POSTANOWIENIE PREZESA CZWARTEJ IZBY SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
z dnia 22 lutego 2005 r. (*)
Poufność – Zakwestionowanie
W sprawie T‑383/03
Hynix Semiconductor Inc., z siedzibą w Kyoungi‑Do (Korea), reprezentowana przez adwokatów M. Bronckersa, Y. van Gervena, A. Gutermutha oraz A. Desmedta, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,
strona skarżąca,
popierana przez
Citibank, NA Seoul Branch (Korea), z siedzibą w Seulu (Korea), reprezentowaną przez adwokata F. Petilliona,
oraz przez
Korean Exchange Bank, z siedzibą w Seulu, reprezentowaną przez adwokata J. Bourgeois,
interwenienci,
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej, reprezentowanej przez M. Bishopa, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez adwokata G. Berrischa,
strona pozwana,
popieranej przez
Komisję Wspólnot Europejskich, reprezentowaną przez T. Scharfa oraz K. Talabér‑Ricz, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,
przez
Infineon Technologies AG, z siedzibą w Monachium (Niemcy), reprezentowaną przez adwokatów M. Schüttego, S. Cisnala de Ugarte oraz B. Monteja,
oraz przez
Micron Europe Ltd, z siedzibą w Berkshire (Zjednoczone Królestwo),
i
Micron Technology Italia Srl, z siedzibą w Avezzano (Włochy),
reprezentowane przez B. O’Connora, solicitor, oraz adwokata D. Luffa,
interwenienci,
mającej za przedmiot wniosek o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 1480/2003 z dnia 11 sierpnia 2003 r. nakładającego ostateczne cło wyrównawcze i stanowiącego o ostatecznym poborze cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych mikroukładów elektronicznych znanych jako pamięć „DRAM” (dynamic random access memories – pamięć dynamiczna o dostępie bezpośrednim) pochodzących z Republiki Korei (Dz.U. L 212, str. 1),
PREZES CZWARTEJ IZBY
SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI
WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
wydaje następujące
Postanowienie
Postępowanie
1 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 14 listopada 2003 r. Hynix Semiconductor Inc. (zwana dalej „Hynix”), spółka prawa koreańskiego z siedzibą w Kyoungi‑Do (Korea), wniosła skargę o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 1480/2003 z dnia 11 sierpnia 2003 r. nakładającego ostateczne cło wyrównawcze i stanowiącego o ostatecznym poborze cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych mikroukładów elektronicznych znanych jako pamięć DRAM (dynamic random access memories – pamięć dynamiczna o dostępie bezpośrednim) pochodzących z Republiki Korei (Dz.U. L 212, str. 1, zwane dalej „zaskarżonym rozporządzeniem”). Hynix żąda stwierdzenia nieważności całości i tytułem ewentualnym stwierdzenia nieważności części zaskarżonego rozporządzenia.
2 Pismami, które wpłynęły do sekretariatu Sądu odpowiednio w dniach 28 stycznia, 16 lutego i 11 marca 2004 r., Micron Europe Ltd, spółka prawa angielskiego z siedzibą w Berkshire (Zjednoczone Królestwo) i Mikron Technology Italia Srl, spółka prawa włoskiego z siedzibą w Avezzano (Włochy) (zwane dalej razem „Micron”), Komisja oraz Infineon Technologies AG (zwana dalej „Infineon”), spółka prawa niemieckiego z siedzibą w Monachium (Niemcy), wniosły o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenientów popierających żądania Rady.
3 Pismami, które wpłynęły do sekretariatu Sądu w dniu 11 marca 2004 r., Citibank, NA Seoul Branch (Korea) (zwana dalej „Citibank”), spółka prawa koreańskiego z siedzibą w Seulu (Korea) i Korean Exchange Bank (zwana dalej „KEB”), spółka prawa koreańskiego z siedzibą w Seulu, wniosły o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenientów popierających żądania Hynix.
4 Wnioski o dopuszczenie do sprawy zostały doręczone stronom. Strony przedstawiły uwagi na piśmie.
5 Odrębnymi pismami, które wpłynęły do sekretariatu Sądu w dniach 13 i 14 kwietnia oraz 19 maja 2004 r., Hynix wniosła o to, aby niektóre dokumenty procesowe i informacje tajne czy poufne nie zostały doręczone Infineon, Micron, Citibankowi i KEB wraz ze skargą wszczynającą postępowanie, w przypadku gdyby ich interwencja została dopuszczona. Sporządziła ona jawną wersję tego pisma procesowego.
6 W dniu 1 czerwca 2004 r. Rada złożyła w sekretariacie Sądu odpowiedź na skargę.
7 Postanowieniami z dnia 14 lipca 2004 r. prezes czwartej izby uwzględnił wnioski interwencyjne Komisji, Infineon i Micron oraz zastrzegł do późniejszego rozpoznania kwestię zasadności wniosków o zachowanie poufności w odniesieniu do skargi wszczynającej postępowanie w stosunku do Infineon i Micron.
8 Pismem, które wpłynęło do sekretariatu Sądu w dniu 15 lipca 2004 r., Hynix wniosła o to, aby niektóre dokumenty procesowe i informacje tajne czy poufne nie zostały wraz z odpowiedzią na skargę doręczone Infineon, Micron oraz, przy założeniu że ich interwencja zostałaby dopuszczona, Citibankowi i KEB. Sporządziła ona jawną wersję tego pisma procesowego. Prezes zastrzegł ten wniosek do późniejszego rozpoznania.
9 W pismach, które wpłynęły do sekretariatu Sądu w dniu 16 września 2004 r., Infineon i Micron przedstawiły uwagi na piśmie w sprawie wniosków Hynix o zachowanie poufności, w wyznaczonym w tym celu terminie.
10 Pismem, które wpłynęło do sekretariatu Sądu w dniu 21 września 2004 r., Hynix poinformowała Sąd, że występując z wnioskiem w przedmiocie poufności w stosunku do załącznika B3 do odpowiedzi na skargę, nie usunęła ona poufnej wersji tego dokumentu z jawnej wersji odpowiedzi na skargę, którą przedstawiła w dniu 15 lipca 2004 r. i przesłała do Infineon i Micron. Wystąpiła ona o nakazanie, aby Infineon i Micron zwróciły ten dokument do Sądu, w oczekiwaniu na decyzję w sprawie zasadności wniosku o zachowanie poufności. Prezes uwzględnił ten wniosek.
