Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2011 r. - Włochy przeciwko Komisji

(Sprawa T-358/11)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciel: P. Marchini, avvocato dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności następujących aktów: decyzji wykonawczej C (2011) 2517 przyjętej przez Komisję Europejską w dniu 15 kwietnia 2011 r. o wyłączeniu finansowania przez Unię Europejską kosztów poniesionych przez Włochy w ramach Sekcji Gwarancji EFOGR dotyczących "Przechowywania publicznego - cukier" w roku finansowym 2006 (ryczałtowa korekta o 10% w odniesieniu do kwoty 171418,00 EUR), 2007 (ryczałtowa korekta o 10% w odniesieniu do kwoty 182006,00 EUR), 2008 (ryczałtowa korekta o 10% w odniesieniu do kwoty 111062,00 EUR), 2009 (ryczałtowa korekta o 10% w odniesieniu do kwoty 34547,00 EUR), "Wzrostu kosztów przechowywania o 35 %" w roku finansowym 2006 (ryczałtowa korekta o 5% w odniesieniu do kwoty 781044,00), "Spóźnionych kontroli stanu zapasów", uznanych w załączniku, o którym mowa w art. 1 tej decyzji za niezgodne z przepisami prawa UE; pisma Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich, Dyrekcji J. Audyt wydatków na cele rolne Komisji Europejskiej nr ARES (2011) 2287 z dnia 3 stycznia 2011 r. i załączonego do niego pkt 2, w których przedstawiono ostateczne powody zajęcia stanowiska w następstwie sprawozdania organu pojednawczego w sprawie 10/IT/435 będących aktami, w oparciu o które została wydana powyższa decyzja; pisma Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich, Dyrekcji J. Audyt wydatków na cele rolne Komisji Europejskiej nr ARES (2010) 57525 z dnia 3 lutego 2010 r. oraz załącznika do niego zawierającego powody wyłączenia finansowania, będących aktami, w oparciu o które została wydana powyższa decyzja;

posiłkowo, uwzględnienie zarzutu niezgodności z prawem rozporządzenia (WE) nr 915/2006.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia istotnych wymogów formalnych (art. 296 TFUE, dawniej: art. 253 TWE) poprzez brak wystarczającej analizy ryczałtowej korekty wydatków "Wzrost kosztów przechowywania o 35 %" w roku finansowym 2006, 2007, 2008 i 2009.

Zdaniem rządu włoskiego, Komisja nie zbadała w sposób należyty dowodów przedstawionych przez A.g.e.a. [Agenzia per le erogazioni in agricoltura (agencja ds. płatności rolnych)] i wykazujących, że badanie rynku zostało przeprowadzone oraz że znane były przyczyny wzrostu cen za wynajem silosów, które wynikały właśnie z trudnej sytuacji jaka w 2005 r. panowała na rynku wynajmu przestrzeni na magazynowanie zapasów cukru.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia istotnych wymogów formalnych (art. 296 TFUE, dawniej: art. 253 TWE) pod kątem braku uzasadnienia w odniesieniu do ryczałtowej korekty wydatków "Wzrost kosztów przechowywania o 35 %" w roku finansowym 2006, 2007, 2008 i 2009.

Według tego zarzutu Komisja nie przedstawiła powodów, ze względu na które zaświadczenia urzędników Agea i taryfikator jednego z głównych przedsiębiorstw zajmujących się magazynowaniem nie zostały uznane za dokumenty dowodowe mogące wykazać, że ogół przedsiębiorstw cukrowniczych wnioskował o podwyższenie cen w skali do 50%.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia i błędnej interpretacji art. 8 rozporządzenia (WE) nr 884/2006 i załącznika I do tego rozporządzenia oraz art. 4 rozporządzenia (WE) nr 2148/96 w wersji zmienionej załącznikiem do rozporządzenia Komisji (WE) nr 915/2006 a także naruszenia zasady pewności prawa, zasady retroaktywności przepisów oraz zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań w odniesieniu do ryczałtowej korekty o 5% w roku finansowym 2006 za "Spóźnione kontrole stanu zapasów".

