec. s. I‑9895, pkt 23, 25, 26, 39 i przytoczone tam orzecznictwo