11 Pismem, które wpłynęło do sekretariatu Sądu w dniu 11 października 2004 r., Rada wniosła, aby do załączników B3, B15, B18, B26, B27 i B38 do odpowiedzi na skargę zastosować poufność w odniesieniu do Infineon, Micron i, przy założeniu że ich interwencja zostałaby dopuszczona, w odniesieniu do Citibanku i KEB. Prezes zastrzegł ten wniosek do późniejszego rozpoznania.
12 Ponadto w tym samym piśmie Rada wniosła o nakazanie Infineon i Micron, którym omawiane dokumenty procesowe zostały doręczone przy braku wcześniejszego wniosku Rady lub Hynix w przedmiocie poufności, zwrotu ich do Sądu, w oczekiwaniu na decyzję o zasadności jej wniosku w przedmiocie poufności.
13 Postanowieniem z dnia 29 października 2004 r. prezes uwzględnił wnioski interwencyjne Citibanku i KEB i zastrzegł do późniejszego rozpoznania wnioski o zachowanie poufności w odniesieniu do pism procesowych w stosunku do nich. Prezes uwzględnił ten wniosek.
14 W pismach, które wpłynęły do sekretariatu Sądu w dniach 25 i 28 października 2004 r., Infineon i Micron przedstawiły uwagi na piśmie w przedmiocie wniosku Rady o zachowanie poufności.
15 Citibank nie przedstawił uwag na piśmie w sprawie wniosków o zachowanie poufności.
16 Ze swej strony KEB przedstawiła uwagi na piśmie ograniczone do pewnych dokumentów procesowych objętych wnioskiem Rady o zachowanie poufności.
W przedmiocie wniosków o zachowanie poufności
17 Artykuł 116 § 2 regulaminu Sądu stanowi w pierwszym zdaniu, że interwenientowi przekazuje się wszelkie dokumenty procesowe doręczane stronom, a w zdaniu drugim, że prezes może jednak, na wniosek jednej ze stron, nie doręczać dokumentów tajnych lub poufnych.
18 Przepis ten ustanawia zasadę, że wszystkie dokumenty procesowe doręczane stronom muszą zostać doręczone interwenientom i jedynie w drodze odstępstwa pozwala nie doręczać niektórych tajnych lub poufnych dokumentów lub informacji (postanowienia Sądu z dnia 4 kwietnia 1990 r. w sprawie T‑30/89 Hilti przeciwko Komisji, Rec. str. II‑163, opublikowane we fragmentach, pkt 10, i prezesa pierwszej izby Sądu z dnia 5 sierpnia 2003 r. w sprawie T‑168/01 Glaxo Wellcome przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 34).
19 W tym przypadku należy oddzielnie zbadać, czy wnioski o zachowanie poufności, po pierwsze, Hynix i, po drugie, Rady uzasadniają zastosowanie odstępstwa od tej zasady.
W przedmiocie wniosku Hynix o zachowanie poufności
Przedmiot i uzasadnienie wniosku
20 Hynix wnosi o to, by pewne dokumenty procesowe i informacje zawarte w skardze wszczynającej postępowanie i w odpowiedzi na skargę nie zostały doręczone Infineon, Micron, Citibankowi i KEB.
21 Wnioskiem tym objęte są następujące dokumenty i informacje:
[…]
Uwagi interwenientów
22 Infineon w całości kwestionuje zasadność wniosku o zachowanie poufności.
23 Po pierwsze, twierdzi ona, że wniosek ten nie zawiera ogólnego opisu większości dokumentów i informacji, których dotyczy. i wobec powyższego uniemożliwia jej ustalenie, czy zachowanie ich poufności jest uzasadnione, chociaż niektóre z nich mogłyby mieć znaczenie w ramach kilku z siedemnastu zarzutów przedstawionych przez Hynix i mogłyby być konieczne, aby Infineon skorzystała ze swoich praw. Jest tak w przypadku następujących informacji, w stosunku do których wystąpiono z wnioskiem o zachowanie poufności:
[…]
24 Po drugie, Infineon twierdzi, że wniosek nie uwzględnia wymogu uzasadnienia ustanowionego w pkt VIII ust. 3 Praktycznych instrukcji dla stron (Dz.U. 2002, L 87, str. 48) przez to, że opisując treść dokumentów i informacji, których dotyczy, w przypadku większości z nich nie wyjaśnia powodów, które miałyby prowadzić do uznania ich za tajne lub poufne. Jest tak w przypadku następujących informacji, w stosunku do których wystąpiono z wnioskiem o zachowanie poufności:
[…]
25 Po trzecie, Infineon twierdzi, że fakt, iż w trakcie postępowania administracyjnego Komisja zastosowała poufność do pewnych dokumentów i informacji zawartych we wniosku, oraz fakt, że umowa między wnioskodawczynią a osobami trzecimi określa, że do niektórych z tych informacji będzie zastosowana poufność, same nie uzasadniają pominięcia tych dokumentów i informacji w aktach sprawy przekazanych interwenientom. Deklaruje, że jest ona gotowa do zobowiązania się do nieujawniania tych dokumentów i informacji oraz niewykorzystywania ich do innych celów niż na cele obecnego sporu. Zatem niewątpliwie nie jest uzasadnione zachowanie poufności następujących dokumentów:
[…]
26 Po czwarte, Infineon uważa, że pewne informacje zawarte we wniosku mają charakter historyczny lub są zdezaktualizowane i że inne informacje są dostępne publicznie lub dla specjalistycznych kręgów. Zatem wydaje się nieuzasadnione zachowanie poufności następujących dokumentów:
[…]
27 Po piąte, Infineon twierdzi, że pkt VIII ust. 2 Praktycznych instrukcji dla stron przewiduje, że wniosek o zachowanie poufności musi być ściśle ograniczony do tego co konieczne i tylko w wyjątkowych przypadkach może odnosić się do całości załączonego dokumentu. W szczególności wątpi ona w to, czy uzasadniony jest wniosek o zachowanie poufności w stosunku do całości załącznika LII do skargi i załączników B30 i B31 do odpowiedzi na skargę.
