Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2012 r. - CD przeciwko Radzie

(Sprawa T-646/11)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: CD (Mińsk, Białoruś) (przedstawiciel: M. Michalauskas, adwokat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/666/WPZiB z dnia 10 października 2011 r. zmieniającej decyzję 2010/639/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Białorusi w zakresie dotyczącym skarżącego;

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1000/2011 z dnia 10 października 2011 r. w sprawie wykonania art. 8a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 765/2006 w sprawie środków ograniczających wobec Białorusi w zakresie dotyczącym skarżącego;

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 11 listopada 2011 r. w sprawie odmowy wykreślenia skarżącego z załącznika III A do decyzji Rady 2010/639/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym urzędnikom z Białorusi, zmienionej decyzją Rady 2011/169/WPZiB z dnia 31 stycznia 2011 r.;

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy, dotyczący niedostatecznego uzasadnienia oraz naruszenia prawa do obrony, z tego względu że uzasadnienie zaskarżonych aktów nie pozwala skarżącemu dochodzić stwierdzenia ich nieważności, a Sądowi przeprowadzić kontroli ich zgodności z prawem.

Drugi zarzut, dotyczący naruszenia zasady odpowiedzialności osobistej, z tego względu że zaskarżone akty ustanawiają odpowiedzialność i sankcje bez wykazania osobistego udziału skarżącego w zdarzeniach stanowiących podstawę tych sankcji.

Trzeci zarzut, dotyczący braku podstawy prawnej, z tego względu że zaskarżone akty nie wskazują żadnej normy prawa pozytywnego, którą skarżący miałby naruszyć.

Czwarty zarzut, dotyczący błędu w ocenie, z tego względu że zaskarżone akty nie mają żadnego uzasadnienia w okolicznościach faktycznych.

Piąty zarzut, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności, z tego względu że osobisty udział skarżącego w podjęciu kolegialnej decyzji będącej podstawą zastosowania sankcji nie był tak istotny jak owa sankcja.

____________