Προσφυγή της 13ης Φεβρουαρίου 2012 - Sedghi και Azizi κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-66/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Ali Sedghi (Τεχεράνη, Ιράν) και Ahmad Azizi (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) [εκπρόσωποι: S. Gadhia και S. Ashley, Solicitors, D. Wyatt, QC (Queen's Counsel), και M. Lester, Barrister]

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την απόφαση 2011/783/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2011, L 319, σ. 71) και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1245/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2011, L 319, σ. 11), στο μέτρο που αφορούν τους προσφεύγοντες, η δε εκδοθησόμενη απόφαση να έχει άμεση ισχύ χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα,

να κρίνει ανεφάρμοστα στην περίπτωση του δεύτερου προσφεύγοντος τα άρθρα 19, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, και 20 παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ, και το άρθρο 16, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, και

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγοντες προβάλλουν δύο λόγους.

Με τον πρώτο λόγο οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι δεν πληρούται κανένα από τα εκ του νόμου προβλεπόμενα κριτήρια για την καταχώριση των ονομάτων των προσφευγόντων στους οικείους καταλόγους και ότι δεν υφίσταται καμία νομική ή πραγματική βάση για την ανωτέρω καταχώριση. Το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμώντας ότι η καταχώριση των ονομάτων των προσφευγόντων είναι δικαιολογημένη.

Με τον δεύτερο λόγο οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση και ο προσβαλλόμενος κανονισμός επιβάλλουν αδικαιολόγητους και δυσανάλογους περιορισμούς στα θεμελιώδη δικαιώματά τους.

Ο δεύτερος προσφεύγων προβάλλει δύο πρόσθετους λόγους, υποστηρίζοντας ότι

η προσβαλλόμενη απόφαση και ο προσβαλλόμενος κανονισμός συνιστούν αδικαιολόγητο και δυσανάλογο περιορισμό των δικαιωμάτων του ελεύθερης κυκλοφορίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και

το Συμβούλιο δεν είχε αρμοδιότητα να συμπεριλάβει τον δεύτερο προσφεύγοντα βάσει της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, διότι πρόκειται για αμιγώς εσωτερική υπόθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

____________