28 Po szóste, Infineon zauważa, że załącznik XXXVIII do skargi wszczynającej postępowanie zawiera poufną wersję odpowiedzi władz koreańskich na kwestionariusz skierowany przez Komisję w trakcie postępowania administracyjnego, że dokument ten nie został przekazany przez Komisję stronom omawianego postępowania i wydaje się, że został on przekazany Hynix przez same władze koreańskie. Sprzeciwia się ona temu, że poufna wersja została wyłączona z akt, które zostały jej przekazane i że zastąpiono ją wersją jawną. Uważa ona, że zakładając, iż dokument ten zawiera tajne i poufne informacje, musi on w każdym razie zostać przekazany w całości zgodnie z zasadą równości broni.
29 Po siódme, Infineon zasadniczo wyraża wątpliwości co do tego, czy tajne lub poufne są:
[…]
30 Micron ze swojej strony ogranicza swoje zastrzeżenia do załącznika B3 do odpowiedzi na skargę. Uważa ona, że dokument ten ma szczególne znaczenie w ramach zarzucanego przez Radę wobec Hynix braku współpracy i możliwości, jaką miała ta instytucja, oparcia się na dostępnych faktach i danych oraz w ramach zarzutu odnoszącego się do stwierdzenia istnienia wkładu finansowego władz publicznych i obliczenia kwoty dotacji. Wątpi ona zatem, czy dotyczący tego wniosek może być w całości dopuszczony.
Ocena prezesa
31 Po pierwsze, do strony, która występuje z wnioskiem o zachowanie poufności należy wyszczególnienie objętych nim dokumentów i informacji oraz należyte uzasadnienie ich poufnego charakteru (postanowienie prezesa pierwszej izby Sądu w składzie powiększonym z dnia 8 listopada 2000 r. w sprawie T‑246/99 Tirrenia di Navigazione i in. przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 20, ww. w pkt 18 postanowienie w sprawie Glaxo Wellcome przeciwko Komisji, pkt 36 i 37). Instrukcje sekretariatu Sądu Pierwszej Instancji (Dz.U. 1994, L 78, str. 32), ostatnio zmienione (Dz.U. 2002, L 160, str. 1), powtarzają te wymogi w art. 5 ust. 4 akapit pierwszy podobnie jak Praktyczne instrukcje dla stron w pkt VIII ust. 3.
32 W tym przypadku wniosek spełnia wymóg dokładności, z wyjątkiem części odnoszących się do załączników XII, XXII, XXVII, XXXV, XXXVIII, XXXIX, XL i XLI do skargi wszczynającej postępowanie. W istocie dla tych dokumentów w żadnym momencie nie precyzuje on, wykluczenia których informacji z pism doręczanych interwenientom się domaga. Ponadto z jawnej wersji tego pisma, które zostało doręczone interwenientom, znaczną część omawianych informacji usunięto bez jakiegokolwiek oznaczenia tych usunięć. Wobec powyższego interwenienci nie mogą stwierdzić, o jakie informacje chodzi, a tym bardziej przedstawić swoich uwag na temat ich poufności i konieczności doręczenia im owych informacji
33 Jednakże indywidualne badanie tych dokumentów prowadzi do stwierdzenia, że omawiane informacje, których liczba jest znaczna, mieszczą się w dwóch kategoriach. Pierwsza obejmuje informacje tajne i poufne, wspomniane w innych miejscach pism procesowych, w stosunku do których Hynix wnosi o zachowanie poufności, i informacje wyłącznie tego samego rodzaju. Druga obejmuje informacje, które w żadnym wypadku nie są tajne ani poufne. W tych bardzo szczególnych okolicznościach, ze względu na ekonomikę procesową, należy już na tym etapie wydać rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku dotyczącego tych dokumentów. Jednakże konieczne będzie uwzględnienie nieprecyzyjnego charakteru oraz ogólnikowości i lakoniczności uzasadnienia wniosku dotyczącego tych dokumentów.
34 Jeśli chodzi o wymóg uzasadnienia, to należy go oceniać w świetle charakteru każdego z omawianych dokumentów i informacji. W istocie z orzecznictwa wynika, że można dokonać rozróżnienia między, z jednej strony, informacjami, które są z natury tajne, takimi jak tajemnice handlowe, związane z konkurencją, tajemnice finansowe lub księgowe (zob. podobnie postanowienia: prezesa piątej izby Sądu w składzie powiększonym z dnia 26 lutego 1996 r. w sprawie T‑395/94 Atlantic Container Line i in. przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 4; prezesa czwartej izby Sądu w składzie powiększonym z dnia 6 lutego 1997 r. w sprawie T‑322/94 Union Carbide przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 24; prezesa czwartej izby Sądu w składzie powiększonym z dnia 4 marca 1997 r. w sprawie T‑234/95 DSG przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 15, i prezesa piątej izby Sądu z dnia 23 kwietnia 2001 r. w sprawie T‑77/00 Esat Telecommunications przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 84) lub poufne, takie jak informacje o charakterze całkowicie wewnętrznym (postanowienia: prezesa drugiej izby Sądu z dnia 21 marca 1994 r. w sprawie T‑24/93 Compagnie maritime belge transports i Compagnie maritime belge przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 12, i prezesa czwartej izby Sądu w składzie powiększonym z dnia 25 czerwca 1997 r. w sprawie T‑215/95 Telecom Italia przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 18), a z drugiej strony, innymi dokumentami lub informacjami, które mogą być tajne lub poufne, z powodów, które musi przytoczyć wnioskodawca (zob. podobnie, postanowienia Sądu z dnia 13 listopada 1996 r. w sprawie T‑14/96 BAI przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 14, i ww. postanowienie w sprawie Esat Telecommunications przeciwko Komisji, pkt 27, 45, 50, 80 i 87).