Rząd włoski utrzymuje, iż Komisja naruszyła przepisy przejściowe zawarte w załączniku I do rozporządzenia nr 884/2006, pkt A/II/5. Ponieważ Agea przeprowadziła już wspomniane czynności w ramach kontroli wewnętrznych na podstawie przepisów krajowych i poinformowała o nich służby Komisji w trakcie inspekcji w maju 2007 r. poprzez przekazanie wszystkich rejestrów załadunku i rozładunku oraz protokołów przepisy przejściowe powinny były znaleźć zastosowanie z takim skutkiem, że nie powinna była zostać nałożona kara na państwo włoskie, które z uwagi na obiektywne trudności organizacyjne w odniesieniu do koordynacji z Agecontrol miało prawo przekazać jedynie dokument mający charakter streszczenia w lutym 2007 r. Rząd włoski zarzuca naruszenie zasad: pewności prawa, zakazu retroaktywności przepisów, ochrony uzasadnionych oczekiwań a także zasady proporcjonalności z tego względu, iż natychmiastowe zastosowanie obowiązku sporządzenia wykazu zapasów w odniesieniu do czynności, które w chwili wejścia w życie ww. rozporządzeń w dniach 23 i 24 czerwca 2006 r. (a w szczególności załącznika do rozporządzenia nr 915/2006) i krótko przed zamknięciem rachunków dotyczących EFOGR za 2006 r. stanowi naruszenie powyższych zasad.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia istotnych wymogów formalnych (art. 296 TFUE, dawniej: art. 253 TWE) pod kątem braku uzasadnienia w odniesieniu do ryczałtowej korekty o 5% w roku finansowym 2006 za "Spóźnione kontrole stanu zapasów".

Zdaniem rządu włoskiego, Komisja nie uzasadniła w sposób należyty braku uwzględnienia propozycji organu pojednawczego, zgodnie z którą nowe przepisy dotyczące terminu na sporządzenie wykazu zapasów zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 915/2006 miały stosować się jedynie do przepływów cukru, które nastąpiły po wejściu w życie tych przepisów a nie ze skutkiem wstecznym do całego roku finansowego 2006, co skutkowałoby obniżeniem ryczałtowej korekty w stosunku odpowiadającym upływowi czasu (ok. 8 miesięcy).

Zarzut piąty dotyczący niezgodności z prawem rozporządzenia nr 915/2006.

Rząd włoski podniósł zarzut niezgodności z prawem tego rozporządzenia w zakresie w jakim nałożyło ono obowiązek prowadzenia wykazu końcowych zapasów w roku finansowym 2004-5 (30 września 2005 r.), początkowych zapasów w roku finansowym 2005-6 (1 października 2005 r.) i końcowych zapasów w roku finansowym 2005-6 (30 września 2006 r.) w trakcie roku finansowego 2006 na zaledwie trzy miesiące przed nowym terminem sporządzenia wykazów. Zdaniem skarżącej, nakazanie w drodze rozporządzenia działań dotyczących faktów, które miały miejsce w przeszłości i już nie istnieją oraz następnie nałożenie sankcji za brak podjęcia takich działań mającej postać ryczałtowej korekty jest sprzeczne z ogólnymi zasadami prawa wspólnotowego.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia istotnych wymogów formalnych (art. 296 TFUE, dawniej: art. 253 TWE) pod kątem braku uzasadnienia i braku przedstawienia dowodów.

Zdaniem rządu włoskiego, Komisja dopuściła się błędnej interpretacji okoliczności faktycznych zarządzając dokonanie ryczałtowej korekty w oparciu o błędne założenie DG AGRI, że Agea nie przeprowadziła kontroli wwozu i wywozu cukru oraz że "doszło do przepływu około 127000 ton cukru (bez oficjalnego zbadania wagi)". Ponadto rząd włoski zarzuca również brak przedstawienia dowodów w odniesieniu do okoliczności, że "nie przeprowadzono corocznej kontroli stanu zapasów [...] kiedy przystępowano do operacji magazynowania" oraz okoliczności, że "około 127000 ton cukru zostało przemieszczonych (bez oficjalnego sprawdzenia wagi) między 30 września 2006 r. (dniem, do którego wykaz miał zostać sporządzony) a lutym 2007 r.". W istocie, wobec dokumentów dowodowych przedstawionych przez Agea a mianowicie ksiąg zawierających informacje na temat liczb dotyczących przepływu i magazynowania cukru w odniesieniu do każdego depozytu, które przekazane zostały służbom Komisji, służby te nie mogą przyjąć przeciwnego stanowiska nie przedstawiając w tym względzie dowodów.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia istotnych wymogów formalnych (art. 296 TFUE, dawniej: art. 253 TWE) pod kątem braku uzasadnienia i braku przedstawienia dowodów w odniesieniu do podniesionego niebezpieczeństwa wyrządzenia Funduszowi szkody.

Zdaniem rządu włoskiego, decyzja obarczona jest brakiem uzasadnienia ze względu na pominięcie analizy praktycznego skutku kontroli przeprowadzonych przez Agea w odniesieniu do wwozu i wywozu cukru oraz jego miesięcznych zapasów.

____________