Wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 4 czerwca 2014 r. – Hemmati przeciwko Radzie

(sprawa T‑68/12)

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej – Zamrożenie funduszy – Zakaz wjazdu i przejazdu – Skarga o stwierdzenie nieważności – Interes prawny – Dopuszczalność – Obowiązek uzasadnienia

1.                     Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Decyzja o zamrożeniu funduszy – Kontrola sądowa zgodności z prawem – Zakres – Artykuł 19 ust. 1 lit. b) i art. 20 ust. 1 lit. b) decyzji 2010/413 – Wyłączenie [art. 275 TFUE; decyzja Rady 2010/413/WPZiB, art. 19 ust. 1 lit. b), art. 20 ust. 1 lit b)] (por. pkt 31–33)

2.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Rozporządzenia Rady przyjęte w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa i przewidujące środki ograniczające wobec Iranu – Akty niewymagające przyjęcia środków wykonawczych w rozumieniu art. 263 akapit czwarty TFUE – Brak bezpośredniego i indywidualnego oddziaływania – Niedopuszczalność (art. 263 akapit czwarty TFUE, art. 275 TFUE; rozporządzenie Rady nr 961/2010, art. 16 ust. 2) (por. pkt 34–36)

3.                     Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom (art. 296 akapit drugi TFUE; decyzja Rady 2010/413/WPZiB, art. 24 ust. 3; rozporządzenie Rady nr 961/2010, art. 36 ust. 3) (por. pkt 50–54, 59, 60, 64, 65)

Przedmiot

Żądnie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 319, s. 71) w zakresie, w jakim na jej podstawie umieszczono nazwisko skarżącego w załączniku II do decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39), oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 961/2010 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 319, s. 11) w zakresie, w jakim na jego podstawie umieszczono nazwisko skarżącego w załączniku VIII do rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 423/2007 (Dz.U. L 281, s. 1), a po drugie, art. 16 ust. 2 rozporządzenia nr 961/2010 oraz art. 19 ust. 1 lit. b) i art. 20 ust. 1 lit. b) decyzji 2010/413 w zakresie, w jakich przepisy te dotyczą skarżącego

Sentencja

1) Skarga zostaje odrzucona jako wniesiona do sądu niewłaściwego do jej rozpoznania w zakresie, w jakim zmierza do stwierdzenie nieważności art. 19 ust. 1 lit. b) i art. 20 ust. 1 lit. b) decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB, oraz jako niedopuszczalna w zakresie, w jakim zmierza do stwierdzenia nieważności art. 16 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 423/2007.

2) Stwierdza się nieważność decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w zakresie, w jakim na jej podstawie nazwisko Abdolnasera Hemmatiego zostało umieszczone w załączniku II do decyzji 2010/413, oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 961/2010 w zakresie, w jakim na jego podstawie nazwisko A. Hemmatiego zostało umieszczone w załączniku VIII do rozporządzenia nr 961/2010.

3) Rada Unii Europejskiej pokrywa cztery piąte własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez A. Hemmatiego.

4) A. Hemmati pokrywa jedną piątą własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez Radę.