35 W tym przypadku indywidualne badanie informacji, w stosunku do których Infineon uważa, że wniosek pozbawiony jest uzasadnienia, prowadzi do stwierdzenia, że wszystkie one składają się z cyfr lub dokładnych danych o charakterze handlowym, konkurencyjnym i finansowym oraz że wystarczy, celem spełnienia wymogu uzasadnienia, krótki opis ze wskazaniem, czy są one, w zależności od przypadku, tajne lub poufne, jak to uczyniła Hynix.
36 Po drugie, jeżeli strona występuje z wnioskiem na podstawie art. 116 § 2 zdanie drugie regulaminu Sądu, do prezesa należy wydanie orzeczenia wyłącznie w przedmiocie dokumentów i informacji, których poufność jest kwestionowana (postanowienia: prezesa trzeciej izby Sądu z dnia 15 października 2002 r. w sprawie T‑203/01 Michelin przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 10, i z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie T‑287/01 Bioelettrica przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 12).
37 W tym przypadku zastrzeżenia Infineon dotyczą całości wniosku, w tym także, aczkolwiek istnieją co do tego wątpliwości, załączników XXIX (str. 625 i 626), XXXI i XXXV do skargi wszczynającej postępowanie, załączników B3 i B36 do odpowiedzi na skargę i niektórych nowych informacji zawartych w załącznikach XII, XIII (str. 347 i 348), XVII (str. 429), XVIII (str. 433), XXII i XXIX (str. 622 i 623) do skargi wszczynającej postępowanie. Należy więc rozstrzygnąć w przedmiocie wszystkich wskazanych dokumentów i informacji.
38 Po trzecie, w zakresie w jakim kwestionuje się wniosek przedstawiony na podstawie art. 116 § 2 zdanie drugie regulaminu Sądu, do prezesa należy w pierwszej kolejności zbadanie, czy dokumenty i informacje, których poufność jest kwestionowana, są tajne lub poufne.
39 W tym badaniu prezes nie jest związany umową o zachowaniu poufności, którą wnioskodawczyni ewentualnie zawarła z osobą trzecią w przedmiocie dokumentów lub informacji go dotyczących i zawartych w pismach (postanowienie prezesa piątej izby w składzie powiększonym Sądu z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie T‑102/96 Gencor przeciwko Komisji, Rec. str. II‑879, pkt 17, 18 i 19). W tym przypadku nie jest konieczne wzywanie Hynix do przedstawienia umów o zachowaniu poufności, na którą powoływała się na poparcie swojego wniosku.
40 Prezes nie jest ponadto związany faktem, że niektóre dokumenty i informacje zostały przez Komisję potraktowane jako poufne w trakcie postępowania administracyjnego, które doprowadziło do wydania zaskarżonego aktu. Przeciwnie, jego zadaniem jest zbadanie, czy dany dokument lub informacja są rzeczywiście tajne lub poufne (zob. podobnie ww. w pkt 39 postanowienie w sprawie Gencor przeciwko Komisji, pkt 67; postanowienia: prezesa drugiej izby Sądu z dnia 8 czerwca 1998 r. w sprawie T‑22/97 Kesko Oy przeciwko Komisji, niepublikowany w Zbiorze, pkt 14; prezesa piątej izby Sądu z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie T‑65/98 van den Bergh Foods przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 27, i ww. w pkt 31 postanowienie w sprawie Tirrenia di Navigazione i in. przeciwko Komisji, pkt 23).
41 Jednakże w sporach, których przedmiotem jest akt wydany na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2026/97 z dnia 6 października 1997 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 288, str. 1), właściwe może okazać się uwzględnienie faktu, że w ramach postępowania administracyjnego, które doprowadziło do wydania tego aktu, instytucje, otrzymawszy należycie uzasadniony wniosek, zgodziły się na zachowanie poufności dokumentów lub informacji przekazanych przez stronę lub dostarczonych jako poufne na podstawie art. 29 tego rozporządzenia.
42 Wreszcie po czwarte, jeżeli badanie doprowadzi go do wniosku, że pewne dokumenty i informacje, których poufność jest kwestionowana, są tajne lub poufne, do prezesa należy następnie dokonanie oceny i wyważenie interesów w sprawie w odniesieniu do każdego dokumentu i każdej informacji.
43 W tej kwestii ocena okoliczności, w których można zastosować odstępstwo przewidziane w art. 116 § 2 zdanie drugie regulaminu Sądu, jest odmienna w zależności od tego, czy o zachowanie poufności wniesiono w interesie wnioskodawczyni czy też w interesie osoby trzeciej.
44 Jeżeli o zachowanie poufności wniesiono w interesie wnioskodawczyni, prezes dokonuje owej oceny w zakresie poszczególnych informacji i dokumentów poprzez przeciwstawienie uzasadnionemu dążeniu owej osoby do uniknięcia poważnego naruszenia jej interesów równie uzasadnionemu dążeniu interwenientów do zapoznania się z informacjami niezbędnymi do korzystania przez nich z ich uprawnień procesowych (zob. ww. w pkt 18 postanowienia: w sprawie Hilti przeciwko Komisji, pkt 11, i w sprawie Glaxo Wellcome przeciwko Komisji, pkt 35).
45 Jeżeli o zachowanie poufności wniesiono w interesie osoby trzeciej, prezes dokonuje owej oceny w zakresie poszczególnych informacji i dokumentów poprzez przeciwstawienie uzasadnionemu interesowi owej osoby trzeciej do zachowania rzeczonych dokumentów i informacji w tajemnicy dążeniu interwenientów do zapoznania się z informacjami niezbędnymi do korzystania przez nich z ich uprawnień procesowych (zob. ww. w pkt 39 postanowienie w sprawie Gencor przeciwko Komisji, i ww. w pkt 18 postanowienie w sprawie Glaxo przeciwko Komisji, pkt 50).
46 W każdym razie, mając na uwadze kontradyktoryjny i publiczny charakter postępowania przed sądem, wnioskodawczyni musi liczyć się z możliwością, że pewne tajne lub poufne dokumenty lub informacje, które pragnie ona dołączyć do akt sprawy, okażą się niezbędne dla interwenientów do korzystania z ich uprawnień procesowych i w związku z tym będą musiały zostać im doręczone (postanowienie Sądu z dnia 29 maja 1997 r. w sprawie T‑89/96 British Steel przeciwko Komisji, Rec. str. II‑835, pkt 24; zob. również podobnie postanowienie prezesa drugiej izby Sądu z dnia 2 czerwca 1992 r. w sprawie T‑57/91 NALOO przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 16).
47 Wreszcie nieistotne jest, że – jak w tym przypadku – interwenient deklaruje gotowość zobowiązania się do nieujawniania dokumentów lub informacji, których niedoręczania się domagano, i do wykorzystania ich wyłącznie do celów swojej interwencji. W istocie bowiem strony i interwenienci w sporze mają zawsze obowiązek wykorzystywania przekazywanych im pism procesowych wyłącznie do celów związanych z korzystaniem z przysługujących im uprawnień procesowych (wyrok Sądu z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie T‑174/95 Svenska Journalistförbundet przeciwko Radzie, Rec. str. II‑2289, pkt 137, i ww. w pkt 18 postanowienie w sprawie Glaxo Wellcome przeciwko Komisji, pkt 28).
48 W świetle tych zasad należy zbadać wniosek Hynix, szczególnie traktując załączniki XII, XXII, XXVII, XXXV, XXXVIII, XXXIX, XL i XLI do skargi wszczynającej postępowanie, z uwzględnieniem ustaleń zawartych w pkt 32 powyżej.
– W przedmiocie wniosku dotyczącego dokumentów i informacji innych niż załączniki XII, XXII, XXVII, XXXV, XXXVIII, XXXIX, XL i XLI do skargi wszczynającej postępowanie
49 W pierwszej kolejności z utrwalonego orzecznictwa wynika, że jeżeli ta sama informacja jest powtarzana wielokrotnie w pismach procesowych, a strona nie wystąpi z wnioskiem o zachowanie poufności w stosunku do każdego z fragmentów, w których informacja ta jest umieszczona, tak iż będzie ona w każdym przypadku podana do wiadomości interwenientów, dotyczący jej wniosek może zostać tylko oddalony (postanowienia: prezesa drugiej izby Sądu w składzie powiększonym z dnia 9 listopada 1994 r. w sprawie T‑9/93 Schöller Lebensmittel przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 11; prezesa czwartej izby Sądu z dnia 16 września 1998 r. w sprawie T‑252/97 Dürbeck przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 13, i ww. w pkt 40 postanowienie w sprawie van den Bergh Foods przeciwko Komisji, pkt 21), mając na względzie, że jest on bezcelowy.
50 W tym przypadku odnosi się to do znacznej liczby informacji, które są wymienione we wniosku i w samych pismach procesowych. Informacje te obejmują:
[…]
51 Wobec powyższego wniosek w zakresie tych informacji może zostać tylko oddalony.
52 W odniesieniu do pozostałej części wniosku należy najpierw odnotować, że skarga wszczynająca postępowanie, 63 załączonych do niej dokumentów, odpowiedź na skargę i 38 załączonych do niej dokumentów obejmują ponad 4000 stron, a następnie, że Hynix wnioskuje o zachowanie poufności w stosunku do bardzo dużej liczby informacji.
53 W takich okolicznościach nie jest możliwe dokładne badanie, czy każda informacja objęta wnioskiem jest umieszczona w innych fragmentach pism procesowych niż fragmenty wskazane przez wnioskodawczynię. W związku z tym należy rozumieć, że zachowanie poufności w stosunku do niektórych informacji będzie skuteczne tylko o tyle, o ile nie okaże się później, że pewne informacje traktowane jako poufne znajdują się we fragmentach pism procesowych doręczonych interwenientom.
54 W drugiej kolejności indywidualne badanie dokumentów i informacji, innych niż wymienione w pkt 50 powyżej, prowadzi do wniosku, że niektóre z nich nie są ani tajne, ani poufne.
55 Po pierwsze, tak jest w przypadku informacji, które dotyczą interwenientów i muszą być im znane (ww. w pkt 34 postanowienie w sprawie Compagnie maritime belge transports i Compagnie maritime belge przeciwko Komisji, pkt 13 i 14). W tym przypadku ma to zatem zastosowanie do:
[…]
56 Po drugie, jest tak w przypadku informacji, które są dostępne, jeśli nawet nie powszechnie, to przynajmniej dla wyspecjalizowanych kręgów (ww. w pkt 34 postanowienie w sprawie Compagnie maritime belge transports i Compagnie maritime belge przeciwko Komisji, pkt 14; ww. w pkt 46 postanowienie w sprawie British Steel przeciwko Komisji, pkt 26, i ww. w pkt 18 postanowienie w sprawie Glaxo Wellcome przeciwko Komisji, pkt 43). W tym przypadku dotyczy to zatem informacji, w stosunku do których wystąpiono z wnioskiem o zachowanie poufności w pkt 322 i w przypisie na stronie nr 269 skargi wszczynającej postępowanie. W istocie zawierają one oświadczenia Standard & Poor’s dotyczące jego decyzji o obniżeniu oceny Hynix w październiku 2001 r., które z zasady przeznaczone są dla inwestorów zainteresowanych taką decyzją.
57 Po trzecie, jest tak w przypadku informacji, które interwenienci już poznali lub mogą już je legalnie poznać (ww. w pkt 34 postanowienie w sprawie Telecom Italia przeciwko Komisji, pkt 19, i ww. w pkt 18 postanowienie w sprawie Glaxo Wellcome przeciwko Komisji, pkt 45) oraz informacji, które wyraźnie wynikają lub które mogą być wywnioskowane z informacji, które są im znane lub które zostaną im przekazane (ww. w pkt 34 postanowienie w sprawie DSG przeciwko Komisji, pkt 14; postanowienie prezesa drugiej izby Sądu w składzie powiększonym z dnia 3 lipca 1998 r. w sprawie T‑143/96 Volkswagen i Volkswagen Sachsen przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 20 i 32, oraz ww. w pkt 18 postanowienie w sprawie Glaxo Wellcome przeciwko Komisji, pkt 45). W tym przypadku ma to zatem zastosowanie do:
(omissis)
58 Natomiast załącznik B3 do odpowiedzi na skargę nie może być traktowany jako udostępniony Infineon i Micron zgodnie z prawem w zakresie, w jakim Hynix, która od samego początku wystąpiła z wnioskiem o zachowanie jego poufności, we właściwym czasie stwierdziła, że przekazanie go interwenientom nastąpiło w wyniku merytorycznej pomyłki, i wystąpiła o nakazanie zwrotu tego dokumentu Sądowi.
59 Po czwarte, jest tak w przypadku informacji, które nie są w wystarczającym stopniu konkretne lub precyzyjne, aby być tajnymi lub poufnymi (zob. podobnie postanowienia: Sądu z dnia 10 lutego 1995 r. w sprawie T‑154/94 CSF i CSMSE przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 32; prezesa czwartej izby Sądu w składzie powiększonym z dnia 26 lutego 1996 r. w sprawie T‑322/94 Union Carbide przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 34, oraz ww. w pkt 39 postanowienie w sprawie Gencor przeciwko Komisji, pkt 40). W tym przypadku dotyczy to następujących informacji, w stosunku do których wystąpiono z wnioskiem o zachowanie poufności:
[…]
60 Po piąte, jest tak w przypadku informacji, które były tajne lub poufne, ale które mają pięć lat lub więcej i z tego powodu muszą być traktowane jako historyczne, chyba że, w drodze wyjątku, wnioskodawczyni wykaże, że pomimo ich wieku informacje te wciąż są istotnymi elementami jej pozycji handlowej lub pozycji handlowej zainteresowanej osoby trzeciej (zob. ww. w pkt 18 postanowienie w sprawie Glaxo Wellcome przeciwko Komisji, pkt 39; zob. również podobnie postanowienie prezesa Sądu z dnia 16 lipca 1997 r. w sprawie T‑126/96 BFM przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 25). W tym przypadku jako historyczne muszą być traktowane:
[…]
61 Wobec powyższego wniosek w zakresie informacji wymienionych w pkt 55, 56 i 57 oraz 59 i 60 powyżej należy oddalić.
62 W trzeciej kolejności indywidualne badanie dokumentów i informacji innych niż wymienione w tych punktach prowadzi do wniosku, że wszystkie one są bądź tajne, bądź poufne.
63 Po pierwsze, jest tak w przypadku niektórych informacji zaszyfrowanych lub technicznych dotyczących polityki handlowej i konkurencyjnej pozycji wnioskodawczyni lub zainteresowanej osoby trzeciej. W istocie, jeśli informacje takie są konkretne, precyzyjne i nowe, to z natury są tajemnicami handlowymi (ww. w pkt 18 postanowienie w sprawie Hilti przeciwko Komisji, pkt 20, oraz ww. w pkt 34 postanowienie w sprawie Atlantic Container Lines i in. przeciwko Komisji, pkt 4). W tym przypadku dotyczy to:
[…]
64 Po drugie, jest tak w przypadku niektórych informacji zaszyfrowanych lub technicznych dotyczących sytuacji finansowej wnioskodawczyni lub zobowiązań zaciągniętych przez nią w tym zakresie wobec osób trzecich. W istocie, jeśli informacje takie są konkretne, precyzyjne i nowe, to z natury są tajemnicami handlowymi (zob. podobnie postanowienie prezesa trzeciej izby Sądu w składzie powiększonym z dnia 20 października 1994 r. w sprawie T‑170/94 Shanghaï Bicycle przeciwko Radzie, niepublikowane w Zbiorze, pkt 11; ww. w pkt 59 postanowienie z dnia 26 lutego 1996 r. w sprawie Union Carbide przeciwko Komisji, pkt 29 i 30, oraz ww. w pkt 34 postanowienie w sprawie DSG przeciwko Komisji, pkt 15). W tym przypadku dotyczy to:
[…]
65 Po trzecie, jest tak w przypadku innych dokumentów i informacji, w których zakresie wnioskodawczyni złożyła należyte wyjaśnienia co do powodów zachowania ich poufnego charakteru.
66 Dotyczy to przede wszystkim załącznika LII do skargi wszczynającej postępowanie, którego badanie prowadzi do wniosku, że dokument ten, zawierający raport Abbie Gregg, musi być wyjątkowo w całości traktowany jako poufny, w zakresie w jakim w szczególności stanowi on niepodzielną całość składającą się z konkretnych, precyzyjnych i nowych informacji handlowych, które z natury są tajemnicami handlowymi Hynix i z oceny tych tajemnic handlowych dokonanej przez autorów tego raportu na zasadach poufności.
67 Dotyczy to następnie załączników B19 i B31 do odpowiedzi na skargę, której badanie prowadzi do wniosku, że dokumenty te, zawierając propozycję zmiany struktury finansowania Hynix przedstawioną przez Salomon Smith Barney Inc. w kwietniu 2001 r. oraz raport sporządzony przez nią we wrześniu 2001 r., muszą być wyjątkowo w całości traktowane jako poufne, ponieważ, w szczególności, są one poświęcone wysoce poufnym planom strategicznym i finansowym, które mają objąć okres 2001–2005.
68 Dotyczy to wreszcie załącznika B30 do odpowiedzi na skargę. Dokument ten, zawierający raport Monitor Group dotyczący strategii handlowej, finansowej i konkurencyjnej Hynix, znajduje się również w aktach jako załącznik 3 do załącznika XXXV do skargi wszczynającej postępowanie. Jego strony 471–476 mają charakter poufny, z wyjątkiem, w odniesieniu do Infineon i Micron, znajdujących się na stronach 474 i 475 informacji, które ich dotyczą.
69 Z kolei załącznik B3 do odpowiedzi na skargę, o którego zachowanie poufności wnioskują dwie strony, zostanie zbadany w kontekście wniosku Rady o zachowanie poufności (zob. pkt 84–89 poniżej).
70 Wreszcie w czwartej kolejności, wyważenie istniejących interesów prowadzi do stwierdzenia, że spośród tajnych lub poufnych informacji, o których mowa w pkt 63–68 powyżej, informacje wymienione w przypisach na stronach nr 186 i 284 skargi wszczynającej postępowanie wydają się niezbędne do korzystania przez interwenientów z przysługujących im uprawnień procesowych. W istocie ze względu na nieznajomość tych danych liczbowych na próżno prowadziliby oni dyskusję w zakresie zarzutów dotyczących obliczenia kwoty korzyści, do których odnoszą się te dane liczbowe.
71 Wobec powyższego wniosek w odniesieniu do tych informacji należy oddalić.
72 Natomiast żadna z pozostałych badanych tajnych lub poufnych informacji nie jest niezbędna dla korzystania przez interwenientów z uprawnień procesowych, w szczególności jeśli uwzględnić ich streszczenia zawarte w pismach procesowych stron i inne informacje umieszczone w aktach. Ponadto przekazanie niektórych z tych informacji osobom trzecim mogłoby okazać się szkodliwe dla Hynix. Dotyczy to w szczególności dokumentów dołączonych do załącznika LII do skargi wszczynającej postępowanie i do załączników B19 i B31 do odpowiedzi na skargę.
73 Wobec powyższego wniosek w odniesieniu do tych informacji może zostać uwzględniony.
– W przedmiocie wniosku dotyczącego załączników XII, XXII, XXVII, XXXV, XXXVIII, XXXIX, XL i XLI do skargi wszczynającej postępowanie
74 Jak zostało stwierdzone w pkt 32 i 33 powyżej, wniosek w zakresie tych dokumentów jest nieprecyzyjny oraz uzasadniony w sposób ogólny i lapidarny.
75 Indywidualne badanie tych dokumentów, które nie może abstrahować od tych okoliczności, prowadzi do wniosku, że spośród licznych informacji, w stosunku do których wystąpiono z wnioskiem o zachowanie poufności, niektóre nie są ani tajne, ani poufne, bądź dlatego, że dotyczą interwenientów i muszą je oni znać, bądź dlatego, że są one dostępne powszechnie lub dla wyspecjalizowanych kręgów, bądź dlatego, że w znacznej części pochodzą lub można je wywnioskować z informacji, z którymi interwenienci już się zapoznali lub które zostaną im przekazane, bądź dlatego, że nie są w wystarczającym stopniu konkretne lub precyzyjne, bądź też dlatego, że mogą być uważane za historyczne (zob. pkt 55, 56 i 57 oraz 59 i 60 powyżej), bądź wreszcie dlatego, że służą one utrzymywaniu interwenientów w niepewności co do strategicznych decyzji podjętych lub takich, które mają zostać podjęte przez Hynix, a nie ujawnianiu im ich treści (ww. w pkt 46 postanowienie w sprawie British Steel przeciwko Komisji, pkt 31).
76 Są natomiast tajne lub poufne, jako że zawierają precyzyjne, konkretne i nowe dane o charakterze handlowym, konkurencyjnym lub finansowym, następujące informacje:
[…]
77 Wobec powyższego wniosek w zakresie informacji innych niż wymienione w poprzednim punkcie należy oddalić.
78 Wyważenie istniejących interesów prowadzi do stwierdzenia, że tajne lub poufne informacje wymienione w tym punkcie nie są niezbędne dla korzystania przez interwenientów z uprawnień procesowych.
79 W tej kwestii Infineon nie ma racji, twierdząc, że przekazanie mu jawnej wersji załącznika XXXVIII do skargi wszczynającej postępowanie, podczas gdy Hynix dysponowałaby jej wersją poufną, byłoby sprzeczne z zasadą równości broni. Ponieważ tajne lub poufne informacje zawarte w tym dokumencie nie są niezbędne dla korzystania przez interwenientów z uprawnień procesowych, mogą one jako takie nie zostać doręczone interwenientom i nie ma żadnego znaczenia, czy autor danego dokumentu postanowił, do czego miał prawo, przekazać ten dokument jednej ze stron sporu, i tylko jej.
80 Wobec powyższego wniosek w zakresie informacji podlega uwzględnieniu.
W przedmiocie wniosku Rady o zachowanie poufności
Przedmiot i uzasadnienie wniosku
81 Rada wnioskuje o niedoręczenie Infineon, Micron, Citibankowi i KEB całych załączników B3, B15, B18, B26, B27 i B38 do odpowiedzi na skargę. Na poparcie swojego wniosku twierdzi ona w szczególności, że załącznik B3 zawiera poufne informacje dostarczone Komisji w trakcie postępowania administracyjnego przez Hynix oraz przez pewne instytucje bankowe zajmujące się rozdziałem środków klasyfikowanych w zaskarżonym rozporządzeniu jako subsydia. Zauważa ona również, że załączniki inne niż załącznik B3 zawierają dokumenty, na których przedłożenie przez Radę zezwolili autorzy każdego z nich, pod warunkiem że zostaną przekazane jedynie Hynix i Komisji.
Uwagi interwenientów
82 Jedynie Micron i KEB mają zastrzeżenia do wniosku. Zastrzeżenia Micron dotyczą załącznika B3 do odpowiedzi na skargę. Zastrzeżenia KEB wydają się odnosić zasadniczo do dokumentów i informacji, które dotyczą postępowania KEB wobec Hynix i władz koreańskich.
Ocena prezesa
83 Do prezesa należy rozstrzygnięcie wyłącznie w przedmiocie dokumentów i informacji, których poufność, o która strona wnioskuje, jest kwestionowana przez inną stronę lub przez interwenienta (zob. pkt 36 powyżej).
84 Po pierwsze, załącznik B3 do odpowiedzi na skargę, w stosunku do którego zarówno Hynix, jak i Rada wystąpiły z wnioskiem o zachowanie poufności, zawiera sprawozdanie z inspekcji sporządzone przez pracowników Komisji po kontrolach przeprowadzonych w Korei w dniach od 2 do 12 grudnia 2002 r. na podstawie art. 11 i 26 rozporządzenia nr 2026/97 w Hynix, w pewnych instytucjach, które uczestniczyły w środkach klasyfikowanych w zaskarżonym rozporządzeniu jako subsydia, oraz u władz koreańskich. Instytucjami tymi są Korea Deposit Insurance Corp., Korea Export Insurance Corp., Financial Supervisory Commission oraz Financial Supervisory Service, KEB, Korea Development Bank, Woori Bank i Chohung Bank.
85 Z lektury tego sprawozdania z inspekcji, które poprzedzało zaskarżone rozporządzenie i miało charakter przygotowawczy, wynika, że prezentuje ono wymianę poglądów między pracownikami Komisji, którzy odbyli omawiane kontrole, a osobami trzecimi, u których miały one miejsce, w przedmiocie licznych informacji dostarczonych przez te osoby trzecie. Indywidualne badanie tych informacji, które pracownicy Komisji, uwzględniając ważne powody przedstawione przez zainteresowane strony, zobowiązali się traktować jako złożone jako poufne na podstawie art. 29 rozporządzenia nr 2026/97, prowadzi do wniosku, że w rzeczywistości wszystkie one są tajne lub poufne. Ponadto wynika z niego, że informacje te przedstawiono w sposób niepodzielnie związany z wymianą poglądów na ich temat.
86 Należy z tego wyciągnąć wniosek, z zastrzeżeniem szczególnej sytuacji KEB, że dokument ten zawiera nie tylko niepodzielną całość informacji, które są tajne lub poufne dla Hynix i innych osób trzecich (zob. podobnie postanowienie prezesa drugiej izby Sądu z dnia 31 marca 1992 r. w sprawie T‑57/91 NALOO przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, pkt 10), ale jest również wewnętrznym dokumentem roboczym Komisji. Dokument taki nie może być ujawniony samej stronie skarżącej, z wyjątkiem przypadku, gdy wymagają tego szczególne okoliczności danej sprawy, na podstawie poważnych przesłanek, które musi ona przedstawić (postanowienie Trybunału z dnia 18 czerwca 1986 r. w sprawach połączonych 142/84 i 156/84 BAT i Reynolds przeciwko Komisji, Rec. str. 1899, pkt 11, i wyrok Sądu z dnia 8 lipca 2003 r. w sprawie T‑132/01 Euroalliages i in. przeciwko Komisji, Rec. str. II‑2359, pkt 94), chyba że instytucja, która jest jego autorem, postanowi inaczej. W tym przypadku z niekwestionowanego w tym punkcie wniosku Rady wynika, że Komisja zamierzała uchylić poufność tego dokumentu w odniesieniu do Hynix i tylko jej.
87 Wyważenie istniejących interesów uwidacznia, z zastrzeżeniem szczególnej sytuacji KEB, że doręczenie tego dokumentu nie jest niezbędne dla korzystania przez interwenientów z uprawnień procesowych, uwzględniając w szczególności uzasadnienie zaskarżonego rozporządzenia, zarzuty będące przedmiotem dyskusji stron, sposób wykorzystania przez nie tego dokumentu w pismach procesowych i podsumowaniach, których dostarczają inne elementy akt sprawy dotyczące poruszanych w nim kwestii.
88 Z drugiej strony sytuacja KEB jest szczególna. W istocie jedna część sprawozdania z inspekcji poświęcona jest spotkaniu Komisji i przedstawicieli KEB zorganizowanemu w dniu 5 grudnia 2002 r. oraz dokumentom dostarczonym przy tej okazji przez KEB (pkt 77–131 sprawozdania z inspekcji). W zakresie w jakim ta część raportu przedstawia informacje na temat faktów dotyczących KEB, a zatem informacje, które muszą być jej znane, należy uznać, że w odniesieniu do niej część ta nie jest tajna ani poufna (zob. pkt 55 powyżej). Ponieważ w tej części raportu przedstawiona jest wymiana poglądów, których charakter jest poufny, na temat postępowania KEB wobec Hynix i władz koreańskich, po wyważeniu wchodzących w grę interesów można stwierdzić, że przekazanie tej części raportu jest konieczne do tego, aby KEB mogła korzystać ze swoich praw, a w szczególności, aby mogła uczestniczyć w sporze na temat zarzutów dotyczących charakterystyki wkładu finansowego koreańskich władz publicznych, co jest jedną z głównych osi sporu.
89 Wobec powyższego wniosek w zakresie załącznika B3 do odpowiedzi na skargę może zostać uwzględniony, z wyjątkiem pkt 77–131 sprawozdania z inspekcji w odniesieniu do KEB, które powinny zostać jej doręczone.
90 Po drugie, badanie załączników B15 (umowa zawarta między Korea Credit Guarantee Fund a radą kredytowych instytucji finansowych Hynix, do których należy KEB) i B18 (dokument przedstawiony jako dostarczony Komisji przez KEB w trakcie postępowania administracyjnego) do odpowiedzi na skargę prowadzi do wniosku, że dokumenty te dotyczą KEB i nie są w stosunku do niej tajne ani poufne (zob. pkt 55 powyżej).
91 Wobec powyższego wniosek w zakresie tych dokumentów należy oddalić.
92 Po trzecie, badanie załączników B26, B27 i B38 do odpowiedzi na skargę wykazało, że dokumenty te nie dotyczą KEB, a zatem nie dotyczą ich jej zastrzeżenia. Wniosek nie jest w związku z tym kwestionowany w ich zakresie przez żadnego z interwenientów. Wobec powyższego postępowanie w tym zakresie należy umorzyć.
93 Wreszcie przyjęto pisemne oświadczenia Infineon i Micron, że nie zatrzymały one kopii poufnych wersji załączników odpowiedzi na skargę, które zostały im przekazane z powodu materialnej pomyłki Hynix i terminu przedstawienia przez Radę wniosku o zachowanie poufności.
Z powyższych względów
PREZES CZWARTEJ IZBY SĄDU
postanawia, co następuje:
1) Postępowanie zostaje umorzone w zakresie wniosku o zachowanie poufności załączników B26, B27 i B38 do odpowiedzi na skargę.
2) Wniosek o zachowanie poufności zostaje uwzględniony wobec Citibanku, NA Seoul Branch (Korea), Infineon Technologies AG, Korea Exchange Bank, Micron Europe Ltd oraz Micron Technology Italia Srl w zakresie dokumentów i informacji wymienionych w załączniku do niniejszego postanowienia.
3) W pozostałym zakresie wnioski o zachowanie poufności zostają oddalone.
4) Jawna część akt postępowania zostanie przedstawiona przez stronę, która jest jej autorem i doręczona przez sekretarza interwenientom wymienionym w pkt 2 sentencji postanowienia.
5) Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 22 lutego 2005 r.
H. Jung | H. Legal | H. Legal |